CHAPTER EIGHT

27 5 30
                                    

Final Torment

BLARE VILLACORTA'S POINT OF VIEW

Everything was so fucking tangled as hell. Earlier, I woke up and saw myself here at the mansion's rooftop. And what's the shitty crap? Gamit ang barbed wire ay nakagapos ulit ang mga kamay at paa ko.

Holy potatoes. Tapos ngayon naman ay biglang sumulpot si Zerine. I don't know but I started to cry, lalo na't tinutulungan niya akong makawala mula sa pagkakagapos. My mind suddenly went blank for a second, given the fact that she is helping me. Damn it. I wasn't expecting that something like this will happen.

I let out a deep sigh. But whatever it is, I'm thankful that she's still alive.

"I'm helping you right now, pero hindi ako naiirita. Weird huh" She rolled her eyes to me but I just smiled.

"Thank you" Wika ko, dahilan upang muli niya akong irapan.

"Don't get me wrong. I'm just a helpful person. Heckin crap. We're still in bad terms, so stop smiling" Pagtataray pa ni Zerine, kaya naman napangiwi ako.

"I-I'm s-still hoping that everything will be alright. Especially, between us..." After I said those words, I quickly bit my lower lip, which causes me to prevent my tears from falling again.

"Hey, you should shut the crap that you're talking about. It will never happen" Mahinang usal ni Zerine, habang maingat niyang tinatanggal ang pagkakapulupot ng barbed wire sa kamay ko.

Napabuntong-hininga na lang ulit ako, kasabay ng biglang pagbuhos ng malakas na ulan.

"Shit" Zerine cursed, as the rain started to fall.

Dahil sa lakas ng ulan ay madali lamang kaming nabasa dito sa rooftop. Malalaki ang mga patak na nagmumula sa langit, hanggang sa namalayan ko na lang na tuluyan nang natanggal ang barbed wire na nakalagay sa aking mga kamay at paa.

Sa sobrang saya ko'y mabilis akong napayakap kay Zerine. She was startled but I didn't mind that. Pinagpatuloy ko pa rin ang pagyakap sa kaniya kahit basang-basa na kami dahil sa ulan. I know that she felt a sudden shock because of my actions but I'll just endure it. After all, we're still sisters.

"W-What the hell are you doing?!" Zerine frowned.

"Thank you" I sincerely replied, before I let her go.

"Tumigil ka na nga. Please, don't make me hate you again" She rolled her eyes towards me, so I just smiled again.

"You're so annoying but I'll let this slide. For now, let's just get the hell out of here" Zerine added.

Maglalakad na sana kami, ngunit bigla na  lamang sumalubong sa'min yung killer. Tumakbo ito sa direksiyon namin ni Zerine, kung kaya't agad kaming napatili.

Iwinasiwas niya ang palakol na kaniyang dala, dahilan para madaplisan niyon si Zerine. Hindi ko maiwasang makaramdam ng galit kaya mabilis akong nanakbo sa pwesto ng salarin.

Mabilis ko siyang pinagsisipa, hanggang sa mapahiga na siya sa sahig. Fucking crap. Nahihilo talaga ako sa mga nangyayari ngayon, idagdag mo pa 'tong tuluy-tuloy na pagbuhos ng ulan.

"S-Shit" I gasped before I cursed in a low tone. Habang pilit kong inaagaw yung palakol ay bigla na lang akong sinakal nung killer. Pinipilit kong makawala pero para bang nagsisimula na akong maubusan ng hininga. Akala ko'y matutuluyan na ako, ngunit hindi nagtagal ay napabitaw rin sa'kin ang salarin.

After that, I suddenly saw Zerine. She's struggling just to hold the axe, which causes me to bit my lower lip. Crap, I need to do something.

I was out of my senses because of this freaking happenings, so I followed their direction. I was about to help Zerine but the killer suddenly pulled a gun.

A Letter From DeathTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon