ကျွန်တော်ချစ်သော..ဦး Completed(Zawgyi+Unicode)

Part 9

Zawgyi

"လုံ႕လေစၫႊန္းနဲ႕သင္းၾကဴဒီေန႕ကန္ေတာ္ႀကီးကိုသြားမွာတဲ့ငါသတင္းအတိအက်ရထားတယ္.."
ညတုန္းကမိဇူးရဲ႕စကားေၾကာင့္လုံ႕လဒယ္ဒီ့ကိုခြင့္ေတာင္းကာမိဇူးနဲ႕အတူကန္ေတာ္ႀကီးဘက္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
မနက္ကေဘာင္းဘီလဲစဥ္ေဘာင္းဘီထဲမွကြန္ဒုံးအိတ္ကိုျမင္ကတည္းစိတ္ကမရႈပ္မရွင္းျဖစ္လို႔ေနခဲ့သည္။ဒီေဘာင္းဘီကိုဟိုတခါေစၫႊန္းနဲ႕႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္တဲ့ညကဝတ္သြားၿပီးအိမ္မွာထားရစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာအခုမွျပန္၍ဝတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေသခ်ာစဥ္းစားေပမဲ့ဒီကြန္ဒုံးကဘယ္လိုကဘယ္လိုမိမိရဲ႕ေဘာင္းဘီထဲေရာက္ေနျခင္းလဲဆိုတာလုံ႕လမမွတ္မိပါေခ်။
ေတာ္ေသးတာတစ္ခုဒီေဘာင္းဘီကေဂ်ာင္ထဲေရာက္ေနကာမေလွ်ာ္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။တကယ္လို႔ေလွ်ာ္ထားရင္တီျမျဖစ္ျဖစ္အိမ္ေဖာ္မႏုျဖစ္ျဖစ္သိသြားရင္အခက္ပါလား...
"မိဇူးနင့္သတင္းကေသခ်ာရဲ႕လား.."
ထိုကိစၥကိုေခါင္းထဲကထုတ္ၿပီးကန္ေတာ္ႀကီးသို႔ေရာက္ေတာ့ေနရာတိုင္းလိုက္ရွာၾကည့္ေပမဲ့မေတြ႕ေတာ့လုံ႕လေျပာလိုက္ရာ..
"ေသခ်ာပါတယ္..သင္းၾကဴရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုယ္တိုင္ငါ့ကိုေျပာတာ၊လုံ႕လ..နင္ေစၫႊန္းနဲ႕သြားရင္ဒီပန္းၿခံထဲကဘယ္ဆိုင္ကိုေ႐ြးထိုင္ျဖစ္လဲ.."
"ဟင္.."
မိဇူးေျပာမွဟိုတစ္ခါေစၫႊန္းနဲ႕လာစဥ္ကထိုင္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ကိုသတိရသြားသည္။တဆက္တည္းဆိုသလိုေစၫႊန္းေပးထားတဲ့ဂတိစကားကိုလဲျပန္ၾကားေယာင္လာခဲ့သည္။
"ဒီဆိုင္ကအစားအစာေတြကေကာင္းတယ္ေနာ္..ေနာက္ကိုယ္တို႔အၿမဲလာၾကမယ္မလား.."
"အင္း..လာတာေပါ့..ငါတျခားမွာေက်ာင္းသြားတတ္ေနတုန္းမင္းဒီကိုတျခားသူေတြေခၚမလာရဘူးေနာ္၊ဒီဆိုင္ကငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲလာရမယ္.."
"စိတ္ခ်.ကိုယ့္ဘဝမွာေနာက္တစ္ေယာက္ဆိုတာလဲမရွိနိုင္သလို၊ဒီဆိုင္ကိုလဲဘယ္သူ႕ကိုမွေခၚမသြားဘူးေနာ္.ကိုယ္ဂတိေပးတယ္..."
လုံ႕လသူ႕ရဲ႕ဂတိစကားေၾကာင့္အဲဒီဆိုင္ကိုသိေပမဲ့သူတို႔သြားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးယုံၾကည္ေနမိသည္။
"ဟဲ့..လုံ႕လဘယ္ဆိုင္လဲ.."
"ဪ..ေရွ႕နားကဆိုင္ပဲ..ဒါေပမဲ့သူအဲဒီဆိုင္ကိုငါကလြဲၿပီးတျခားလူးကိုေခၚမလာဘူးလို႔ငါ့ကိုဂတိေပးထားတယ္.."
"ဒါဆိုနင္သူ႕ကိုယုံေနရင္ဘာလိုအခုလိုေခ်ာင္းေနမွာလဲ..တိုက္ရိုက္ေမးလိုက္ေလ.."
