My One Shot Stories

# 17

[ You ]

✒iamyourfictionalwriter

"Kuyaa!! Masakit na tama na!! Ahh!! Kuya!!!" Sigaw ko sa bawat pagpalo sakin ni kuya ng sinturon niya, puro latay na akong katawan ko pero di pa rin siya natigil.

"Diba! Ang sabi ko sayo hindi ka pwedeng lumabas?!" Sigaw niya sakin, oo nga't pala busy'ng busy siya sa ginagawa niya kanina kaya naisipan kong lumabas muna.

"K..kuya s..soorry na..b..bbusy ka..po...kasi" mangiyak-ngiyak kong saad dahil nakikita ko nang natulo ang dugo sa bawat paglatay ng sinturon sa aking katawan.

"K..kuuya..n..nanghihina..na..ako.." saad ko ulit, dahil totoo naman eh. Nakarinig ako ng isang lagabog sa pintuan nang makita kong sila papa eon naisip ko sana pigilan nila si kuya sobrang sakit na ng katawan ko.

"M..ma? P..pa? P..pahintuin niyo..naman si kuya... " saad ko pero tanging sigaw lang ang natanggap ko.

"Ikaw na bata ka! Ano na naman ginawa mo sa labas ng bahay ah! Diba ang habilin ko sayo! Wag na wag kang lalabas!" sigaw ni mama sakin, salamat at tumigil na si kuya.

"M..ma s...sorrry po" nakayuko kong saad.

"Hayaan mo na mahal siguro ganyan lang talaga katanga at kabobo ang anak natin para hindi sundin ang mga inutos at pakiusap natin" saad ni papa na ikinahina ko. Oo aaminin kong tanga at bobo ako pero yung pagsalitaan ka ng papa mo ng ganon? Hindi ko kaya.

Agad silang umalis na tatlo sa harap ko at ako andito lang sa sala umiiyak. Hindi ko masabi na nasasaktan din ako sa mga panunumbat nila ni hindi ko nga masabi na binu-bully na ako sa school eh na hanggang pati dito sa bahay palagi akong sinasaktan ni kuya. I'm tired, Yes that's what I feel, I feel so numb, I feel so Unimportant to them even if I got honored. I'm so tired to live with them depressed na ako and at the same time inaatake ako ng anxiety kaya I hurt myself until I commit suicide.