Kyungsoo, kafenin kilitli kapısını açmaya çalışan genci bir süre izledi.
'Olmuyorsa, olana kadar zorla düşüncemin vücut bulmuş hali..'
Kendi kendine söylendikten sonra, paspası kenara bırakarak kapıya yöneldi. Genç çocuk kapıya yaklaşan adamı görünce heyecanla kapıyı işaret etmeye başladı.
"Kapalıyız!"
Genç çocuğun hüznü gözlerinden okunuyordu."Henüz saat çok erken!"
Kyungsoo başını iki yana salladıktan sonra dönüp arkaya doğru ilerlemeye başladı. Genç çocuğun kapıya vuruşunu ve bağırışlarını duyabiliyordu.
Bir süre sonra sesler kesilince, yavaşça kapıya doğru baktı Kyungsoo. Gittiğinden emin olduktan sonra yarım kalan işini tamamlayarak kafeden çıktı.
***
Yoğun bir gün geçirmişti. Eve gelir gelmez kendini duşa attı bu yüzden. Çıktığında telefonun bildirim ışığı yanıp sönüyordu. Arkadaşından geldiğini düşünerek telefonu aldı ama bilinmeyen bir numaraydı.
Numarayı kaydederek resmine bakmak istedi ama resim yoktu.
!!
Seni buldum!
SağlamKasa
Pardon?
!!
Diyorum ki, seni buldum.
SağlamKasa
Seni tebrik mi etmeyelim?
!!
O kadarda zahmete gerek yok açıkçası
O çocuğu neden içeri almadın?
SağlamKasa
Çünkü dükkan kapalıydı?
!!
Bu bahane değil
Sen içerdeydin!
Seni gördüm!
SağlamKasa
Çünkü ben çalışanım!
!!
Artık değilsin.