"ငါမသိေတာ့ဘူးမိဇူးရာ..ငါအရမ္းေၾကာက္တယ္၊အဲဒီဆိုင္မွာသူတို႔ကိုငါေတြ႕ရမွာငါေၾကာက္တယ္.."
"ဒါဆိုနင္ဘာလုပ္မွာလဲ..အဲလိုမိေအာင္နင့္ကိုေခၚလာတာေလ၊နင့္အေပၚမွာသစၥာမရွိတဲ့လူကိုနင္မျပတ္သားနိုင္ဘူးလား.."
"ငါမသိဘူးမိဇူး..ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲငါမသိေတာ့ဘူး.."
"ငါကေတာ့ဒီအထိေရာက္လာၿပီးမွေတြ႕ေအာင္ရွာေစခ်င္တယ္၊အဲဒီမွာနင္သူ႕ကိုစာရင္းရွင္းလိုက္..နင္ကငါ့ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ၊ငါ့သူငယ္ခ်င္းကိုဒီလိုလာၿပီးေက်ာတာငါမခံနိုင္ဘူး..လာ..သြားမယ္.."
မိဇူးကလုံ႕လအတြက္မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ကာေျပာေတာ့လုံ႕လသူ႕ကိုၾကည့္ကာေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
လုံ႕လသူမရဲ႕ေနာက္မွလိုက္လာရင္းနဲ႕ဆိုင္ထဲမွာသူတို႔ကိုေတြ႕မွာကိုစိုးရိမ္ေနၿပီးမေတြ႕ဖို႔ကိုဆုေတာင္းလို႔ေနမိသည္။
ေျခလွမ္းေတြကလဲေလးလံေနသလိုတကိုယ္လုံးမွာလဲႏုံးခ်ိလို႔ေနကာအားအင္ေတြမရွိသလိုခံစားေနရသည္။
"လုံ႕လ..ဟိုမွာေစၫႊန္းမဟုတ္လား.."
မိဇူးရဲ႕စကားေၾကာင့္လုံ႕ကဆိုင္ထဲကိုၾကည့္လိုက္ရာတကယ္ပင္ေစၫႊန္းပါ။သူ႕ရဲ႕ေဘး၌ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကလဲရွိေနသည္။
လုံ႕လေနရာမွာတင္လဲမက်သြားေစဖို႔ထိန္းထားရေပမဲ့မ်က္ရည္မ်ားကေတာ့ဝဲလို႔လာေခ်ၿပီ။ေစၫႊန္းကသင္းၾကဴကိုခြန့္ေကြၽးေနၿပီးၿပဳံးလို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ရတဲ့သူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူအဖို႔နာက်င္ဖြယ္ေကာင္းတာမဟုတ္ပါလား..
"လုံ႕လနင္ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ..ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ေစၫႊန္းနင့္အေပၚမွာသစၥာမရွိတာေတာ့အေသအခ်ာပဲ.."
"ငါ..ငါသူ႕ကိုေမးခ်င္တယ္..ငါအခုသူ႕ကိုသြားေမးလိုက္ရမလား.."
"ဆိုင္ထဲမွာလူေတြကအမ်ားႀကီးပဲ..သူတို႔ထြက္လာတဲ့အထိေစာင့္လိုက္ပါဟာ၊ျပန္ထြက္လာမွသူ႕ရဲ႕ေရွ႕နင္ထြက္ျပလိုက္၊သူဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာဒါမွသိရမွာ.."
"ငါမေစာင့္နိုင္ဘူးမိဇူးရယ္..ငါ့အေပၚဘာလို႔သူရက္စက္ရတာလဲ..ငါသူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္တာသိေနရက္နဲ႕ဟာ.."
လုံ႕လေျပာရင္းမ်က္ရည္ေတြက်လာေတာ့မိဇူးသူ႕ရဲ႕လက္ကိုကိုင္ကာႏွစ္သိမ့္ေပး၍..
"နင္စိတ္မေလာပါနဲ႕ဟာ..နင္တို႔ျဖစ္ရပ္ကပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့နင္အရွက္ရမွာစိုးလို႔ပါ.."
"ငါသူ႕ကိုအမ်ားႀကီးအထင္ႀကီးခဲ့တယ္၊ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ဒါေပမဲ့သူငါ့ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုဒီနည္းနဲ႕ဖ်က္စီးပစ္လိုက္တာလဲ.."
"ေဟာဟိုမွာသူတို႔ပိုက္ဆံရွင္းေနၿပီ..လာေတာ့မွာ၊နင္သူ႕ကိုရင္ဆိုင္နိုင္ပါ့မလား.."
