YANIK CENNET

7. Bölüm Bir Parça Huzur (1/2)

Annecigim. Bir parça huzur istiyorum.
Sonra, seni geri istiyorum.
Babami da geri istiyorum. Aslinda bakarsan ben eski hayatimi istiyorum annecigim.
Ben ailemi , ailemizi geri istiyorum.
Seni, babami, kardesimi ve kendimi.
Ben  kendimi geri istiyorum annecigim.
Lütfen bunu bana çok görmeyin.

Sözler sahsima aittir. Iyi okumalar. Yetiştiremeyecegim için 2 bölüm şeklinde yayınlayacağım.

        Gözlerime vuran güneşin yakıcı sıcaklığı uyanmamı sağlamıştı. Hala aynı pozisyondaydık. Aras dizlerimde uyumuştu bende başımı yatağın başlığına dayayıp uyumuştum.
   Aras' ı  uyandırmamaya dikkat ederek başının altına yastık koydum ve aşağıya indim.
Kahvaltı çoktan hazırdı.
      
         İndiğim gibi gerisin geri yukarı çıktım. Hala aynı pozisyonda uyuyordu. Yavaşça saçlarını okşadım.Sonra da yanagına sulu bir öpücük bıraktım.Dudaklarıma zoraki bir gülüş yerleştirmeye çalıştım.
Artık ne kadar başarılı oldum orası meçhul.
   " Aras. Ablacım hadi kalk, Kahvaltidan sonra okula gitmemiz gerek. Hadi uyan ablacim. Arasss ya uyansana." Biraz kıpırdandıktan sonra yavaşça gözlerini açtı.
" Abla noluyor ya? Sabah sabah ne okulu Allah Aşkına? "

" Bugün okula gitmemiz şart. Uyan ,duş al ve aşağıya inerek kahvaltını  yap ve okula gidelim. "
Rahat bir duşun ardından üzerimi giyindim. (Medya) Aşağıya indiğimde Aras çoktan masaya oturmuştu. Hafifçe tebessüm etmeye çalışarak bende masaya oturdum.
" Abla ben arabayı hazırlattım. Beraber benim arabayla gideriz olur mu? "
" Olur caniçim. Beraber gideriz. " Diyerek hafif tebessüm ettim karşılığı da aynıydı, tebessüm.
Ama buruk bir tebessümdü bu. Kırık dökük bir tebessümdü. Acı dolu. ..

         Annem ve babamdan sonra korkuyordu. Beni de kaybetmekten korkuyordu. Tıpkı benim onu kaynetmekten korktuğum gibi. ..

*****

Okula vardığımızda çoğu kişi başımıza dolmuştu. 'Nasılsın, iyi misin, çok üzüldük' gibi bir sürü şey söylemişlerdi ve biz hiç birini dinlemeden okula dogru kol kola yürümüştük.
Onlara ihtiyacımız yoktu. En zor günümüzde nerdelerdi?
Biz babamı ve annemi toprağa koyarken nerdelerdi?
Biz evimizde onların yokluğuyla baş etmeye çalışarak delirirken, biz her gece aglarken nerdelerdi?
Yoklardı,  şimdi olmalarına da gerek yoktu. Benim de Arasin da hiç birine ihtiyacımız yoktu. Biz birbirimize yeterdik. Ben , Aras ve Mizgin.

******
Hocanın derse girmesiyle sınıftaki uğultular susmuştu. Hoca bakışlarını tüm sınıfta gezdiriken bakışları bana gelince donuk bir hâl aldı.
Sanki ,sanki acıma duygusu vardı gözlerinde.
" Bize acıyor. İnsanların bize acımasını sevmiyorum. " diyen iç sesime hak verdim. Bende sevmiyordum. Bakışlarımı kaçırdım.
" Evet çocuklar öncelikle hepinize günaydın.
Alçin başın sağ olsun kızım. Olanları duyduk,  çok üzüldük eger ki bir şeye ihtiyacınız olursa hiç çekinmeden söyle lütfen." Anlayış ve acı dolu bir tebessümle başımı sallamakla yetindim. Daha fazlasını yapacak takatim  yoktu zaten .

" Ve sınıfımıza yeni bir öğrenci daha geldi. Enis sınıfa gir. "
Içeri giren kişiyle bakışlarımdan şaşkınlık akmaya başladı.
Yine mi bu zengin züppe?
Adı ne demişti hoca?

Hıh tamam hatırladım Enis.

" Enis kendini tanıt ve Alçin'in yanina otur. "

Neeee? Benim mi? Ama niye ben yaa?
Sınıfa bir göz gezdirdiğimde tek boş yerin benim yanım olduğunu fark ettim .

"  Öncelikle hepinize merhaba arkadaşlar. Adım Enis , Enis Çınar . Kendi isteğim üzerine bu okuldayım. (Bunu söylerken Alçin'e bakarak söylüyor)
Umarım iyi bir sene olur."
Diyerek bana dogru geldi ve sırıtarak yanıma  oturdu.
Şerefsiz piç kurusu.

Sanırım günlerimiz artik olaysiz bitmeyecek diyen iç sesimi onyladim ve kafami siraya gömdüm.

Devamı yarın gelecekkkk.
İyi geceler. Yorumsuz geçmeyin bence. ♥♥♥