AŞKA BEDEL ♥

Bölüm --> 10

        Kapıya geldiğimde cesaretimi toplayıp zile bastım. Çok geçmeden karşımda Tamer'i gördüm. Utanıyordum fakat bu fikri o bana vermişti öyle değil mi? Tamer ağzı açık bir şekilde bana bakarken tek kelime diyebilmiştim:

        "Merhaba." Tamer hala ağzı açık bir şekilde bakıyordu en sonunda üstündeki şaşkınlıktan taviz vermeyerek kenara doğru çekildi ve eliyle içeriyi işaret etti.

        "Hoş geldin Şura. Gel gel,içeriye geç." Rahatlamış bir şekilde valizimi içeriye doğru sürdüm. Ve girişte bıraktım. Ağlamamak için yumruklarımı sıkıyordum fakat olmadı. Belki de yılların acısını atmıştım o an. Tamer'e sarıldım ve hıçkıra hıçkıra ağladım. Tamer saçlarımı okşadı ve,

        "Tamam. Ağlama. Geç içeriye konuşalım." dedi. Denileni yaptım ve içeriye geçtim. Fakat bana ihanet eden göz yaşlarım yavaş yavaş akmaya devam ediyordu. En sonunda ikimizde karşılıklı duran kanepelere geçtik. Ve ben konuşmaya başladım:

        "Ne babam,ne de abim,kaç haftadır yüzüme bile bakmıyorlar. Dayanamadım. Sonra sen geldin aklıma. Yani söylediklerin. Ve ben,düşündümki..." Tamer sözümü kesti:

        "Tabii,tabii burda kalabilirsin. Hiç sorun değil." Tamer bunları diyordu fakat bir yandan tedirgindi. Sonra aklıma teyzesi geldi. Doğru ya,burada teyzesiyle kalıyorlardı.

        "Peki ya teyzen? O ne der bu duruma?" Tamer,yerde olan bakışlarını bana çevirdi.

        "O geçen hafta tahinini istedi ve İzmir'e gitti. Beni de alacaktı fakat ben gitmedim. Okulun müsürüyle kavga etmişler. Zaten okul biraz sorunluymuş."

        "Hım. Anladım. Yani tek miyiz?" diyerek baktım mavi gözlerine. Cevap hiç gecikmedi:

        "Evet,yalnızız." diyerek güldü. Tamer'e güveniyordum. Hemde sonuna kadar. Ve evet,onunla yalnız başıma yaşayabilirdim. Sonra babamlar aklıma geldi. Giderken bir not bile bırakmamıştım. Ve belki telefonumu almasaydılar arayabilirdim. Fakat onlar bana öyle bir şans vermediler. Tamer ile bizim evin arasında yarım saat kadar yol vardı. Hem çok yakın olsak bile hiç sevmediği kızını görmek istemediğinden emindim. Tamer bana dönerek:

        "Teyzemin odasını tekrar yerleştiririz. Orası senin odan olur artık. Ben teyzeme durumu izah ederim. Karnın aç mı?" Gülümsedim. Aslında açtı. Sabah kalktığımda babamların gitmesini beklediğimden hiç kahvaltı yapmamıştım. Ve şimdi öğlen olmuştu. 

        "Kahvaltı yapmadım." Yüzüme bakıp:

        "Gel bir şeyler yapalım. Bende çok açım. Sabah 6'da kahvaltı yaptım." 

        "İyi öyleyse." diyerek yerimden doğruldum ve Tamer'in adımlarını takip etmeye başladım.

HİÇBİR ZAMAN AŞKA BEDEL ÖDEMEK ZORUNDA KALMAMANIZ DİLEĞİYLE. SAĞLICAKLA KALIN. <3