ÖLÜM ŞATOSU

~KORKULU ANLAR~

Sigrid'in ölümünün üzerinden iki gün geçmişti:

 Karalar giyinen Thorwald'la, Clara, tabutun hemen arkasında duruyorlardı. Rahip ve yardımcıları da tabutun önünde durmuş, dua etmekteydiler.

 Doğu rüzgârı iki günden beri dinmiş, ardından sağanak bir yağmur başlamıştı... Gökyüzü, kapalı,basık, kasvetliydi. Sisler sahil boyunca uzanıyor, kayalara vuran dalgaların uğultusu; boğuk boğuk aksediyordu.

 Tabutu, şatonun holündeki geniş masanın üzerine koydular... 

Ölüm haberini duyup şatoya gelen ziyaretçilerin, başsağlığı dilekleri, vadiden gelen; çan sesleri duyuluncaya kadar devam etti...

 Thorwald Egsten, ellerini sıktığı kimseleri görmüyor gibiydi; teselli için söylenen sözlere,rastgele teşekkür ediyordu. 

Ve herkes, gözlerindeki kızarıklığın ağlamaktan ileri geldiğini sanıyordu. Oysa; asıl sebep,uykusuzluktu. Thorwald; uzun zamandır doğru dürüst uyku uyumamıştı... Amalstad'ın ileri gelenleri,önünde eğiliyor, alışılmış, basmakalıp sözlerle, teselli cümleleri mırıldanıyorlardı:

 - Ah!... Ne büyük bir felâket Thorwald Egsten...

 - Bu; sizin için gerçek bir facia, Thorwald... Veya:

 - Şu anda cennettedir zavallı...

 - Çok ıstırap çekti değil mi?...

 - Tanrı; onu çağırmakla; sevdiğini ispat etti... Yahut:

 - Cesur olmanız lazım; Egsten...

 - Kendinizi kapıp koyvermeyin Thorwald...

 Ve, Thorwald, bu basmakalıp sözleri dinlerken; zaman zaman, kahkahalarla gülmek, ya da; çığlık çığlığa haykırmak isteğini duyuyordu: Ey Ulu Tanrım!... Gerçeği bilselerdi!... 

Thorwald, bazı anlar, tepeden tırnağa; bütün vücudunu donduran müthiş bir paniğe kapılıp; yorgun bezgin yüzüne, ateşten harflerle yazılı gerçeği, herkesin okuyacağını sandı.

Ve, nihayet, hepsi bitti.

 Son ziyaretçi de gittikten sonra, Thorwald bir an öylece hareketsiz kaldı, sonra da, kendisini bekleyen mezarcı Gumborg'un yanına yaklaştı:

 - Ben, her şeyle meşgul oldum Thorwald Egsten... Dedi, Gumborg: Belediye Başkanı, nakil iznini imzaladı. Cenazeyi, yarın öğleden sonra kaldırabilirsiniz...

 - Teşekkür ederim Gumborg... Bütün bunlarla meşgul olduğunuz için, size teşekkür borçluyum...Yalnız ben değil, baldızım da... İkimiz de bu işlerle uğraşma gücünü bulamayacaktık...

 - Gayet iyi anlıyorum... Zavallı kadının, uzun zamandan beri hastalıkla pençeleşmesine rağmen, bu yine de sizler için çok büyük bir darbe oldu...

 - Son zamanlarda, hastalığı çok ilerlemişti... Dedi, Thorwald

 Thorwald'ın yüzü solgundu ve sinirli anlarında musallat olan tik sebebiyle, durmadan, sağ omzunu oynatıyordu... Gumborg, ona cenazenin nakil izniyle ilgili kâğıtları verirken, gökyüzüne bakmaya cesaret edemiyormuş gibi, gözlerini evraktan ayıramadı...

 - Evet... İşte böyle... Dedi, mezarcı: Eşiniz, Amalstad'da gömülmeyi istemedi demek?... Hâlbuki,buraları severdi...

 - Ondan değil!... Diye kekeledi Thorwald: Fakat biliyorsunuz ki, bütün ailesi, Christianborg'da gömülü... Ben de, düşündüm ki... Orası, daha uygun olacak.. Anlıyorsunuz ne demek istediğimi, değil mi?.. Yani, demek istiyorum ki... Oraya gömülmesini... Kız kardeşi istedi...