"ငါကဘာအမွားမွလုပ္မထားတာ၊အမွားလုပ္ထားတာသူေလ၊ရင္မဆိုင္ရဲရင္သူပဲရင္မဆိုင္ရဲမွာ.."
လုံ႕လေျပာကာထြက္သြားေတာ့မိဇူးသူ႕ရဲ႕ေနာက္မွလိုက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ေစၫႊန္းနဲ႕သင္းၾကဴကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္တြယ္ထားၿပီးဆိုင္ထဲမွရယ္ေမာကာထြက္လာၿပီးသူတို႔ေရွ႕မွလုံ႕လကိုေတာင္ျမင္ပုံမေပၚ..
လုံ႕လကလဲသူ႕ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုအလြဲသုံးစားလုပ္သြားတဲ့ေစၫႊန္းကိုနညက်ည္းေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ကာသူ႕ဆီသို႔တည့္တည့္ပင္ေလွ်ာက္လာေတာ့သည္။
ေစၫႊန္းလဲအစမွာေတာ့မျမင္ေပမဲ့ေနာက္ေတာ့ေျပာရင္းဆိုရင္းရယ္ရင္းေမာရင္းနဲ႕ေရွ႕မွလုံ႕လကိုျမင္ရာေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန့္သြားသည္။ဒါေၾကာင့္သင္းၾကဴကဘာလို႔လဲဆိုၿပီးေစၫႊန္းကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ေစၫႊန္းကလုံ႕လကိုၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၍သူမလဲလန့္သြားသည္။
တကယ္ဆိုရင္လုံ႕လနဲ႕ေစၫႊန္းကခ်စ္သူေတြဆိုတာသူမလဲသိထားျခင္းျဖစ္သည္။
လုံ႕လကလဲသူတို႔ရဲ႕ေရွ႕ဆယ္ေပခန့္အကြာမွာရပ္ေနလိုက္ၿပီးတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့သူတို႔ရဲ႕လက္ေတြကိုၾကည့္ရာေစၫႊန္းက ကျပာကယာလက္ကိုျဖဳတ္ၿပီးလုံ႕လထံေလွ်ာက္လာၿပီးလုံ႕လကိုၿပဳံး၍ၾကည့္ကာ..
"မင္းျပန္လာတယ္.."
"ဟုတ္တယ္..ငါျပန္လာတယ္..ငါျပန္လာလို႔အခုမင္းငါ့အေပၚမွာသစၥာမရွိတာကိုငါ့မ်က္လုံးနဲ႕ျမင္ရတာေလ.."
"လုံ႕လ.."
"ငါမင္းကိုအရမ္းယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊အဲဒီယုံၾကည္မႈရဲ႕တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကဒါလားေစၫႊန္း.."
"ဟုတ္တယ္ေလ..ေစၫႊန္းကနင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးတဲ့၊ဒါကလဲသူမွန္ပါတယ္၊ေယာက္်ားေလးနဲ႕မိန္းကေလးဘယ္သူကိုေ႐ြးမလဲဆိုရင္မိန္းကေလးကိုပဲေ႐ြးမွာေပါ့..ေစၫႊန္းကေျပာတယ္သိလား..နင့္ကိုအရမ္းစိတ္ကုန္ေနၿပီတဲ့..နင္လဲငါတို႔ကိုျမင္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့အထူးအေထြရွင္းျပဖို႔မလိုဘူးထင္ပါတယ္၊နင္ထြက္သြားတဲ့ေနာက္ပိုင္းေစၫႊန္းနဲ႕ငါခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကတယ္.."
ေနာက္မွေလွ်ာက္လာတဲ့သင္းၾကဴကေစၫႊန္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာလုံ႕လကို႐ြဲ႕ေစာင္းကာေျပာေနသည္။ဒီေတာ့မိဇူးကသူမကိုမ်က္မုန္းႀကိဳးကာ..
"ဟဲ့..ေစၫႊန္းမွာလုံ႕လတစ္ေယာက္လုံးခ်စ္သူရွိေနတာကိုသိရဲ႕နဲ႕နင္ကမ်ားအရွက္မရွိေျပာေနတယ္.."
"ေစၫႊန္းကိုယ္တိုင္ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာ၊ဒီမွာမိဇူးဝတီ၊တကယ္လို႔ေစၫႊန္းကနင့္ကိုႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုၿပီးလာေျပာရင္နင္ကေရာျငင္းနိုင္မွာတဲ့လားဟမ္..အဟင္း.."
"နင္.."
"ေတာ္ေတာ့မိဇူး..အခုလိုဂဃနဏသိလိုက္ရၿပီဆိုေတာ့ငါဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာငါသိၿပီ..ေစၫႊန္း..မင္းနဲ႕ငါရဲ႕ဇာတ္လမ္းဒီမွာတင္ၿပီးၿပီ.."
