ကျွန်တော်ချစ်သော..ဦး Completed(Zawgyi+Unicode)

Part 15

Zawgyi

လုံ႕လထိုကြန္ဒိုကိုအရင္လဲခဏခဏေရာက္ဖူး၍ေနရာမစိမ္းပဲဓာတ္ေလွကားမွတဆင့္ေလးလႊာသို႔တတ္လာခဲ့သည္။သာထြန္းကေတာ့ေအာက္မွပဲေနရစ္ခဲ့သည္။
အခန္းနံပါတ္105ကိုေရာက္ေတာ့လုံ႕လအခန္းတံခါးကိုထုလိုက္သည္။
"ဒုန္း..ဒုန္း.."
တံခါးကိုထုဖို႔႐ြယ္လိုက္စဥ္မွာပဲအထဲမွာမည္သို႔မည္ပုံကိုေတြရမည္မသိ၍ေခါက္သင့္မေခါက္သင့္ေတြေဝေနရင္းကလုံ႕လတံခါးကိုေခါက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ခ်က္ေခါက္စဥ္မွာအထဲမွမည္သို႔မွ်မတုန့္ျပန္လာ၍လုံ႕လသူထင္ေနသလိုမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီလားဆိုၿပီးစိတ္ထင့္လို႔ေနမိသည္။
ျဖစ္ေနရင္လဲသူတို႔အထမျမႇောက္ဖို႔တားဆီးသင့္ရင္တားဆီးရမွာပဲဆိုၿပီးလုံ႕လေတြးကာတံခါးကိုထပ္မံေခါက္လိုက္ေတာ့သည္။
"ကႊၽီ.."
ထိုအခါမွသာအထဲမွတံခါးဖြင့္လာ၍လုံ႕လၾကည့္လိုက္ရာသူေခၚေနတဲ့Babeဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ေလ၊အေပၚမွာမည္သည့္အဝတ္အစားမွရွိမေနပဲေအာက္မွာေတာ့ေဘာင္းဘီအတိုသာရွိေနသည္။
တံခါးဖြင့္တာနဲ႕လုံ႕လအထဲကိုဝင္လာေတာ့ကုတင္ထက္မွာသူ႕ကိုၾကည့္ေနတဲ့မင္းေဝအားေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ဦးမင္းေဝရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာအဝတ္အစားမ်ားရွိေန၍လုံ႕လသက္ျပင္းခ်လိဳက္နိုင္လို႔သာ...
"ကိုBabeျပန္ေပးရမလား.."
"မလိုဘူး..မင္းဘာကိစၥနဲ႕လိုက္လာတာလဲ.."
Babeဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ရဲ႕စကားကိုမင္းေဝေျဖကာလုံ႕လအားစူးရဲစြာၾကည့္၍ေမးလိုက္သည္၊ဒီေတာ့လုံ႕လသူ႕ကိုၾကည့္ကာ..
"ခင္ဗ်ားကေရာဘာလိုအိမ္ကိုျပန္မလာတာလဲ.."
"ဒါကငါ့ကိစၥပါ.."
"ဘာကိစၥလဲ..အခုလိုေပြဖို႔ရႈပ္ဖို႔လား၊ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအထင္ႀကီးထားသမွ်အလကားပဲ..."
"မင္းအထင္မႀကီးလဲဂ႐ုမစိုက္ဘူး၊ေနစမ္းပါအုံး..မင္းကေရာဘယ္ေလာက္မ်ားအထင္ႀကီးဖို႔ေကာင္းေနလို႔လဲ၊ငါ့ကိုေျပာေတာ့အဲဒီတစ္ေယာက္နဲ႕ဘာမွမပတ္သက္ဘူးတဲ့၊မင္းတို႔ပတ္သက္မႈကိုခင္ႏွိုင္းစံေျပာျပလို႔ငါအကုန္သိၿပီ၊ငါအစတုန္းကေတာ့မင္းကိုယုံၾကည္ၿပီးသူ႕စကားကိုမွားတယ္ဆိုၿပီးေတာင္ငါျငင္းေနခဲ့တာ၊ဒါေပမဲ့မယုံလို႔ငါတတ္ၾကည့္မွ..မင္းကြာ.."
