Jongin bir kez daha yumruk attığında nefes nefese kalmıştı. Üstüne oturduğu ve yüzünü tanınmaz hale getirdiği adama son kez baktı ve kalktı. "Bir kez daha.." dedi nefes nefese. "Bir kez daha yanına gidersen.. ona dokunmaya çalışırsan.. Hatta aynı sokakta bile denk gelirsen.. o zaman seni öldürmeden bırakmam Park Chanyeol."
Siniri hala yatışmamıştı. Eğilerek çenesinden sertçe tuttu. "ANLADIN MI BENİ?!"
Chanyeol yüzünde ki onca yaraya rağmen gülümsedi. "Nereye gidersen git, geçmişin peşini asla bırakmayacak ve bu.. onu senden uzaklaştıracak."
Jongin gülümseyerek ağaya kalktı ve olağanca gücüyle tekme savurdu yerde yatan adamın karnına. Onu orada bırakmak zoruna gitmiyordu, ilerlemeye başladı. Jongin'in geçmişini bilen tek kişi Chanyeol idi. Jongin gittiği zaman oldukça sevinmişti çünkü Kyungsoo için kimseyle yarışmayacaktı.
Fakat geri döndüğünde kıskançlığı ve yenilme korkusu büyük nefrete dönüşmüştü zamanla. Kyungsoo'yu ona vermemek için uğraşırken, sevdiği adamın büyük nefretini kazanmıştı. Koşan ayak sesleri duyunca gözlerini yavaşça araladı.
"Chaneyol! B-bu halin ne ! Ne oldu sana!"
Baekhyun endişeyle ona bakarken aklına Jongin'in söylediği şeyler gelmişti. 'Aşk yıllardır senin yanı başında, kendisini fark etmeni bekliyor. Bir kez olsun onu gördün mü?'
Şuanda bile yanı başında, köpek yavrusu gözlerinden yaşlar akarken konuşmaya çalışıyordu. "Yah! Sana diyorum neden hiç karşılık vermedin?!" Hızla gözyaşlarını sildi ve koca devi kaldırmaya çalıştı. "Seni bizim eve götüreceğim.. böyle annenin karşısına çıkamazsın.."
Baekhyun onu kaldırmaya çalışırken kollarından tuttu. "Baekhyun, bunca zamanki körlüğümü affedebilir misin?"
"N-ne körlü-"
Dudaklarına değen yumuşak dudaklarla, Chanyeol'un neyden bahsettiğini anlamıştı.
Bu hikeyeyi başta sadece texting olarak ilerletecektim. Fakat sonra aklıma yeni fikirler gelmeye başladı ve birazda boka sardı. Nasıl bitireceğim hakkında bir fikrim yok.. Neyse, umarım beğenirsiniz, fazla saçmalamamaya çalışacağım jhdljdss
