Ödül sonrasından bir sonraki gün dokunulmazlık oyunu oynanmıştı ve oyunu mavi takım kazanmıştı.
Konsey kırmızı konseyi olduğu için kırmızı takım birbirine girmişti resmen.
Acun da konuyu kızıştırmak istiyordu bu yüzden kilit soruyu sormuştu.
"Adada bir olay olmuş. Sanırım Simon kendi barakasında yatmak istemiyor. Bu konuda bir şeyler demek ister misin?"
Simon aslında bu konuyu konuşmak istemiyordu ama konuşmak zorunda hissetmişti.
"Acun abi, ben orada aynı havayı bile solumak istemediğim kişilerle birlikte yatmak istemiyorum."
Raphael o an sinirle konuşup "Zamanında bu konuda pek sorun yaşamıyordun ama." Demişti.
"Terbiyeli ol, ben seninle konuşmuyorum."
"Bana laf atıyorsun ama. Yeter, susuyorum ama bir yere kadar."
"Arkadaşlar yeter, kendi aranızda konuşmayın. Bu olayı bir an önce aranızda çözmek zorundasınız. Simon, sen de kendi barakanda yatmak zorundasın. Ya da kendine yeni bir baraka yaparsın."
Simon "Ben kendime yeni bir yer yaparım o zaman." Demişti elleriyle oynarken.
"En iyisi." Demişti Raphael ona bakarak. Siniri yüzünden dudaklarını kemirmeye başlamıştı.
Acun da o sırada maviler ile ödülü konuşmaya başlamıştı.
"Acun abi, ödül gerçekten iyiydi. Magnus mesela deliler gibi dans etti tüm gece." Demişti Alec Magnus'a bakarak. Magnus da gülümsemişti.
Acun o sırada oh oh şuraya bak aşk adasına düşmüş gibiyim, şahane bir durum diye geçiriyordu içinden.
"Aynı odada kaldığınızı duydum ikinizin." Demişti Acun bilerek ortama kıvılcım atarak.
"Evet, biz aynı takıma düşünce iyi anlaşmaya başladık." Demişti Magnus Alec'e bakarak. "Ben Alec'i egolu birisi olarak düşünmüştüm ama değilmiş. Bu da beni mutlu etti."
"Enerjimiz tuttu." Demişti Alec ona gülümseyerek. Kamera 10 saniye boyunca ikisinin birbirine bakışlarına zoom yapmıştı.
Acun içinden reyting diye çığlıklar atıyordu o an.
"Evet arkadaşlar, süremiz kısıtlı." Demişti Acun konuşmayı keserek. Sanki kanal onun değildi, nasıl süreleri kısıtlı olabilirdi. İstese 24 saat Survivor yayımlardı... "Şimdi oylamaya geçmemiz lazım. Raphael, seninle başlayalım."
Raphael ayaklanıp hızlı adımlarla isim yazma yerine gitmişti. Sonrasında derin bir nefes alıp ismi yazdı ve kağıdı kameraya gösterdi.
"Simon, seni yazıyorum çünkü benimle aynı ortamda olmak istemediğini söyleyip duruyorsun. Oyunlara da konsantre olamıyorsun. Biz buraya bebek bakıcılığı yapmaya gelmedik. Eğer benimle aynı yerde durmak istemiyorsan evine dönüp beni televizyondan izlemeye devam edebilirsin. Ayrıca benim de sana bayıldığım falan yok."
Kağıdı katladıktan sonra hızlıca kutuya atmıştı.
"Umarım seni benimle aynı adada kalma eziyetinden kurtarabilirim."
Raphael'den sonra da insanlar sıra sıra oylarını vermişlerdi.
Oylama kutusunu Acun eline aldıktan sonra oyları açmak için kutunun kapağını yana bırakmıştı.
O sırada ortama gerilim müziği de verilmeye başlanmıştı.
Acun ilk kağıdı eline alıp açtı ve şaşırmamış bir edayla kağıdı gösterdi.