"အဲဒါကတကယ္မွမဟုတ္တာ.."
"တကယ္မဟုတ္ရင္ဘာလဲ..တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ၾကင္ၾကင္နာနာနမ္းေနၾကတာကဘာကိုတကယ္မဟုတ္တာလဲ.."
"အဲဒါက..ခင္ဗ်ားထြက္သြားေပးနိုင္မလား.."
"မလိုဘူးBabe..သူေျပာသလိုလုပ္စရာမလိုဘူး၊ထြက္သြားရမွာကမင္း၊ငါတို႔အခုsexလုပ္မလို႔..မင္းဒီအခန္းထဲကထြက္သြား.."
လုံ႕လစကားေျပာရတာက်ဥ္းၾကပ္၍Babeကိုေျပာလိုက္ရာမင္းေဝကမသြားခိုင္းပဲသူ႕ကိုႏွင္ထုတ္ေန၍လုံ႕လၿပဳံးလိုက္သည္၊သူ႕ရဲ႕အနားကိုသြားကာ..
"မသြားနိုင္ဘူး..ခင္ဗ်ားကိုတျခားတေယာက္နဲ႕ေပးမျဖစ္နိုင္ဘူး.."
"ဘာဆိုင္လို႔လဲ..မင္းနဲ႕ငါကဘာဆိုင္လို႔လဲ..မင္းကငါ့ခ်စ္သူမို႔အဲလိုအမိန့္ေပးေနတာလား..မင္းလဲေနခ်င္သလိုေန၊ငါလဲေနခ်င္သလိုေနမယ္၊မင္းေျပာတိုင္းငါမလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး.."
"ခင္ဗ်ား.ဘယ္တုန္းကမ်ားကြၽန္ေတာ့္စကားကိုနားေထာင္ေနခဲ့လို႔လဲ.."
"ဘယ္တုန္းက..ဟုတ္လား၊မင္းမေပြမရႈပ္ဖို႔ေျပာခဲ့လိုငါမေပြမရႈပ္ေတာ့ဘူးေလ၊ဒါေပမဲ့မင္းကိုယ္တိုင္ကရႈပ္ေနခဲ့လို႔ငါအဲဒီစကားကိုနားမေထာင္နိုင္ေတာ့ဘူး၊ငါ့အထင္ငါမင္းအေပၚအမွားလုပ္ခဲ့လို႔ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္လို႔ထင္ေနခဲ့တာ၊ဘယ္ဟုတ္မလဲ..တကယ္ေတာ့မင္းကတျခားတစ္ေယာက္ရွိေနလို႔ေလ၊အဲဒါေၾကာင့္ငါ့ကိုမျမင္ခ်င္ေနတာမဟုတ္လား.."
"ခင္ဗ်ားမဆိုင္တာမေျပာနဲ႕..ခင္ဗ်ားမွာဒီအျပစ္တင္ရွိတာလို႔ထင္ေနတာလား.."
"ေအး..ငါ့မွာဘာအျပစ္မွမရွိဘူး၊အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာတဲ့မင္းကသာစိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာ.."
"အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာ..ဟုတ္လား.."
"ဟုတ္တယ္..မင္းကအျပစ္မရွိအျပစ္ရွာေနတာ၊အခုလဲမင္းရဲ႕အျပစ္ကိုဖုံးဖို႔ငါ့ရဲ႕အျပစ္ကိုလိုက္ရွာေနတာေလ၊ဟုတ္တယ္..ငါပဲအျပစ္ရွိတာ၊အဲေတာ့မင္းငါ့အခန္းထဲကထြက္သြား..မင္းေျပာသလိုအျပစ္ရွိတဲ့သူျဖစ္ေအာင္သူနဲ႕sexလုပ္မလို႔.."
