AŞKA BEDEL ♥

Bölüm --> 7

Merhabalar :))

   Güç bela Tamer'i ikna etmiştim.Ona,hiç bir şey olmayacağını ve abimden korkmadığımı falan söylemiştim.İnanmamıştı ama başka çare yoktu.Onlara da gidemezdim.

        Şu an düşündüğüm tek şey,abimin nefret ettiği kişiye aşık olmamdı.Bunu ona nasıl yapabilmiştim? Şimdi demeyecek mi "Sen benim kardeşim değil misin ? Nasıl böyle bir şey yaparsın ?" diye.Şimdi ben bu sorulara ne cevap verecektim? Kaldıki kendince haklıydı.Ben bu düşüncelerle eve doğru seyrek adımlar atarken karşıdan birinin bana bağırdığını duydum.İstemsizce olduğum yerde kaldım.Evet yanılmamıştım,abimdi.Şimdi gerçekten zor durumdaydım.

        "Abi bak gerçekten anlatabilirim!" dememle yüzüme tokadı yemem bir oldu.Ben yediğim tokadın etkisindeyken abim kolumdan sertçe tutup beni kendine çevirdi.

        "Nasıl yaptın lan bunu! Neyi anlatacaksın ha neyi? Arkamdan nasıl bıçakladığını mı ha bana nasıl ihanet ettiğini mi?" Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ne suçluydum ne de haklı.Abim nefretle bana bakarken ben sadece kollarımı kurtarmanın peşindeydim. Birisinden ilk defa korkuyordum.Ve bu çok kötü bir şeydi.

        "Abi...Özür dilerim...Gerçekten...Ben...Ben sadece..." Başladığım hiç bir cümlenin devamını getiremiyordum. Ağlamamak için yumruklarımı sıksamda bu fayda etmiyordu.Son kelimede patlamıştım. Kollarımı hışımla çektim. Ne sokaktaki insanlar umrumdaydı ne de abimin bana yapacakları.İki elimle göğsüne vurup sertçe ittim ve bağırmaya başladım:

        "Sen hiç sevdin mi ha? Sevdin mi! Bir kere olsun birine kalbini verdin mi! Nerden bilebilirsin ki? Nerden bilebilirsin sen benim hissettiklerimi! Senden...Nefret...Ediyorum..!" Her kelimemden sonra nefes almaya çalışıyordum. Hızlı hızlı nefes alıp verirken bir yandan da gözlerim kapanıyordu.Elimi alnıma götürdüm.Etrafı görmekte zorlanıyordum.Ne olduğunu anlamadan yere düştüm.Son duyduğum ses abime aitti:

        "Kahretsin! Şura,Şura!"

HİÇBİR ZAMAN AŞKA BEDEL ÖDEMEK ZORUNDA KALMAMANIZ DİLEĞİYLE. SAĞLICAKLA KALIN. <3