Ünlüler adası gergindi.
İlk oyun sonrası yenilgi yaşamış oldukları için herkes birbirine saldırıyor, herkes suçlu arıyordu.
"Bundan sonra yavaş olan hızını arttıracak, atışı kötü olanlar da atış çalışacak." Dedi Alec sinirle. "Yenilmek istemiyorum, özellikle de o takıma."
"Hızını arttırmayan direkt olarak evine gider, ben buraya aç kalıp yenilmeye gelmedim. Kimsenin yavaşlığı yüzünden aç kalamam ben." Dedi Jace sinirle.
"İyi de herkes çaba gösteriyor." Dedi Clary sakin bir ses tonuyla konuşup. "Hem kızlar olarak sayımızı aldık biz. Ben elimden geleni yaptım."
"Sana bir şey diyen oldu mu?" Dedi Jace asabi bir şekilde çıkışıp.
"Hey, kardeşimle düzgün konuş. Hepimiz gerginiz ama kimse senin gibi agresif değil. Bizi mental olarak düşürüyorsun."
"Takımın en hızlısı benim Jonathan, en iş bitiricisi de benim. Bu nedenle konuşma hakkım var."
Alec birkaç saniye derin nefes aldı.
"Tamam Jace anladık ama şu an gerginlik istemiyor kimse. Bu yüzden biraz sakin ol ve düşünelim. İlk oyun şansızlık oldu diyerek olayı geçiştirmek istiyorum. Diğer oyunlar böyle olmayacak."
Onların aksine gönüllüler takımı gayet mutluydu. Özellikle Luke anında baraka yapmaya başlamıştı. Magnus, Maia ve Raphael ona yardım ederken diğerleri de Hindistan cevizi ve odun toplamak için ormana dağılmışlardı.
"Yalnız Alec'i bugün fena bozdun." Dedi Raphael gülerek. "Sana oyun sonu bakışları nasıldı gördün değil mi?"
"Onu bozmaya devam edeceğim. Buraya kaybetmeye değil kazanmaya geldim ben. Ama şu Jace denen futbolcuyu da güzelce bozmak istiyorum."
"O bayağı iyi." Dedi Luke çiviyi tahtaya çakarken. "Ama öfkeli ve öfkesi ona kaybettiriyor."
"Survivor karakter yarışı, sadece hız yarışı değil. Bu yüzden Jace kendine çeki düzen vermeli." Dedi Magnus tahtaları getirirken. "Ama hepsine bunu zamanla öğreteceğim."
"Hepimiz öğreteceğiz."
...
