Love Story

Au hst. 17

Harry's pov.

Ik lag in bed. Nog steeds. Ik weet niet voor hoe lang ik hier nu lig, maar het is echt lang. Super lang. Ik heb hier liggen huilen. Heel erg lang. Maar nu niet meer mijn tranen zijn op. Ik wou dat Rianne nu bij me was. Dat ik haar kon vast houden. En haar nooit meer los hoefde te laten. Maar ik ben haar kwijt. Ze houdt niet meer van me. Beter gezegd ze haat me. Waarom gaat alles toch altijd fout.

Lo: harry..... Je moet nu echt uit bed komen. Je ligt hier nu al twee dagen.
Al twee dagen? Dat betekend dat Rianne al terug is naar Londen. Ik ben haar echt kwijt.
Lo: harry, je moet echt een keer uit bed. Je moet zo je tas in pakken. We gaan zo verder op Tour.
H: ik wil niet meer.
Lo: harry ik weet dat je verdrietig bent dat je Rianne kwijt bent, en dat je haar nooit meer terug krijgt. Maar je kan niet voor altijd zo blijven liggen. Dan verpest je echt je leven mee. Zo kan je niet verder gaan.
H: je zij op het vliegveld dat ik me leven al verpest had dus wat valt er nog aan te verpesten.
Lo: harry, je moet echt je bed uit.
H: ik wil Rianne terug.
Lo: ik weet het, harry. Het enige wat ik kan zeggen is dat de ware altijd terug komt naar jou.

Daarmee verliet Louis mijn kamer weer. Wat wou ik nou graag dat Louis een keer gelijk had. Maar het komt niet meer goed. En nu moeten we ook nog eens verder op Tour.

*3 maanden verder. Op Tour. Concert in New York.*
(nog steeds Harry's pov.)

We zijn nu bezig met een concert. Na het zingen van een paar liedjes, kijk ik in het publiek. Ik zie een meisje met een bord staan "Harry, why are you and Rianne broken up? You where perfect together" staat er op. Ik krijg tranen in mijn ogen. FUCK!! Rianne en ik waren niet perfect anders zouden we nu niet uit elkaar zijn. Louis legt een hand op mijn schouder. Nu krijg ik pas door dat ik boos naar het bord staar terwijl er tranen over mijn wangen rollen. Het hele publiek was stil. Dat komt niet vaak voor. Ik sta helemaal stil.

Lo: kijk er gewoon niet naar
Zegt Louis zacht. Zodat verder niemand het kan horen. Ik zucht en draai me om. We gaan door met het concert. Normaal deed ik altijd de hele show heel druk en vrolijk, maar ik kon het nu niet. Ik was nu leeg. Ik had niks meer. Geen emoties, geen geluk en al helemaal geen liefde. Ik was gewoon een of andere sukkel uit een stomme boyband. Gewoon een jongen die het niet verdiend om zo bekent te zijn. Want ik ben niemand.

*aan het einde van de Tour. Terug in Londen.*
(nog steeds Harry's pov.)

Ik sta voor de spiegel. Ik doe een bandanna in mijn haar. Rianne had me nog nooit zo gezien. Stop met denken aan haar, harry. Een bandanna staat me best goed. Al zeg ik het zelf. Ik was van plan om vandaag een wandeling door het park te maken.

