Easy? | Black Brothers

10: Senin Hayatın Çok Kolay

Kendisine defalarca kez tembih edilmesine rağmen, Remus hiç kimseyi dinlememiş ve bir anda soluğu Kehanet sınıfında almıştı "Günaydın, Profesör Steelrock!" Profesör Emma Steelrock onu bir süzdükten sonra yüzünü ekşiterek "Günaydın, çocuğum!" dedi ve zar zor gülümsemeye çalıştı "Ku-kusura bakma, canım, ismini hatırlayamadım." 

"Önemli değil, profesör. Beni tanımamanız çok normal. Sizin dersinizi almıyorum." Profesör ağzını o şeklinde açıp, bir şey söylemedi. Dersini almayan bir öğrenciyi karşısında gördüğü için şaşkındı. Remus konuşmasına devam ederek "Dersinizi almıyorum ama yardımınıza ihtiyacım var." dedi, fazla uzatmadan "Bu arada, ismim Remus Lupin. Bir süredir içinden bir türlü çıkamadığım bir araştırma yapıyorum ve bu araştırmada, eh- nasıl söylesem, kitaplar bana yeterince yardımcı olamıyor."

"Nedir bu, kitaplardan cevabını bulamadığın araştırma?" Remus müsaade isteyip oturdu ve anlatmaya başladı "Ben- nasıl desem, ruhların varlığına inanıyorum. Hayalet gibi değiller. Onları göremiyoruz ama aslında bence varlar. Benim merak ettiğim şu: bir insanın ruhu yolunu şaşırıp, ait olduğu bedenden kopabilir mi?" Profesör Steelrock şaşkınlıkla "Ölümden mi bahsediyorsun?" diye sordu. Remus başını iki yana salladı "Hayır, efendim. Ölüm gibi değil." 

"Eğer ruhların varlığına inanıyorsan, bilirsin ki bir ruh bedenden ayrıldığı zaman buna ölüm denir." Remus nasıl açıklayacağını bilemediği için çok geriliyordu "Biliyorum, efendim ama benim kast ettiğim şey öyle değil... Diyelim ki aynı anda iki kişinin ruhları bedenden ayrılıyor ama ölüm gerçekleşmeden birbirlerinin bedenlerine giriyorlar. Böyle bir sorun nasıl çözülür?" 

"Bu söylediğin çok sıra dışı bir durum ve daha önce böyle bir şeyi hiç duymadım ya da görmedim. Yine de böyle bir ihtimal üzerine konuşacak olursak, ruhlar yollarını şaşırmazlar ve ölüm olmadığı sürece ait oldukları bedenleri terk etmezler." Remus buradan bir şey bulamayacağını fark edince başını istemsizce öne eğdi. O sırada profesör "Ancak," diye başladı "büyünün sınırsızlığından haberin vardır. Eski bir tılsım ya da lanet, ne demek istersen, bir ihtimal ruhları değiştirebilir."

Bunun üzerine Remus yeniden memnuniyetle gülümsemeye başlamıştı "Ne tür bir tılsım ya da lanetten söz ediyoruz?" Profesör biraz düşündükten sonra "Değişebilir... Bu duyduğum daha çok intikam almak veya acı çektirmek için yapılan bir lanete benziyor. Böyle bir sorundan mustarip iki kişinin yapması gereken tek şey, sorunun kaynağına inip ona kulak vermek ve doğru kişilerle irtibata geçerek çözümü araştırmak olur. Dediğin gibi, kitaplarda bulamayacağın bir sorun bu."

"Son bir soru daha sormak istiyorum, efendim. Sorunun kaynağına inmekten bahsettiniz. Bu nasıl olabilir? Meditasyon gibi bir şey mi yapılması gerekiyor? Aslında, ayin bile olabilir çünkü bu oldukça korkunç bir şey... İrtibata geçilecek doğru kişilerin kriterini nasıl belirleyebiliriz? Biz mi onları buluruz yoksa bir şekilde onlar mı bize ulaşır?" 

