ကြည်လင်ပြတ်သားတဲ့ ဆွဲချက်တွေက ပန်းချီကားပေါ်မှာ လွင့်ပျံလို့ ...
သူတို့တွေအကုန်လုံး ဒီဆရာပေါက်စလေးဆီမှာပဲ အာရုံတွေအကုန်အပ်ထားနေမိပုံပဲ ..
အသီးသီးထရပ်ကာ အခန်းပြန်ဖို့ ပြင်နေတော့ သူလည်း ဘာသိဘာသာ မက်တပ်ထရပ်မိတယ် ..
ထိုစဥ်မှာပဲ Microphone speaker ကနေထွက်လာတဲ့ အသံတစ်စ ..
" ကျောင်းသား Wang Yibo ရှိပါသလား "
အားလုံးလှုပ်ရှားသွားလာနေရာကနေ ရုတ်တရက် ရပ်တန့်ကုန်ကြတယ် ... အဲ့တော့ သူလက်ကလေးထောင်ပြမိတယ် ... သူထင်တာမမှားရင် ခုလေးတင်မေးလိုက်တဲ့သူက ဆရာပေါက်စပဲ ဖြစ်မှာ...
သူ့အရပ်က သာမန်ထဲမှာပါပေမဲ့ အရပ်ရှည်နေတဲ့သူတွေကြားမှာဆို သူကပုဝင်သွားတာမို့ သူ့လက်ထောင်ပြထားတာကို မြင်ရပုံမပေါ်ဘူး..
အဲ့ဒါနဲ့ပဲ နောက်တစ်ခေါက် ထွက်အံကျလာလေတယ်...
" ကျောင်းသား Wang Yibo .. ရှိနေတယ်ဆိုရင် stage စင်နားကို တစ်ချက်လာပေးပါခင်ဗျ "
လူအားလုံးကုန်အောင်စောင့်နေမိတယ် ... ဘယ်သူကမှ သူ့ကိုလမ်းဖယ်ပေးကြမှာမဟုတ်ဘူးလေ ... သူ့အနေနဲ့ ရှေ့ဆက်တိုးရင် သူ့ကိုတွန်းတိုက်ကြတာနဲ့ သူ့မှာ stage နားရောက်ဖို့မပြောလေနဲ့ စာသင်ခန်းထဲတောင် ပြန်ပါသွားလောက်တယ် ...
အကုန်လုံးကုန်သွားတော့မှ သူထိုင်နေရာကထပြီး Stage နားသွားရပ်လိုက်တယ် ...
ဆရာတွေအကုန်လုံးက ပစ္စည်းတွေသိမ်းတဲ့သူသိမ်း စကားစုပြောတဲ့သူပြောဆိုတော့ သူ့ကိုဘယ်သူကမှ သတိမထားမိကြဘူး ...
သူကြောင်တောင်တောင်လေးပဲ ဆက်ရပ်နေမိတယ် ...
ရုတ်တရက် ပန်းချီဆရာက သူ့ဘက်လှည့်လာတော့ ငြိမ်ပြီးရပ်နေတဲ့သူ့ကို မြင်လေတော့ ..
" ဝေါ်သယ်ထျန်း ... ဘုရားရေ ဘာလို့အသံမပေးရတာလဲ ... "
လက်ထဲက ပစ္စည်းတွေအကုန် ပြုတ်မကျအောင် ဆရာက ထိန်းလိုက်ရတာမို့ အနည်းငယ်ကသီနိုင်သွားပုံပါပဲ .... သူလှမ်းဖမ်းလိုက်တော့ ခပ်နွေးနွေးလက်ဖဝါးတို့ကို သူ့လက်တို့နဲ့ ထိခတ်ရုံမက...
YOU ARE READING
Is it a love story? (Completed)
FanfictionOne love story. One True Pair. Or Else???