Haunting Aubrey (SEXY BLACK Duology Book 1)

Chapter 10: A Favor

Chapter 10: A Favor

SUNDAY.

            Pangalawang araw pa lang ni Aubrey sa Japan at bored na bored siya. Pagkakain ng almusal na pina-room service niya, humilata lang siya sa kama at tumitig sa kisame.

            Wala siyang magawa. Gusto niyang gumala at i-explore ang Japan—kahit ang Tokyo man lang sana—pero ayaw rin naman niya. Mamaya kasi bigla na lang lumitaw ‘yung gago mula sa kung saan. At saka, ayaw niya ring ikutin ang Japan nang hindi kasama si Justin.

            Napasimangot naman si Aubrey nang maisip ang nobyo, at muli siyang nakaramdam ng pagtatampo rito.

            Ang ganda-ganda ng mga plano namin no’n sa pagpunta namin dito. Nilista ko pa ang lahat ng lugar na gusto kong mapuntahan at lahat ng pagkaing gusto kong matikman kasama siya. Tapos ganito?

            Tumagilid na siya ng higa sa kama at tinitigan ang screensaver ng phone niya. Selfie nila iyon ni Justin habang nasa kotse sila at na-stuck sa traffic.

            Napangiti na siya sa pagtitig niya roon. ‘Yung itsura naman kasi ni Justin, naka-wacky. Ang panget lang.

            Panget na guwapo. And she giggled.

            “W-what the?” Nagulat naman siya at muntikan pang mabitawan ang phone niya nang bigla-bigla itong mag-vibrate at mag-ring. At nagkataon pang si Justin ang tumatawag!

            Umupo siya yakap-yakap ang isang unan at sinagot ang tawag.

            “Oh, Justin?”

            “Were you just thinking of me, baby?” Bungad naman nitong tanong.

            I was. Gusto sana niyang isagot agad pero naunahan siya ng pagtataka. “Huh? Bakit mo natanong?”

            “Hmmm... Bigla ko kasing nakagat ang dila ko.”

            Aubrey knew that belief. ‘Yung kapag nasamid ka, bigla-biglang nabahing, o hindi kaya ay iyon, nakagat ang sariling dila, may nakaalala raw sa’yo.

            “So, totoo pala ang kasabihang ‘yon?” Amused at natatawa niyang tanong.

            “Oh... So iniisip mo nga ako kanina?”

            “Ahuh. Just right before you made this call.”

            Natahimik bigla si Justin. But Aubrey knew what he was up to.

            “Oh, ngiting-ngiti ka naman diyan?” She teased him.

            Her man let out a chuckle. “Wala eh. Kinilig kasi ako.”

            Natawa na naman si Aubrey. Kinilig? So gay!

            “Pero...” Her voice turned a little serious. “Kikiligin ka pa kaya ‘pag malaman mo ang dahilan kung bakit iniisip kita?”

            “Why? Ano nga bang dahilan at iniisip mo ako?”

            Humiga ulit si Aubrey nang yakap-yakap pa rin ang unan. “Kasi nagtatampo ulit ako sa ‘yo...” Tunog nagtatampo nga siya. “Gusto ko kasi sanang gumala ngayon pero hindi ko magawa kasi nakakatamad. Kasi wala ka rito. Nakakapanghinayang lang ‘yung mga pinlano kong gawin dito kasama ka.”