A Letter From Death

CHAPTER TWO

Eventide

BLARE VILLACORTA'S POINT OF VIEW

"Damn it! Seven pm na, pero hindi pa rin nagpaparamdam si Mang Kanor! How can we leave this place?!" Pagmamaktol ni Daphne.

Gabi na, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa din namin mabuksan yung dalawang pinto. Kung anu-ano ng mga paraan ang aming ginawa para mawasak yung main door, pero hindi talaga ito masira. We also tried to open the back door, but we failed for shit's sake.

"Bakit ba kasi dito pa tayo nag-shooting?! Pwede naman kasi sa Manila na lang e! Kung hindi tayo umalis doon, edi sana hindi nangyayari sa'tin 'to ngayon! Nadamay pa kami sa kamalasan niyong magkakabarkada" Athena added.

"Malas niyong tatlo kasi napunta kayo sa grupo namin. We already planned everything, kaya hindi na kami nag-back out. Kung magrereklamo lang kayong tatlo, edi sana hindi na lang kayo sumama papunta dito sa Cebu" Pagtugon ni Adrian sa kaniyang kakambal.

"If we didn't got here with your friends, we will get some fucking demerits" Zerine stated.

"Exactly. Nasa isang grupo tayo ngayon kaya huwag na kayong magreklamo. Mabuti sana kung tumutulong man lang kayo sa pagbubukas nitong pinto e" Pag-irap ni Stacy.

"Tangina. Kanina ko pa hinahampas ng kung anu-ano 'tong pinto, pero wala pa ding nangyayari. Fucking piece of shit, I want to kill someone" Bigla namang nagsalita ang naiiritang si Dave.

"Woah? Kill someone? Psychopath ka na yata bro" Kyle laughed, before he also tried to open the main door.

"Punyeta. Makakapatay ka naman talaga aba. Damn it, bakit kasi may grills pa yung mga bintana?! Wala din namang pwedeng daanan palabas sa second at third floor. Shete, anong kamalasan ba 'to?" Travis said in a frustrated tone, while he's still looking at the living room's window.

"Crap. Wala pa ding signal" Bulong ng nasa hindi kalayuang si Drake, bago niya ibinalik sa kaniyang bulsa yung phone na kapit niya.

Shit. Pagkatapos magsalita ni Drake ay agad siyang tumingin sa direksiyon ko. Heckin fudge. I don't know, but all I can feel about him is awkwardness. Yes, we're friends but I really can't absorb his words last night.

"Hey, are you alright?" Nathan suddenly asked me.

"Yeah" Wala sa sarili akong napatango, kahit hindi ko na talaga maintindihan kung ano ba ang mga nangyayari ngayon.

"You should rest. Go upstairs" Nathan spoke to me again but before I could reply, I accidentally saw Zerine.

Heckin' strawberries, her eyes are like tearing my face for crap's sake. Just what the hell is that?

"I'm fine. Don't worry about me. I'll just go to the bathroom" Pagdadahilan ko na lamang, saka ako dali-daling naglakad paalis.

Makalipas ang ilang sandali ay nakarating na ako sa banyo, dahilan para halos masabunutan ko ang aking sarili.

Shit for the effin time. Wala naman talaga akong gagawin dito e! Grabe, lutang ang gaga.

Because of my frustrations, I just stare at my reflection in the huge mirror. Then after a couple of minutes, I already went outside.

I was walking in the passageway, when someone hits my head with a hard thing. Fuck. That shit hurt me so I fainted.

THIRD PERSON'S POINT OF VIEW

"Takte, matutulog na rin ako" Pag-aanunsiyo ni Trevor, bago siya tuluyang pumanhik sa ikalawang palapag ng mansion.

Naiwan sa living room ang nakahilatang si Adrian, habang kasama niya sila Nathan, Dave at Kyle.