"Bu sorunu ancak ve ancak aurası yüksek kişiler çözebilir. Biliyorsun, ruhlarla iletişim kurmak herkesin üstesinden gelebileceği bir iş değildir. Bunun yanı sıra, herkese bahşedilmiş bir hediye de değildir. Böyle bir durumda ruhları değişen iki kişi aurası yüksek bir görücüden yardım almalıdır. Tek kriter bu. Aksi takdirde boşa kürek çekmiş olurlar... Seni temin ederim ki görücünün söyleyeceklerini tam olarak yerine getirirlerse, bu sorunu kökünden çözerler."

"Neden aurası yüksek bir görücü gerekiyor? Kişiler iç seslerine ya da başka diğer şeylere kulak verseler, emanet olarak tuttukları ruh onlara bir şey söylemez mi?" Profesör Steelrock omuz silkti "Belki söyler ama görücü ile konuşup, işi kısa yoldan çözmek yerine vahiy beklemek biraz ahmaklık olur doğrusu. Yine de, kişiler rüyalarına dikkat ederse ve kulaklarını ruhlara verirlerse bir ihtimal duyabilirler."

Kadına teşekkür eden Remus apar topar Kehanet sınıfından ayrıldı. Arkadaşlarına buraya geldiğini söylemeden çözümü iletmenin bir yolunu düşündükten sonra, bulduğu çözüm ile yatakhaneye gidip, içeri girmesiyle bağırdı "Buldum! Sizi kurtaracak çözümü buldum." James elindeki kitabı kapatarak kocaman açtığı gözleriyle arkadaşına baktı "Ciddi misin?" Sirius çoktan Remus'a yapışmıştı "Çabuk söyle, hemen!" 

"Çözümü yasak bölümdeki kısmen parçalanmış bir kehanet kitabında buldum. Sizin maruz kaldığınız şey eski bir lanet ya da tılsım ama lanet demek kulağa daha mantıklı geliyor... Her neyse, yapmanız gereken tek şey rüyalarınıza odaklanmak... Tekrar düşündüm de, tek seçenek yok. Ruhunuzun sizinle konuşmasını bekleme ihtimaliniz de var ama tabii aurası yüksek biriyle görüşürseniz, o size kısa sürede ruhlarınızın ne istediğini söyler." 

"Bu saçmalık." diye çıkıştı Regulus "Bu bedende hapsolduğumdan beri saçma sapan rüyalar görüyorum. Bazen aynı rüyayı defalarca kez gördüğüm de oluyor. Biri sürekli olarak itiraf etmemi söylüyor ve bu sinir bozucu. Eğer konuşan ruhum ise benim itiraf edecek hiçbir şeyim yok." Sirius başını salladı "Seni ürkütmek istemem ama bana da rüyalarımda itiraf etmem söyleniyor." Arkadaşlarına baktı "Bu çok manasız." 

"Manasız gibi görünebilir." dedi Remus "ama yine de bir düşünüp, kulak vermenin zararı olmaz bence. Ruhunuz neyi itiraf etmenizi istiyor olabilir?" Sirius ofladı, oflarken omuzları düştü "Bu hiç kolay değil..." söylediği şey kafasında bir ampul yanmasına sebep oldu ve tedirgin bir şekilde Regulus'a baktı "Ah, hayır! Bu laneti sen mi yaptın?" Regulus gözlerini kısıp, kaşlarını çattı "Seni lanetlemek istesem kendimi yakmam." 

"Sen yapmadıysan bile seninle alakalı bir şey olduğunu biliyorum. Seninle kavga ediyoruz, çünkü senin hayatın çok kolay, ve bir uyanıyorum senin bedenindeyim. Bana hayatının zor olduğunu itiraf ettirmek için bu laneti yaptın. Ama ne var biliyor musun, bunu söylemeyeceğim çünkü tüm bu yaşadıklarımıza rağmen senin hayatın çok kolay!"