Convo
Him: uy sorry ha
Me: hmmm
Him: sorry sa mga nasabi ko sayo. Sorry kung nasaktan kita wala kasi ako sa mood non.
Me: ok lang naintindihan ko naman
Him: bakit ganyan ka?
Me: ha?
Him: masyado kang mabait kaya ka nasasaktan eh
Me: ayos lang at least di ako nakakasakit ng iba
That time naging ok kami ulet. Nakapag usap ulit na parang walang nangyari kagabe na iyakan. Wala eh mahal ko kaya kong intindihin kahit na anong mangyari........
After a long time na ok na kame. Feb 14 na bukas pero wala naman akong pake don hahahaha wala naman akong jowa. Kauuwi kolang galing school. Habang kumakain ako ay kausap ko sya. That time i felt something strange. Parang iba nanaman sya. Di rin nag tagal bago mag 14 ay nag away nanaman kame. I dont know why he suddenly acted like that....
Feb 14 araw ng mga puso sabi nila pero eto ako kakagising lang umiiyak na. He didn't even message me. Pumasok ako ng malungkot at naiiyak pa. Wala kaming klase dahil nga valentines day ngayon. Nag kukwentuhan kaming mag kakaybigan tungkol sa mga taong mahal namin. Syempre kahit na galit sya saken proud parin ako sakanya. I suddenly remember my first love when i was in grade 7. My best friend. Naikwento ko sya sa mga kaybigan ko ng biglang mag react ang isa sa mga kaybigan ko na parang kilala nya daw yung sinasabi kong tao. She ask me for my best friend's name. She search me best friend's name on Facebook and found him. Sobrang saya ko na after 5 year i finally found Felix my best friend. But to my shocked my friend told me that he was already gone from a motor accident 5 months ago. Sobra akong nagulat sa sinabi nya at walang ibang nagawa kundi ang maiyak nalang. Naisip ko na ano pabang mas sasakit pa sa araw na ito. Una mag kaaway kame nung isa then second nalaman ko na patay na yung taong 5 years kong hinanap. I cant help my self but to cry out.
Lunch na nang tumigil ako sa pag iyak. Pumunta kame aa canteen para kumain ng makita ko sya. Akala ko kakausapin nya ako or papansinin manlang. Dinaanan nya lang ako na parang di nya ako nakita. Yung pakiramdam na parang hangin lang ako sa kanya. Pinag masdan ko syang bumalik sa room nila na katapat lang ng canteen. I hurt me alot nang makita ko syang lumapit sa babaeng pinagseselosan ko na classmate nya. I even saw him smile. Tears began to fall in my eyes. Diko alam gagawin ko at umalis nalang ng canteen. Sobrang sakit yung naramdaman ko. Yung pakiramdam na parang dinudurog yung puso ko....
Natapos ang feb 14 na puro sakit ang naramdaman ko.
Pinili kong maging masaya sa mga lumipas na araw. Naging ok naman na kame ulet. I spend most of my time with my friends. Playing games with them. Trying to forget my problems.....
Feb 22, 2020
Tamang gala nanaman kaming mag kakaybigan. Nag hahanap kami ng mga danit na maari naming magamit para sa aming character portrayal sa 21rst namen. Kompleto na ako para sa costume ko. Kasama ko ang aking kaybigan upang mag hanap ng maari nyang masuot. Masaya kaming nag kukulitan habang nag hahanap ng damit. Nakakita kami ng magandang babagay para sa napili nyang Goddess. Isang masayang araw nanaman para saken. Nakasama ko nanaman ang mga kaybigan ko para makaipon ng masasayang memories.
Thats it for now. Excited nako para sa mga event na gagawin namin sa school. Like character portrayal at defense sa ibat ibang subjects. Pasensya na kung masyadong maikli susubukan ko nang gumawa ng susunod na chapter ng mas mabilis na mas maganda. Sana magustuhan nyo....
