[ Dance With My Father ]
✒iamyourfictionalwriter
"Tay! Kamusta po kayo?" Tanong ko kay papa na nakahiga sa upuan.
"Ayos naman anak, siya nga pala may pagkain na sa kusina kumain ka na dun" saad niya sakin.
Ganyan ang buhay namin ni tatay kahit palagi silang nagaaway ni mama. Hanggang sa narinig ko na naman silang nagaway.
"Ano na naman ba yun!?" Sigaw ni papa.
"Mapuputulan na tayo ng kuryente?! Kung gumagawa ka ng paraan?!" Sigaw pabalik ni mama.
"Nagawa ako ng paraan?! Sadyang walang tumatanggap sakin?!" Sigaw ni papa.
Nagbabangayan sila ng nagbabangayan kaya agad akong lumabas sa kusina.
"Wag na po kayong mag-away" tumingin si papa sakin at niyaya sa labas.
"Anak? Kahit gaano tayo kahirap lagi mong tatandaan na hindi matutumbasan ng galit ang lahat ng bagay okay?" Saad ni tatay sa akin.
"Tay? Palagi po ba dapat kayong magaway ni mama?" Agad akong tumingin kay papa at hinitay ang sagot.
Hindi siya nakasagot. Tanging titig lang ang sagot sakin.
Palagi silang ganon hanggang sa naospital si papa."Ano ba naman yan! Dagdag gastusin na naman." Angal ni mama.
"Ma. Please po tama na." Mangiyak-ngiyak kong sabi. Agad lang akong inirapatan at umalis.
"Pa? Ayos lang po ba kayo?" Tanong ko at tanging ngiti lang ang naibigay niya sabay tumulo ang luha sa kaliwa niyang mata. At agad na tumunog ang monitor na nagbibigay buhay kay papa agad kong tinawag ang mga nurse.
"Pa...papa!"
"Pa....."
"Please po papa....wag mo kong iwan."
"Paaaaa!!!""P..papa p..please n..naman poo wag mo..kong iiwan..." sigaw ko sa labas ng emergency room. Agad akong kinausap ng doctor ni papa at umiling pumasok ako sa kwarto na inaakupa ni papa.
"PAAAAAAAAAA! GUMISING KA DYAN?! PAAAA!.." umiiyak kong saad.
"PA! ANO BA! BUMANGON KA SABI DYAN?! HINDI NAKAKATAWANG JOKE YAN!? PA!" inaalog-alog kong saad sa kanya.
That was the time na parang gumuho lahat ng meron sa akin. I lost my beloved father. I lost him without knowing that he has a stage 3 cancer. Mahirap mawalan ng ama lalo na sa murang edad o di kaya iwan ka na lang sa piling ng nanay mo at malalaman mo na lang na nawala na pala siya kay sakit isipin na yun na pala ang huling sandali na makakapiling mo siya peri di mo pa nagawa. Kaya I salute to those children who grew up withouth their father.♡ i love you all.

YOU ARE READING
My One Shot Stories
Short StoryDito ko na lang ip-post lahat. You can message me for dedication. Gagawan ko kayo : )