AŞKA BEDEL ♥

Bölüm --> 13

        

        "Şuraa!"

        "Efendimm!"

       "Yaklaşık on beş dakikadır kapıda seni bekliyorum." O,bunları söylerken bende ahşap merdivenleri üçer beşer iniyordum. 

        "Topuklu ayakkabılarıma ve taytıma kızmasaydın şu an sahaya varmıştık." Gözlerini devirdi. 

        "Hadi ama! Dolabımdaki en mükemmel şeyleri giyip bir sürü kızın olduğu bir yere gitsem tepkin ne olurdu?" Gözlerimi kısarak güldüm.

        "Tabii ki de seni yaşatmazdım aşkım." Belimden tutup beni kendine çekti ve:

        "Tahmin ediyordum,aşkım." Kollarından kurtularak cevap verdim:

        "İyi öyleyse. E hadi ne bekliyoruz? Akşama kadar burada mı bekleyeceğiz?" Çocukcağız şaşırsın mı,yoksa kızsın mı bilemez bir halde homurdandı:

        "Ya ben bu kızları hiç anlamıyorum." Bende otuz iki diş sırıtarak,arkasından seke seke ona yetiştim. Kulağına eğilip,

        "Seni çok seviyorum salak!" Dediğimi duymamıştı. Başka bir yöne bakıyordu. Ve baktığı yönde abim vardı. Hayır olamaz!

        "Tamer geri gidelim. Lütfen." Tamer bana döndü.

        "Hiçbir yere gitmiyoruz. Sende burada kal. Ve sakın korkma. Sakın." Tamer cümlelerini bitirdiğinde abim bize iyice yaklaşmıştı.

        "Bakıyorum birbirinize iyice ısınmışsınız." Gözleri dolu dolu bir şekilde acı acı sırıtıyordu. Bakışları beni hedefe alarak konuşmasına devam etti:

        "Babamın ne hale geldiğinden haberin var mı lan ! O adamın ne durumda olduğunu hiç düşünmeden burada nasıl eğleniyosunuz ! Seni gebertmiyimde ne yapayım ! Bursa'dan döndüğün güne lanet olsun !" Benim adımlarım,duyduğum sözler karşısında istemsizce gerilerken hala olanları hazmetmeye çalışıyordum. Babama olan öfkemden onu ne hale getirebileceğimi hiç düşünmemiştim.

        "Ben... Ben özür dilerim. Gerçekten..." Daha fazla konuşamadım. Ellerimi yüzüme siper edip ağlamaya başladım. Sözleri çok ama çok ağırdı.

        "Kes ağlamayı! Bunu, hiç tanımadığın bir erkeğin evine gitmeden önce düşünecektin !" Daha fazla konuşmasını istemiyordum. Tamer'e doğru hızlı adımlarla yürüdü ve sol gözüne yumruğu salladı. Tamer, bir iki sendelemeden sonra abimin üzerine doğru yürüdü tam Tamer, bir hamle yapacaktıki durdu. Sonra abimin yakalarına yapıştı ve konuştu:

        "Ben Şura'yı adam gibi seviyorum. Benim yanıma gelmeseydi de ne yapsaydı? Sevmek kötü bir şey değil. Sen hiç sevmedin nereden bilebilirsin ki?" Tamer'in sözlerinden sonra abimle olan son konuşmamız aklıma geldi. Bir aralar bir kızı sevdiği ve Tamer'in, o kızı abimin elinden aldığı. Bundan sonra babamın yanına geri dönemezdim. Onca olandan sonra bunu yapamazdım. 

        "Tamer! Bırak abimi. Zaten oda gidiyordu." Ağlamayı kesmiştim. Eğer bundan sonra babamsız -bir süreliğine bile olsa- yaşayacaksam ağlamamayı öğrenmeliydim. Tamer denileni yapıp abimin yakalarını bırakmıştı. Abim ise Tamer'in son sözlerinin etkisindeydi. Bunu biliyordum.

        "Her şey için özür dilerim abi. Babamı ve seni çok seviyorum." bakışlarımı yere indirdim. "İyi akşamlar." Abim ise yüzüme bile bakmamıştı.

        "Ama biz senden nefret ediyoruz."

HİÇBİR ZAMAN AŞKA BEDEL ÖDEMEK ZORUNDA KALMAMANIZ DİLEĞİYLE. SAĞLICAKLA KALIN. <3