A Letter From Death

CHAPTER SEVEN

Fright Night

BLARE VILLACORTA'S POINT OF VIEW

It's already seven thirty pm when I looked at my wristwatch. Also, I'm really shocked when I saw Drake. Agad niya akong niyakap, matapos kong makapasok dito sa mini chapel.

"Mabuti naman at ayos ka lang Blare. Nag-alala ako sayo" Wika ni Drake, dahilan upang bahagya akong makaramdam ng pagkailang.

"N-Naiintindihan k-ko kung naiilang ka na sa'kin" He smiled before speaking again. "It's my fault, and I'm sorry. But please, don't hate me. Masaya ako dahil naging parte ka ng buhay ko. Being your friend is the greatest thing that happened in my life so I don't want you to get hurt. Please, magpakatatag ka. You should survive this hell"

"Drake listen to me, It's not your fault. Don't blame yourself okay? Trust me, we will survive this fucking hell" I murmured.

"Sana nga..." Drake replied in a low tone, which causes me to let out a deep sigh.

I was about to say something, but my eyes suddenly get widened. Heckin shits. Nandito na yung killer.

Binuksan niya yung pinto nitong mini chapel kaya mabilis akong napatili. Damn it. May hawak siyang mga susi! Fuck, sana mali ang iniisip ko. Pero takte, si Mang Kanor ba 'tong baliw na 'to?!

Shit. Dahil sa mga susi na 'yon ay madali na siyang makakapasok, kahit saan man niya gustuhin! Holy crap. Baka siya nga yung caretaker na peste!

While drowning by my own damn thoughts, Drake suddenly pushed me because the killer started to point the gun towards my direction.

Mariin akong napasalampak sa sahig, kasabay ng pagsigaw ni Drake. Fuck. Nabaril ang balikat niya!

"Shit, shit! Drake!" Paghi-hysterical ko, na para bang wala na ako sa aking wisyo. I didn't hesitate to run even if the pain on my wounds is still attacking my whole system. I went to the killer's direction just to grab the gun, but for the effin time, it wasn't easy.

"Go to hell, stupid son of a bitch!" Buong lakas kong pagsigaw, sa kadahilanang iwinasiwas niya sa'kin ang isang kutsilyo na may bahid pa ng dugo.

"Ay tangina" Agad akong napamura at napahawak sa aking pisngi, matapos kong makaramdam ng hapdi. Napansin ko ang pagtulo ng dugo mula doon, kung kaya't lalo akong nakaramdam ng kaba at pagkahilo. Damn it. Hindi ko na malaman kung anong dapat kong gawin. Heckin nuts. Nasugatan yung mukha ko, for shit's sake!

The blood is still flowing in my face so I quickly kicked the killer. Dahil doon ay mabilis siyang nawalan ng balanse at agad na napahiga sa sahig.

Tumalsik ang baril niya kaya naman dali-dali akong gumapang papunta sa direksiyon niyon, ngunit bago ko pa man 'yon maabot ay agad na akong nakatanggap ng saksak.

Mabilis na tumulo ang mga luha ko. Fucking crap. Pakiramdam ko'y malulumpo na talaga ako, dala ng mga sugat ko sa binti. Pati yata yung aking mga buto ay lalabas na rin. Heckin fudge.

"Damn you!" Drake suddenly shouted before he punched the killer.

Muling napaupo ang salarin, pero sa kasamaang palad ay hawak na niya ang baril na tumalsik.

While I'm dying in pain, I clearly saw Drake and the killer. Pilit silang nag-aagawan ng baril kaya napasinghap ako.

Crappy shits. I can't move. Tuluyan na akong naubusan ng lakas. Parang mamamatay na talaga ako, dala ng labis na sakit.

"Fuck" Narinig kong sigaw ni Drake, dahilan upang mapatili ako. Triple shit, nabaril siya sa sikmura!

"Umalis ka na dito Blare!" Nagsimulang lumabo ang aking paningin matapos kong marinig ang nahihirapang boses ni Drake.