"မသြားနိုင္ဘူး..ခင္ဗ်ားမွာဘာအျပစ္မွမရွိဘူးေပါ့ဟုတ္လား၊မၾကာခင္မွာလက္ထပ္ေတာ့မွာကိုအခုလိုတျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ေပြရႈပ္ေနတာေကာင္းလား၊မၾကာခင္မွာလက္ထပ္ေတာ့မွာကိုကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုစိတ္ယိုင္ေအာင္၊အထင္လြဲေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးေနတာေကာင္းလား..အဲဒါေတြကအျပစ္မရွိဘူးလား..ဟင့္.."
လုံ႕လေျပာရင္းဝမ္းနည္းကာရွိုက္သံပင္ထြက္လာၿပီးမ်က္ရည္မ်ားက်လာေတာ့သည္။သူ႕စကားေၾကာင့္မင္းေဝနားမလည္ကာၾကည့္၍..
"ဘာ..ငါကမၾကာခင္လက္ထပ္မယ္..ဟုတ္လား.."
"ဟုတ္တယ္..ခင္ဗ်ားမၾကာခင္လက္ထပ္ေတာ့မဲ့ဟာကို..ဟင့္.ကြၽန့္ေတာ့္ကိုအထင္လြဲေအာင္လုပ္ေနတာေလ..အဲဒါေၾကာင့္ခင္ဗ်ားကိုမၾကည့္ခ်င္တာရွင္းလား..."
လုံ႕လက်လာတဲ့မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ကာေျပာေတာ့မင္းေဝရဲ႕ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကေျပေလ်ာ့သြားကာတဖက္သို႔လွည့္၍..
"မၾကည့္ခ်င္တာအခုက်ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ဘာလို႔လိုက္လာတာလဲ.."
မင္းေဝရဲ႕စကားေၾကာင့္လုံ႕လသူ႕ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ဒီေတာ့မင္းေဝကလဲလုံ႕လကိုၾကည့္၍လုံ႕လတဖက္သို႔မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။
အခန္းတံခါးဝမွBabeကလဲသူတို႔ကိုၾကည့္ကာၿပဳံး၍သူ႕အဝတ္အစားေတြကိုယူကာအခန္းထဲမွထြက္သြားေတာ့သည္။
"ေျပာေလ..အခုက်ဘာလို႔လိုက္လာတာလဲ.."
"ေျပာၿပီးၿပီေလ..မၾကာခင္မွာလက္ထပ္ေတာ့မဲ့ခင္ဗ်ားကိုတျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ေပးၿပီးမေနနိုင္ဘူး.မခင္ႏွိုင္းစံကိုကိုယ္ခ်င္းစာလို႔.."
"ေျပာေတာ့ခင္ႏွိုင္းစံကိုမင္းမုန္းတယ္ဆို၊အခုသူ႕အတြက္စဥ္းေပးေနတယ္ေပါ့.."
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ခင္ဗ်ားမၾကာခင္မွာလက္ထပ္ေတာ့မွကိုဒီလိုေပြရႈပ္ေနတာမေကာင္းဘူး.."
"အဟင္း.."
မင္းေဝကသူ႕စကားေၾကာင့္ရယ္ေတာ့လုံ႕လသူ႕ကို႐ူးသြားၿပီလားလို႔ေတာင္ထင္မိသည္။ဟိုလူေျပာတာျဖင့္မူးေနတာတဲ့၊သူ႕ၾကည့္ရတာလဲမူးပုံမေပၚ..
