KAR MELEĞİ Taejin/Vjin TAMAMLANDI

Aldırma gökyüzüne

Taehyung yine ona bağırıp çağıran annesini aldırmadan televizyon kanallarını değiştiriyordu.

"Ne demek üniversiteye gitmeyeceğim. Beni deli etme çocuk! Sana daha fazla bakmak istemiyorum.

Oku ve ayaklarının üstünde dur."

Taehyung elinden hızlıca alınan kumandayla kapanan televizyondan bakışlarını kaldırdı.

"Kime anlatıyorum ben! Beni ciddiye al Kim Taehyung."

Taehyung annesine baktı.

"Gitmeyeceğim işte. Çalışacağım. Dedemin şirketi ne güne duruyor?"

Annesi Kim Hyuna sinirlerini bastırmak adına gözlerini kapattı.

"Baban olacak adamın servetine ihtiyacımız yok! Sen okuyup kendi hayatını kuracaksın ve bu ev-"

"Babamın şirketini devam ettireceğim. Onun ölmesi umurumda değil. Dedem beni uygun görüyorsa gideceğim. "

"Baksana Taehyung....Ne yaparsan yap umurumda değilsin. Hatta kendini Han Nehrine bile atabilirsin."

Annesi kumandayı yere atarak yanından geçti. Taehyung ise her zamanki boş bakışlarını duvarda sabit tuttu. Annesinin topuklu ayakkabı sesleri uzaklaştıkça dayanamadığını anladı. Koltuğa geri oturdu Tae.

Annesi hep böyleydi. Kendini bildi bileli hep işkolik bir kadındı. Taehyung,ona ne zaman anne dediğini bile  hatırlamıyordu.

Taehyung gelecek olan gözyaşlarını sildi.  O güçlüydü. Ağlamazdı.

Hızlıca ayağa kalktı. Kapıya yakın olan askılıktan kabanını aldı ve dışarı çıktı. Soğuk rüzgar vurdu bedenine.

'Seul hep böyle soğuk muydu?'

Kar hissettiriyordu nihayetinde soğuğu.

Diye düşündü Taehyung. Evinin önünden ayrıldıktan sonra en yakın arkadaşı Jungkook u aradı. Birkaç çalıştan sonra açıldı telefonu.

"Jungkook?"

"Efendim hyung?"

"Buluşalım mı? Gezeriz yine."

"Canın mı sıkıldı senin?  Her neyse buluşunca anlatırsın. Nerdesin?"

"Evden çıktım. "

"Ah tamam o zaman. Parkın önünde bekle. Geliyorum."

"Hızlı ol."