AŞKA BEDEL ♥

Bölüm --> 2

Eve gittiğimde abim gelmişti,ve uyuyordu.Nasıl oluyorda bu kadar masum gözükebiliyor? Babam daha gelmemişti ve evde hiç yemek yoktu. Bir şeyler hazırlamaya gideceğim sırada abimin sayıkladığını duydum.

       "Bırakın lan beni" Sadece bir kabus abi.Üşümüş olacağını düşünüp battaniye almaya gittim.Üstünü örterken yerinden sıçradı.

     "Ben sana demiyo muyum uyurken bana dokunma diye!"

    "Üstünü örtüyordum." Bir şey demeden kalktı ve elini yüzünü yıkadı.

   "Babam hala gelmedi mi?"

   "Hayır."

   "Yiyecek bir şeyler var mı?"

   "Hayır.Bende onu hazırlamaya gidiyordum."

   "Boşver hazırlama gel dışarda yiyelim.Babam bu gün geç gelecekmiş."

   "Bana uyar." Ceketimi alıp dışarıya çıktım.Abimin hırkayla dışarı çıktığını görünce bir şeyler siyecektim fakat onun soğuğu sevdiğini ve üşüse bile "Ben üşüyorum" demeyeceğini bildiğim için hiç sesimi çıkarmadım.

    "Yürümeyelim motorsikletini kullan.Onunla gidelim."

   "Benzini bitti.Dün yarış yaptık."

   "Kiminle?"

   "Arkadaşlarla." Bu çok açıklayıcı oldu.

       Yaklaşık on dakika yürüdük.Konuşa konuşa yürümeye devam ederken karşıdan bir grup topluluk geliyordu.Biraz daha yaklaştıklarında hemen hemen beş ya da altı erkeğin bize doğru geldiklerini gördüm.Abime ister istemez biraz daha sokuldum.

      "Abi bunlar..."

    "Sakın korkma ben yanındayım." dedikten sonra karşı gruptan biri konuşmaya başladı.

    "Bu kim Özgür? Yoksa sevgilin mi?" Korkmaya başlamıştım.Fakat abim o kadar sakin gözüküyorduki.

         "Çekil önümüzden sırası değil." 

       "Abi lütfen gidelim." Sesim kısık bir şekilde çıksa da sokak bomboş olduğu için herkes duymuş ve homurdanmalar başlamıştı.

     "Ne! Bu kız senin kardeşin mi! Bizim niye haberimiz yok lan?"

    "Tamer uzatma yarın görüşelim çekil özümüzden." 

    "Yo yo yo.Gitmiyoruz.Dün yarım kalan meseleyi halledelim.Tam sırası.Hem ufaklık da senin nasıl biri olduğunu öğrensin."

   "Eve git Şura." Asla.

   "Seni de üç tane sokak serserisi yüzünden kaybedemem.Gel beraber gidelim." Tamer'in grubundan biri üzerime geldi ve elini kaldırdı.Abim beni koruyup çocukla kavga etmeye başladı.Birbirlerine vurmaya devam ederken grubun diğer üyeleri de abime vurmaya başlamıştı.Bense sadece çığlık atıp bağırıyordum.Özgür kenarda durup kavgayı ve beni izliyordu.Ona dönüp,

    "Yalvarırım söyle şunlara bıraksınlar abimi! Lütfen." Ağlamaktan ve korkudan konuşamıyordum bile. 

    "Lütfen!" 

   "Tamam hadi uzatmayın gidelim!" dediğinde hemen abimin yanına gittim.Ağzı ve yüzü kan içindeydi. Ben abim için kaygılanırken abim bana bir şey olup olmadığını soruyordu. Onu zor bela kaldırıp koltuğunun altına girdim ve yavaş yavaş eve doğru yol aldık.Ben bir şey sormadım,o da hiçbir şey söylemedi.Sessiz sedasız eve gittik ve abimin yüzünü temizledikten sonra ikimizde bir şey yemeden uyuduk.Daha doğrusu sadece yataklarımıza çekildik.