ေသာက္တာအရက္မဟုတ္ပဲဗဒိုင္းရည္မ်ားေသာက္လိုက္တာလားလို႔ပင္လုံ႕လေတြးကာစိတ္ထဲမွေျပာလိုက္မိေသးသည္။
ထိုစဥ္မင္းေဝကအိပ္ယာေပၚမွလုံ႕လရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာေမြ႕ယာေပၚသို႔လွဲခ်လိဳက္ၿပီးသူကအေပၚမွထပ္ကာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္၍..
"ငါကမၾကာခင္လက္ထပ္ေတာ့မယ္လို႔မင္းကိုဘယ္သူကေျပာလဲ.."
သူ႕ရဲ႕စကားေတြကိုလုံ႕လၾကားပါသည္။
ျပန္ေျဖလို႔လဲအေျဖရွိရဲ႕နဲ႕ႏႈတ္မွမည္သည့္စကားမွထြက္မလာ၊တုန္ရီေနတာလား၊ထိတ္လန့္ေနတာလား၊ျမန္ဆန္စြာခုန္ေနတဲ့ရင္အစုံေၾကာင့္မ်ားလားမသိလုံ႕လဘာမွမေျဖပဲသူ႕ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။
သူကေတာ့ေအးေဆးပင္လုံ႕လကိုၾကည့္၍ၿပဳံေနသည္။ထိုအၾကည့္ထိုအၿပဳံးေတြကလုံ႕လအဖို႔အသက္ရႉမွားေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ကာအၾကည့္ခံရသူအဖို႔႐ုန္းထြက္ဖို႔ခက္ခဲေပလိမ့္မည္။
"ေမးေနတယ္ေလ..ငါမဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္လို႔မင္းကိုဘယ္သူကေျပာတာလဲလို႔.."
"ေမေမႀကီးတို႔ကခင္ဗ်ားမဂၤလာကိစၥအတြက္ျပန္လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား..အခုမွအတိတ္ေမ့သလိုလုပ္မေနနဲ႕.."
ဒီတစ္ခါသူ႕ရဲ႕အေမးကိုလုံ႕လျပန္၍ေျဖလိုက္ပါသည္။ဘာေၾကာင့္အူ႐ႊင္သြားရလဲမသိတဲ့မင္းေဝမွာေတာ့ၿပဳံးေနၿပီးသူ႕ရဲ႕အသက္ရႉသံတိုင္းကလုံ႕လရဲ႕မ်က္ႏွာကိုရိုက္ခက္သည္အထိႏွစ္ဦးသားနီးကပ္လြန္းေနသည္။
"အဲဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနခဲ့တာေပါ့..ကိုယ္မိန္းမယူေတာ့မယ္ဆိုလို႔မင္းကသဝန္တိုေနခဲ့တာလား.."
"ဘာလို႔သဝန္တိုရမွာလဲ..မၾကာခင္မိန္းမယူေတာ့မဲ့ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ့္ကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးေပးေနတာကိုလက္မခံနိုင္ေတာ့လို႔..ေျပာလက္စနဲ႕တစ္ခါတည္းေျပာမယ္..ခင္ဗ်ားလဲမၾကာခင္မိန္းမယူေတာ့မဲ့ဟာကိုကြၽန္ေတာ့အသည္းကိုမကစားပဲနဲ႕ေတာ့လား.."
လုံ႕လကေအာက္မွသူ႕ကိုၾကည့္ကာေတာင္းဆိုသလိုေျပာေတာ့မင္းေဝသူ႕ရဲ႕နဖူးကိုငုံ႕၍နမ္းလိုက္သည္။
"ပြၽစ္.."
"ဟာ..ခင္ဗ်ားအခုေလးတင္ေျပာတယ္၊ဘာလုပ္တာလဲ.."
"ပြၽစ္.."
မင္းေဝသူ႕ရဲ႕စကားအဆုံးမွာထပ္မံ၍နဖူးေလးအားနမ္းလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား..ေျပာေလဆိုးေလပါလား..ဒယ္ဒီနဲ႕တိုင္ေျပာမယ္.."
"အဲလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ..မင္းေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေနလို႔ပါ၊ကဲ..ဒါကေနာက္ဆုံး.."
မင္းေဝေျပာကာနဖူးကိုထပ္မံ၍နမ္းလိုက္ေတာ့လုံ႕လသူ႕ကိုေအာက္မွတြန္းလိုက္သည္။သို႔ေပမဲ့သူ႕ရဲ႕လက္ေတြကိုမင္းေဝကဆုပ္ကိုင္ထားကာ..
"အဲဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားခ်ာတိတ္ရယ္..တကယ္ေတာ့အေမမဂၤလာကိစၥအတြက္ျပန္လာတာကိုယ္အတြက္မဟုတ္ဘူးကြ..ကိုယ့္ရဲ႕ညီ..ေမေမနဲ႕နိုင္ငံျခားမွာေနတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕ညီအတြက္.."
"ဗ်ာ..ဟုတ္လို႔လား..သူ..သူကဘယ္မွာလဲ.."
"အဟင္း..ဩဇီမွာအတူတူေက်ာင္းတတ္၊အလုပ္လုပ္တဲ့ျမင္းၿခံသူနဲ႕ေလ၊ဒီကိုအတူျပန္လာၾကေပမဲ့ညီေလးကေကာင္မေလးရဲ႕အိမ္ကိုလိုက္သြားတာ၊မနက္ျဖန္ရန္ကုန္ကိုလာၾကမွာ.."
"တကယ္.."
မင္းေဝရဲ႕စကားေၾကာင့္လုံလအႀကီးႀကီးအံ့ဩသြားကာေမးေတာ့မင္းေဝကရယ္ကာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
ဒီေတာ့မွလုံ႕လရဲ႕ရင္ထဲမွအလုံးႀကီးေတြကလဲက်လိဳ႕သြားေတာ့သည္။
"ကဲ..ကိုယ္မိန္းမယူမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိၿပီဆိုေတာ့မင္းကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးလို႔ရၿပီလား.."
"ဟြန္း..အစကတည္းကရွင္းရွင္းလင္းလင္းမေျပာဘူး..လႊတ္ေတာ့ျပန္ေတာ့မယ္.."
"ေပးမျပန္ေတာ့ပါဘူး..ဒီညအတူအိပ္ရေအာင္.."
"ဟာ..ဦး.."
"ဖက္ၿပီးပဲအိပ္မွာပါ၊ခ်ာတိတ္ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အထိေစာင့္ရမယ္ဆိုတာကိုယ္သိထားတယ္.."
မင္းေဝရဲ႕စကားေၾကာင့္လုံ႕လရင္ဖိုသြားကာၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ကိုယ္အမွန္တိုင္းသိခ်င္တယ္..ခ်ာတိတ္နဲ႕ဟိုတစ္ေယာက္ကဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲ.."
"တကယ္ပါဦးရယ္..သူကသူ႕မိဘေတြကိုသတိရလိုဆိုတာနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္သိမ့္ေပးရင္းသူ႕ဘက္ကအဲလိုလုပ္ေတာ့႐ုတ္တရက္ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိလို႔ပါ၊အဲဒါတကယ္ပါ..ကြၽန္ေတာ္မညာပါဘူး.."
"ယုံပါတယ္ခ်ာတိတ္ရယ္.."
"ေစာေစာကေတာ့မယုံဘူးဆို.."
"အဟင္း..အခုယုံသြားၿပီ၊ေစာေစာကေသြးဆူေနလို႔ပါ.."
"ခင္ဗ်ားကေရာဟိုတစ္ေယာက္ကို..ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ.."
ဟိုတစ္ေယာက္ဆို၍Babeကို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မရွိေတာ့ေပ..
"ျပန္သြားၿပီေလ.."
"ျပန္သြားတာသိတယ္..သူကဦးအတြက္ဘာလဲ.."