Ik liep door het park heen. Het was nog best vroeg, dus er waren nog niet veel mensen. Ik zag een ijskraampje. Gelukkig de kraam was al open. Ik pakt mijn portemonnee om te kijken of ik geld bij me had. Toen viel er iets uit mijn portemonnee. Ik pakte het van de grond het was een foto. Een foto van Rianne en mij. Dat we bij dit ijskraampje een ijsje aan het eten waren. Dat was ik helemaal vergeten. Rianne had hier haar ijsje in mijn gezicht geduwd waardoor ik er helemaal onder zat. Toen had ik haar gezoend en toen zat zij er ook helemaal onder. De herinnering van die dag komen terug. Ineens had ik geen zin meer in een ijsje. Ik ging op een bakje zitten, en verborg mijn gezicht in mijn handen.
'Gaat het wel goed met je' hoorde ik een zachte en lieve stem zeggen. Ik keek op. Ik schok ik zag Rianne staan. Ze zag er echt super mooi uit.
R: Harry?
Zei ze zacht.
Ik stond op. En liep weg. Ik dacht dat het me goed zou doen om haar weer eens te zien. Nou niet dus. Ik stond op een bruggetje en liet me tegen de leuning op de grond zakken. Alles kwam terug. Dat ik Anna zoende. Dat ik alles iedere keer fout deed. En dat Rianne die jonge zoende. Ze gebruikte me gewoon al die tijd. Al die tijd. Al die fucking tijd. Ze gebruikte me gewoon. Fuck. Ik sloeg mijn hoofd tegen de leuning aan van de brug. Au dat deed best wel pijn. Ik voelde met mijn hand op mijn achterhoofd en toen ik naar mijn hand keek zat er bloed op. Kut dat heb ik weer. Ik stond op en werd duizelig. Ik zetten een paar stappen naar voren. Ik zag Rianne op het bankje zitten waar ik net zat. Fuck daar moet ik nu dus langs lopen als ik naar huis wil.
Ik wou langs het bankje lopen maar werd ineens heel duizelig. Ik ging snel op het bankje zitten.
Rianne zit nu gewoon naast me. Ze kijkt geschrokken naar me.

R: harry je bloed. Je moet naar het ziekenhuis.
H: zo erg is het niet.
R: waarom ga je dan zitten en flikker je niet gewoon op?
O, die was hard
H: ik was gewoon een beetje duizelig.
R: je moet echt naar het ziekenhuis.
H: er is echt niks aan de hand.
R: harry je hele fucking haar band dinges zit onder het bloed.
H: het heet een bandanna
R: kom harry je moet naar het ziekenhuis.

Rianne stond op en trok me mee. Is het normaal dat je zo duizelig bent als je met je hoofd ergens tegen aan hebt geslagen? We kwamen al snel bij het ziekenhuis aan. We euhh ik werd al snel geholpen. De dokter ging er mee bezig. Gelukkig hoefde hij niks van haar af te scheren ofzo.

H: nog bedankt. Ik had niet door dat het zo erg was.
R: het is graag gedaan.
Ze glimlachte naar me. Haar lach was nog steeds even mooi als eerst. Ik kreeg ook een glimlach op mijn gezicht. Toen bedacht ik me weer dat dit mooie meisje niet meer van mij is. Mij glimlach verdween, en ik kreeg tranen in mijn ogen.
R: harry, wat is er?
H: niks, sorry.
R: waarom sorry?
H: o-omdat...... Euhh omdat ik.. Nog steeds van je hou.
R: wat? Waarom wou je dan dat ik weg ging? Waarom geloofde je me niet.
H: sorry......
R: echt?
H: ja, sorry.
Wat er toen gebeurde had ik niet verwacht. Ik voelde haar zachte lippen op die van mij. Na wat een eeuwigheid duurde trok ze terug. Ze had een grote glimlach op haar gezicht, net als ik. En ik zag dat ze bloosde.
H: kom.
Ik trok haar mee het ziekenhuis uit. Ze liep mee naar mijn huis. Ik deed de deur open en wachtte tot Rianne naar binnen ging maar ze bleef staan.
R: harry ik zou heel graag mee naar binnen willen gaan maar ik moet echt weg. Het is belangrijk.
H: waar moet je heen. En wat is er nou belangrijker dan de jongens weer te zien? Floor is er ook.
Ze zuchtte.
R: ik moet naar mij vriendje.
Dat deed pijn. Hoe kon ik ook denken dat ik haar terug had. Wat ben ik ook een sukkel.
H: oo, euhh. Oke. Doei.
Ik liep naar binnen zonder op een antwoord te wachten, en ik sloot de deur