လုံ႕လေျပာကာထိုေနရာမွထြက္လာေတာ့မိဇူးကေနာက္မွေျပးလိုက္လာခဲ့သည္။လုံ႕လထြက္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီးေစၫႊန္းလဲသင္းၾကဴရဲ႕လက္ကိုျဖဳတ္ကာလုံ႕လေနာက္မွေျပး၍လိုက္လာခဲ့သည္။
"လုံ႕လ..လုံ႕လ..ခဏေနပါအုံး..ငါရွင္းျပခ်င္လို႔ပါ.."
ေစၫႊန္းကလုံ႕လရဲ႕ေနာက္ေျပးလိုက္လာကာေျပာေတာ့မိဇူးလဲသူတို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာေစဖို႔ေနရာမွာရပ္၍ေနရစ္လိုက္သည္။
"လုံ႕လ.."
ေစၫႊန္းေျပးလိုက္လာၿပီးလုံ႕လေရွ႕မွပိတ္၍ရပ္ထားလိုက္ရာလုံ႕လသူ႕ရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ကာသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..ငါတကယ္မရည္႐ြယ္ခဲ့ပါဘူး၊ဒါေပမဲ့မင္းအခုေနေနတဲ့အိမ္ပိုင္ရွင္ဦးမင္းေဝကငါ့ကိုမင္းနဲ႕မပတ္သက္ဖို႔အၾကပ္ကိုင္ခဲ့တယ္.."
"ငါသိတယ္..သူအက်ပ္ကိုင္းတိုင္းမင္းကေၾကာက္စရာလား၊မင့္ကိုသူကဘာကိစၥနဲ႕အက်ပ္ကိုင္ထားရတာလဲ.."
"အဲဒါကိုေတာ့ငါေျပာျပလို႔မရဘူး၊လုံ႕လငါနဲ႕မင္းကိုေဝးေအာင္လုပ္ခဲ့တာသူပါ၊သူ႕ေၾကာင့္ငါမင္းနဲ႕ခြဲေနရလို႔ငါမခံစားနိုင္ၿပီးငါ..."
"အဲဒါေၾကာင့္အသစ္ရွာခဲ့တယ္ေပါ့..ဒါမင့္ရဲ႕စိတ္အစစ္အမွန္ပဲေစၫႊန္း..ငါယုံၾကည္ထားသမွ်အားလုံးအလကားပဲ၊ယုံၾကည္မႈဆိုတာရယူဖို႔ခက္တယ္၊ပ်က္ဆီးသြားၿပီဆိုရင္လဲျပန္ၿပီးယုံၾကည္ဖို႔ကအရမ္းေဝးသြားၿပီေစၫႊန္း.."
လုံ႕လေျပာကာသူ႕ကိုေရွာင္ၿပီးထြက္သြားသည္။
"အဲဒီလူေၾကာင့္ျဖစ္တာေလ..မင္းသူ႕ကိုက်အျပစ္မယူဘူးလား.."
အဓိပၸာယ္မဲ့စြာေစၫႊန္းေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့လုံ႕လသူ႕ကိုၾကည့္ကာၿပဳံး၍
"အဟင္း..ဟုတ္တယ္သူ႕ေၾကာင့္၊ဒါေပမဲ့ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုမတည္ၿမဲတဲ့စိတ္နဲ႕မင္းမွာေရာအျပစ္မရွိဘူးလား..မင္းငါ့ေနာက္ကိုဆက္လိုက္မလာပါနဲ႕ေတာ့.."
လုံ႕လေျပာကာထြက္လာခဲ့ေတာ့ေစၫႊန္းေနရာမွာသာရပ္၍ေနရစ္ေတာ့သည္။မိဇူးကလဲေစၫႊန္းကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာလုံ႕လေနာက္ေျပး၍လိုက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
လုံ႕လေျပာသာေျပာခဲ့ရေပမဲ့တကယ္တမ္းမွာအရမ္းနာက်င္ရပါသည္။
ေစၫႊန္းဆိုတာသူပထမဆုံးခ်စ္ခဲ့ရတဲ့အခ်စ္ဦးမဟုတ္ပါလား..
သူ႕အေပၚလုံ႕လအမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တာ။ဒါေပမဲ့ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုသူကိုယ္တိုင္ဖ်က္စီးခဲ့တာ..
အဲဒါေၾကာင့္ခံစားရလြန္းလို႔လုံ႕လေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္လုံ႕လရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာမာနကအေသခံလိုက္မွာသာျဖစ္သည္။