"အဟင္း..ဒီလိုပါပဲ၊သူ႕ရဲ႕ဘဝကဆင္းရဲတယ္၊ကိုယ္ကသူ႕ကိုေထာက္ပံ့ေပးထားရေတာ့သူလဲကိုယ့္အေပၚအထိုက္အေလ်ာက္ေကာင္းခဲ့တာပါ.."
"အဲလိုေကာင္းေတာ့ေရာဦးကယူရက္တယ္ေပါ့.."
"သူဦးကိုေျပာဖူးတယ္..ဦးကိုသူခ်စ္တယ္တဲ့၊ကိုယ္ကမခ်စ္နိုင္ေၾကာင္းျငင္းထားတယ္၊ဒါေပမဲ့ကိုယ္လိုအပ္တဲ့အခါသူအၿမဲေရာက္ေအာင္လာခဲ့တယ္၊အဲဒါကအရင္တုန္းကဆိုေပမဲ့ဦးအခုသူ႕ကိုဘာမွလုပ္ဖို႔အစီအစဥ္မရွိပါဘူး.."
"ေသခ်ာလို႔လား..သူ႕မွာအဝတ္အစားေတြကမရွိေတာ့ဘူးမဟုတ္လား..."
"အမွန္တိုင္းေျပာရရင္သူကဦးကိုအၿမဲလိုခ်င္ေနခဲ့တာ၊ဒါေပမဲ့ဦးဒီညသူ႕ကိုျငင္းခဲ့ပါတယ္၊ဒီညဆိုတာထက္ခ်ာတိတ္အိမ္ကိုေရာက္လာၿပီးကတည္းက..ဦးတျခားသူေတြနဲ႕ျဖစ္ဖို႔စိတ္မရွိေတာ့ဘူး.."
"ေသခ်ာလို႔လား.."
"ခ်ာတိတ္အျမင္ပဲေလ..ဟိုတခါအိမ္မွာေတြ႕တာလဲဦးေခၚခဲ့တာမဟုတ္ဘူး၊သူဖာသာလာခဲ့တာ၊ခ်ာတိတ္ေရာက္လာေတာ့ဦးသူ႕ကိုျငင္းခဲ့တယ္မဟုတ္လား.."
"ကြၽန္ေတာ္ေရာက္မလာရင္ေရာ..ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့.."
"ပြၽစ္.."
"ဦးကအားနာတတ္တာပါ.."
မင္းေဝေျပာကာလုံ႕လရဲ႕နဖူးကိုနမ္းလိုက္သည္။ဒီေတာ့လုံ႕လသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ..
"ေနာက္..အဲလိုမျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ဂတိေပးနိုင္လား.."
"No.."
မင္းေဝရဲ႕အေျဖေၾကာင့္လုံ႕လႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူသြားကာအိပ္ယာထက္မွထရန္ျပင္ေတာ့မင္းေဝလက္ကိုဆြဲကာေနာက္မွဖက္ထားလိုက္သည္။
"ဘာလို႔စိတ္ဆိုးသြားျပန္တာလဲ..ဦးဂတိမေပးနိုင္ဘူးဆိုတာကခ်ာတိတ္ေတာင္းတဲ့ဂတိကဟုတ္မွမဟုတ္တာ၊ဦးကကိေလသာျဖတ္နိုင္တဲ့သူေတာ္စဥ္မွမဟုတ္တာ၊ကိေလသာမွာမ႐ုန္းထြက္နိုင္ေသးတဲ့ပုထုစဥ္..အဲလိုမျဖစ္ရဘူးဆိုတဲ့ဂတိကအားလုံးကိုသိမ္းႀကဳံးေျပာေနတယ္ေလ၊အဲဒီအထဲမွခ်ာတိတ္ကလြဲရင္ဆိုၿပီးေျပာရမွာ.."
"ဟင္..ဦးကလဲ..ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာလဲအဲလိုပဲေလ၊ကြၽန္ေတာ္ကလြဲရင္တျခားတစ္ေယာက္နဲ႕အဲလိုမေနရဘူးလို႔ေျပာတာ..."
