Tom Riddle ve Luna Lovegood

15. Bölüm

"Gidiyorsun, değil mi?" dedi Luna kendisinden beklenilmeyecek kadar sitem dolu bir sesle. Ama kendisi bile farkında değildi ses tonunun.

Tom Luna'nın elini yeniden tuttu ve göğsüne götürdü diğer eliyle de ellerini tamamen kenetlediğinde dudaklarındaki gülümseme kesinlikle gizemli ve tehditkar bir hâle bürünmüştü.

"Gidiyorum." Luna o anda parmaklarının arasındaki soğukluğun sebebini anladı, bir kolye vardı şimdi iki bedenin arasında dolaşan "Ama yalnız değil Luna, seninle yeni bir hayatımız olacak." 

***

Luna bir anda parlayan ve bomba patlıyormuş gibi bir sesle kulağını sağır eden o sesi hatırlıyordu. O geceyi de. Ama tüm anıları bölük pörçüktü ve tam anlamıyla hatırladığı tek insan Tom Marvolo Riddle'dı. 

Luna kalkmak için davrandığında Tom'un sesi onu durdurdu ve nazik parmakları kollarını sarmalamıştı aynı anda "Dinlenmen gerek Luna."

Luna başını yastığın üzerine bıraktı ve kuruyarak birbirine yapışmış dudaklarını araladı "Neyim var Tom?"

Tom Luna'nın yüzüne dokundu ve sarı saçlarını gözlerinin önünden çekerken Luna'nın içine bir sıcaklık yayıldı. Tom gülümsemiyordu ama tüm ilgisinin Luna'nın üzerinde, yüzünde oluşu garip hissettiriyordu kendisine. 

"Artık bir kurtadam kanı taşımıyorsun damarlarında."

"Ne- nasıl?"

Luna ikinci bir ses duydu ama bu ses öyle hafif ve naifti ki Luna bir an onun gerçekten var olduğuna inanamadı. Ama Tom sesin sahibine döndüğünde ince sesli kızı görebilmişti.

"Gitmemiz gerekiyor Riddle."

Tom dudaklarını birbirine bastırdı birkaç saniye için "Onu biraz daha engelleyemez misin Lilith?"

Lilith denen kız omuzlarını silkti ama bu 'tamam' anlamına geliyordu. Şifacı kadını saatlerdir oyalıyordu revire girmemesi için ve bunu Riddle için biraz daha devam ettirebilirdi. Riddle onun tek dostuydu ne de olsa.

"Çok zor bir büyüydü ve haftalardır üzerinde çalışıyorduk- yani ben ve Lilith." Luna kendisi için çabalayan bu kıza içinde bir sıcaklık hissetti "Aslında ilk kez denedik ve sen... kaldıramadın."

"Ama şimdi iyisin." dedi Lilith, Luna onu göremiyor olsa da burada olmasından memnundu.

"Evet.. aslında bunu buraya geldiğinde yapmamız gerekiyordu çünkü hem zaman değiştirmen ve hem de kurt kanından arınman üst üste geldi."

Luna oturmak için davrandığında Tom onun belini tuttu ve sırtına yastık koyarak rahat oturmasını sağladı "Zihnim parçalanmış gibi hissediyorum Tom.. anlam veremediğim şeyler var."

"Biliyorum Luna." Tom Luna'nın elini tuttu ve onu rahatlatmak istercesine gülümsedi "Bunları aşacağız, yalnızca bana güven."

"Sana güveniyorum." dedi Luna ama yutkunması ve gözlerini ara sıra kaçırıyor olması Tom'a o kadar da güvenmediği hissini verdi.

"Korktuğunu biliyorum."

"Hayır ben.."

"Luna lütfen sözümü kesme." Luna başını salladı ve bu ilahi sesi dinlemek için derin bir sessizliğe gömüldü "Korkuyorsun, kendini çıkmazda hissediyorsun ve yalnız olduğunu düşüneceksin... Ama değilsin, ben burada hep yanında olacağım ve buradan çıktıktan sonra herkesin seninle iyi bir arkadaş olduğunu göreceksin. Tüm öğrenciler seni tanıyor, profesörlerin gözdesisin ve-"

Lilith ofladığında Tom gözlerini devirdi "Şu lanet kadını biraz daha tutamaz mısın Lilith? Yoksa boğ-" Luna'nın masum bakışlarıyla karşılaştığında duraksadı ve öksürdü "Yoksa gitmemiz gerekecek."

"O karganın zihnine ancak bu kadar müdahele edebiliyorum Riddle, bir insan neden bu kadar enerjik olur ki? Sürekli hareket ediyor."

"Sen dışarıya çık ve onu konuşarak oyala.. Luna'nın uyuduğundan emin olduğumda ben de geleceğim."

"Pekala-" Lilith gitmeden önce Luna'ya yanaştı ve gülümsedi "Kendini yorma Luna ve en şeytani iki Slyhterin'in yanında olduğunu da unutma."

Riddle derin bir nefes aldı "O şeytani, ben değilim."

"Hı hı." Lilith yeniden gülümsedi ama bu kez çapkın bir gülüş olmuştu bu... en yakın arkadaşının gizemli kız geldikten sonra kötülüklere ara vermiş olması sinir bozucu olması gerekirken mutlu ediyordu kendisini. Riddle ve aşk? Tanrım, bu kız mükemmel olmalıydı!

Luna karanlıkta ancak gölgesi seçilen kıza gülümsedi ve gitmesini seyretti "Sana güveniyorum Tom.. anılarım parçalanmış gibi hissettirse de- seni hatırlıyorum."

Tom ilk kez içten gülümsedi ve Luna da onun mavi gözlerine baktığında gülümsemekten kendini alamadı.

"Hep yanında olacağım, biliyorsun."

"Biliyorum."

O sırada kapı kırılacak gibi açıldı ve Profesör Dumbledore kapıda göründü. Heybetli duruşu ve dudaklarını birbirine sımsıkı bastırmış olması onu bir miktar korkutucu gösteriyordu.

Luna şaşkınlıkta gözlerini araladı, sanki daha önce görmediği ve hayranlık uyandıran bir kelebekle karşılamış gibiydi. 

Dumbledore nihayet yatağın ucuna geldiğinde Tom ayağa kalktı "Merhaba efendim." dedi.

"Merhaba Tom.. Burada ne işin var?"

"Ben Luna'nın nasıl olduğunu merak etmiştim."

Profesör başını salladı "Ve Lilith de sana gözcülük ediyor öyle mi?"

"Yanlış anlamışsınız-"

Luna "Burada olmasını ben istedim Profesör Dumbledore."

Tom ve Profesör birbirlerine yönelttikleri yakıcı bakışlarını bu kez daha az vahşi ve daha şaşkın bir ifadeyle Luna'ya çevirdiler.

Not: Luna Lovegood'un binası değişecektir, lütfen ilk okuduğunuzda şoka uğramayın. Beğendiyseniz de vote vermeyi unutmayın, okuma sayısı kocaman olup vote sayısı cüce olunca enerjim çekiliyor sojdfklmdfplü

sizi seviyorum, hoşça kalın.