    Uyandığımda babamın ve abimin sesleri tüm evi çınlatıyordu.

  "Ne oldu Özgür yüzüne söylesene !"

" Ya ufak bi kavga diyorum niye anlamıyosun !"

" Ufak bi kavga falan değil kimi koruyosun anlatsana neden kavga ettin! Yüzünün haine bak kimler yaptı!"

  "Ben biliyorum baba." dediğimde ikisi de dönüp bana baktı.

   "Kes sesini Şura!" Abimin azarını duymazlıktan geldim.

   " Dün bir şeyler yemek için dışarıya çıktık. Sonra bir grup genç bana laf attı.Abim de onlara bağırdı.Sonra kavga ettiler."

    "Bunların kim olduğunu biliyo musun?" İnandığı için sevinmiştim.

   "Hayır."

   "Tamam.Bir daha akşam akşam dışarıya çıkmayın.Ben kahvaltımı yaptım.Sende geç kalmadan okuluna git."

   "Tamam.Güle güle."

   Babam gittikten sonra abimle göz göze geldik.

   "Kurtardın beni ufaklık."

   "Ödeştik." Gerçekten de bu bir ödeşme olmuştu.Kahvaltı yapmak için zamanım yoktu.Yarım saat kadar bir sürem kalmıştı ve anca duş alıp kıyafetlerimi giyerdim.Apar topar duşumu alıp kıyafetlerimi giydikten sonra çantamı hazırlamayı unuttuğumu farkettim.Hemen çantamı da hazırladıktan sonra abimle karşılaşmamaya çalışarak dışarıya çıkarken arkamdan bir ses beni ele verdi,

   "Sende hoşça kal ufaklık." Arkamı döndüm ve sırıttım.

   "Hoşça kal abi."

         Evdeki halimden taviz vermeyerek hızlı hızlı yürüyordum.Evleri yakın olup da servisle gidenlerin ne kadar saçma insanlar olduğunu düşünürken tanıdık gelen bir yüz gördüm.Üç saniye kadar bir süre düşününce bu kişinin Tamer olduğunu fark ettim. Yeniden önümü keser ve bana bir şey yapar düşüncesiyle hiç durmadan yürümeye devam ettim. Onunla hiçbir şekilde muhattap olmamak için hızımı arttırdım. Fakat bu işe yaramamıştı.

      "Dünki olaydan ötürü özür dilerim.Özgür'ün kardeşi olduğunu bilseydim yanınıza gelmezdim."

      "Tamam önemli değil yaşandı ve bitti." Korkum hafiflemişti.Bir an durdum ve çok merak ettiğim sorumu sordum;

    "Dün akşam,kardeşin de senin nasıl biri olduğunu öğrenir,dedin.Abim nasıl biri?" Lütfen cevap ver.

    "Tehlikeli." 

    "Bunu nereden anladın?Yani bir şey yapmış olmalı ki tehlikeli olduğunu anlayasın değil mi? Sana ne yaptı?" O sırada yanımıza bir motorsiklet yaklaştı.Bu çocuk bana vurmaya çalışan çocuktu.

     "Çok soru soruyorsun.Bunu da okulda cevaplarım." Kafamı salladım.Cevabı öğrenene kadar huyuna gitmeliyim.Motoru kullanan çocuk bir şey anlamamışcasına Tamer'e bakarken,Tamer de motora bindi ve çocuğa,

   "Gidelim." dedi. Ardından bende sorunun cevabının ne olacağını düşüne düşüne hızlı bir şekilde okula gitmeye devam ettim.

HİÇBİR ZAMAN AŞKA BEDEL ÖDEMEK ZORUNDA KALMAMANIZ DİLEĞİYLE. SAĞLICAKLA KALIN. <3