"အဟင္း..ကြၽန္ေတာ္ပါလာၿပီဆိုေတာ့ခ်ာတိတ္ကိုေတာ့အဲလိုမ်ိဳးခ်ာတိတ္နဲ႕ေတာ့ျဖစ္လို႔ရတယ္ေပါ့.."
"ဦး.."
လုံ႕လေနာက္မွသိုင္းဖက္ထားရာမွသူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္ကာရွက္ေသြးျဖာ၍ေျပာေတာ့မင္းေဝသူ႕ရဲ႕နဖူးကိုနမ္းလိုက္ျပန္သည္။
"ေတာ္ၿပီ..ျပန္ေတာ့မယ္..မျပန္ရင္ကြၽန္ေတာ့္နဖူးအေကာင္းက်န္မွာမဟုတ္ဘူး..အခုေတာင္ပုတ္ခ်င္ေနၿပီလားမသိဘူး.."
"အဟင္း..ဒါကစိတ္ေျဖေနတာေနာ္..ခ်ာတိတ္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔စိတ္ထိမ္းရင္းနဖူးကိုနမ္းေနရတာ၊ဟင္း..အခုခ်ိန္စာေမးပြဲၿပီးရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲမသိဘူးေနာ္.."
"ဟင္း..ဏွာဘူးႀကီး၊အစုံစားတဲ့ဏွာဘူး.."
"အစုံမစားေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊က်ားပဲစားမွာ..က်ားေတာင္ေဟာဒီကဆယ္တန္းတတ္ေနတဲ့က်ားပ်ိဳးေလးတစ္ေကာင္ထဲပဲစားမွာ.."
"အဟင္း.."
မင္းေဝကေျပာကာလုံ႕လကိုဖက္ထားလိုက္ရာလုံ႕လလဲသူ႕အားညွင္သာစြာဖက္ထားလိုက္သည္။
"ဦး.."
"ဟင့္.."
"ေအာက္မွာသာထြန္းေစာင့္ေနတယ္..ကြၽန္ေတာ္ျပန္မယ္ေနာ္.."
"မျပန္ရဘူး..ဒီမွာအတူအိပ္မယ္ေလ၊အဲလိုေလးခ်ာတိတ္ကိုဖက္ထားခ်င္လို႔..သာထြန္းကိုကိုယ္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္.."
မင္းေဝကဥပမာေပးၿပီးလုံ႕လကိုဖက္ထားၿပီးခုံေပၚမွဖုန္းကိုယူကာသာထြန္းကိုဖုန္းဆက္ၿပီးျပန္ခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။
"ကဲ..ရၿပီမဟုတ္လား..အိပ္မယ္.."
"အရမ္းႀကီးဖက္မထားနဲ႕ေနာ္..အရမ္းႀကီးဆြဲေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္ေအာက္ကိုကန္ခ်မွာ.."
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ..ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့အထိကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ပါ့မယ္.."
မင္းေဝကခပ္႐ႊတ္႐ႊတ္ေလးေျပာေတာ့လုံ႕လေျပာကာမ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။
"အင္း..ခ်မ္းတယ္.."
"ပြၽစ္.."
မင္းေဝေျပာကာမ်က္လုံးမွိတ္ထားတဲ့လုံ႕လရဲ႕နဖူးကိုနမ္းလိုက္ကာလုံ႕လကိုဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
လုံ႕လမွာေတာ့အစတုန္းကေအးခ်မ္းေနေပမဲ့အခုေတာ့ဦးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာဒါကဘာရာသီဥတုလဲဆိုၿပီးေမးရမလိုျဖစ္ကာဦးရဲ႕ရင္ခြင္ကႏြေးေထြးလွပါသည္။
ဒီလိုေလးထာဝရဖက္ထားပါရေစလားဦးရယ္..