EK~SĪLEN

_ Sigara ve Külleri_

Semih:
Gözlerimi açtığımda sabahın güneşi gözümü kısmama neden oldu. Dün geceden ötürü baya yorgundum. Odamdaydım. Buraya ne ara geldiğimi bile hatırlamıyorum. Yatağımdan fırladığım an odamdan çıktım. "Baba!" Diye bağırdım. Odasında yoktu. Īkizlerin odasına girdiğimde ikizlerin hâlâ uyuduğunu görünce gözlerim açılabildiği kadar açıldı. Onlar asla uyumazlar. Demek ki dün akşam onlara da bir şey olmuştu.

Koridordan gelen sese hızlı adımlarla ilerledim. Babam kapıyı açmaya çalışıyordu. Ama kapının önünde bir kalkan varmış gibi babamın her tekmesinde dalgalanıyordu. "Baba?" Dedim. Babam bana bakıp "Kilit vurdu."

Sabahın köründe aldığım habere bak! Siyah çizgili, ona en az 3 beden büyük gelen pijamalrı ve büyük terlikleriyle gözlerini oyarcasına avuşturan Arya'yı merdivenlerden inerken gördüm. Yüzümdeki sinirli kasların yumuşadığını fark ettim. "Günaydın" dedi tatlı bir ses tonuyla. "Bunları bana kim giydirdi?" Diye sorusunu ekledi. Sahi benim arılı donuma kadar değilşilmişti. Bunları kim yaptı? Hangi sapık? "Günaydın. Ben de bilmiyorum, benimkisi de değilşmiş. Eee dün geceden sonra nasılsın?" Bacaklarını açtı ellerini yukarıya doğru kaldırdı ve "süperim!" Dedi. Sonra kıkırdadı ve "berbat..." diye ekledi. "Daha berbat olan bir şey daha var:" dedim ve elimle kapıyı gösterip "açılmıyor." Dedim. Bileklerini, parmaklarını, boynunu kırtlattıktan sonra "sen onu bana bırak!" Dedi ve "Doğan abi yorma kendini çekil ve beni izle." Kendini çok üstün görüşüne kıkırdadım ve tam koşmaya başlamıştı ki ilahi kahramanımız Ateş bey olayın ortasına... "ne yapıyorsun sen bakalım?" Arya'yı anında yakalamıştı. "Kapıyı kıracağım!" Dedi kendine güvenen bir ses tonuyla. "Sen?" Dedi Ateş ve bana bir bakış attı. "Dün gece yerinizden kalkamayan siz? Bu kapıyı kıracaksınız? Vay be işe bak sen!" Dün gece... ayy!

Arya'nın kıp kırmızı olan yanaklarına baktım. Yana çekildi ve duvarın dibine çöktü. "Sorun ne Doğan ağabey?" Diye sordu Ateş. " Ek~Silen kapıyı kilitlemiş." Dedi babam. Ateş o şefaf kalkana baktı ve onun yanına gittim. Tam kapının önündeydi. "Aynısı pencerelerde de var." Diye ekledi babam. Gelip kalkana sert bir yumruk attım. Ateş'e bakıp kafamı sen dene dercesine salladım. O da bir yumruk atmıştı ama asla kırılmıyordu ya da bükülmüyordu. Gelip hızlıca bir tekme attım, ittirmeye çalıştık. "Sabah sabah çok kötü şeyler görüyorum! Psikolojim bozuluyor!" Bulut Damla'nın ses tonuyla merdivenlerde bize bakıyordu "benim dün akşam kalan psikolojimi de sen götürdün Bulut!" Dedi Ateş. Hepimiz neyden bahsettiğini biliyorduk. Arya güldü ve Bulut'a döndü. "Seni öpmediğime şüküret!"
"Yahu sen niye beni durduk yere öpüyorsun ki?" Diye sordu Ateş. "Sabah sabah kim birbirine yavşıyor?" Diye yanımıza geldi Rüzgar. "Arya seninkiler bavulunu karıştırıyor" diye de ekledi. "Bir şey batıyor bunlara!" Diye söylendi Arya ve yerinden kalkıp kızların yanına gitti. "Eee beyler sorun ne?" Diye sordu Rüzgar. " Ek~Silen. Kapıyı kilitlemiş." Dedim. Rüzgar kapının önündeki kalkana omuz attı. "Tabii yerinde duramadın Rüzgar! Yenge seni eve kapattı! Hadi bakalım ne yapacaksın şimdi?" Dedi Bulut. Kıkırdadım. Bu çocuk manyaktı. "Ek~Silen sen bunu benim başımdan al. Sonra kapıyı tekrardan kapatıyorsan kapat!" Dedi Ateş. "Yok çocuklar bu böyle olmayacak. Gidin herkese haber~ hatta kahvaltıya bize gelin. Gidin herkesi çağırın bize. Hadi!" Babam baya iyi kahvaltı yaparlardı. Bazen o yapmaz ikizler yapardı. Açıkçası ikizlerin yaptığı kahvaltıyı yemez Zeliha Teyze'nin yanına giderdim.

Kahvaltı için bize gelen kişilere otomatiğe bağlamışçasına "hoşgeldiniz." Diyordum. Lara Īçerīye girdiğinde gözlerinden uyku akıyordu. " Īyi misin? Dün geceden sonra." Dedim. Zaten herkesde bir durgunluk vardı. "Yorgunum. Hem de çok!" Dedi. Sarı saçlarını arkasına itti. "Kapı kapalıymış." Dedi Lara. "Evet. Sabah sabah bir darbe yedik Ek~Silen Hanımdan." Bu sözümün hemen ardından bizim kapı hızlıca kapandı. "Ceyran etti." Dedim ve kıkırdadık. "Kapılar kapalıyken mi?" Dedi Lara ve geçip gitti. "Hiçkimseye ulaşılamıyor. Kahretsin!" Dedi Arya.