My Time

CHAPTER 10

Wala naman ako ibang masisisi. Kundi ang sarili ko din. Sa akin nag mula, kaya ako din ang mag aayos nito. Kailangan ko itama ang lahat, at kailangan ko na din sabihin sa kanya kung sino ba talaga ko. At saan nag mula ang pagiging time Traveler ko.

Sinimulan ko ang pag tatama ng kamalian ko kay Dave. Pumunta ako sa office para kausapin si Dave. Naabutan ko sya na may tinatype sa computer.


Pag pasok ko sa office, dedma lang sya sakin. Hind nya ako binata o nginitian man lang. Syempre alam ko na galit sya sa akin. Kaya kinatok ko ang lamesa nya para makuha ang atensyon nya.

"Dave, pre. Pasensya na sa mga nasabi ko sayo, mali ako sa part na yun. Hindi dapat kita sinisi dahil wala ka naman nagawa na mali. Sadyang nadala lang ako sa nangyari. Tama naman talaga ginawa mo. Nasa sakin ang mali, aminado ko don. Patawadin mo na ako, bati na tayo! Ikaw na nga lang kaibigan ko aawain pa ba kita hahaha de pero sorry talaga bro! - Bungad ko kay Dave

Wala naman sa akin yon. Naiintindihan ko kung galit ka sa akin, o nadala ka ng emosyon mo.  So kamusta kayo ngayon ni Veronica? Nag usap na ba kayo? Ayos na ba kayo? - Pag tatanong ni Dave

Nag usap na kami. Pero yung pag uusap pala namin na yon ang katapusan ng lahat. Nakipag hiwalay na sya sa akin. Nag makaawa naman ako pero wala ayaw na talaga nya. Pero Dave, hindi ko kaya eh. Mahal ko yung tao. Handa ko gawin lahat para maibalik ang tiwala nya. - Sagot ko kay Dave


Alam ko na hindi ka din matitiis ni Veronica.  Nakita ko na mahal na mahal ka ng tao pre. Kailangan mo lang suyuin yon lalambot din yon haha - Sagot ni Dave

Nag bati na kami at nag kapatawaran ni Dave. Alam ko din na hindi matitiis ni Dave ako. Best friend for ever kami e haha. Kinabukasan, pumunta agad ako sa bahay ni Veronica. Hinintay ko sya na lumabas, para kausapin sana ulit. Pero wala ako nadatnan sa kanila. Maaga siguro sya umalis para hindi din ako maabutan. Lumipas ang araw, linggo at buwan ganon pa din ang set up. Taguan kami ni Veronica. Nag kikita kami pero hindi nya ako pinapansin. Isamg beses nag aantau ako sa labas ng bahay nya mg bigla ako abutan ng malalas na ulan. Akala ko hindi nya ko papansinin, pero nilabas nya ako at pinapasok sa kanila. Pinasilong nya ako saglit pero sabi nya na once na tumila na ang ulan, umalis na daw ako at umuwi na.

Habang nasa loob ako ng bahay nya. Nag hihintay ako ng tyempo para kausapin pa. Pero nasa loob lang sya ng kwarto at mukang busy pa. Nakita ko sya lumabas. Kumuha sya ng tubig sa ref. Tinawag ko sya para kausapin. Lumingon naman sya at sabi nya ano daw sasabihin ko.

Humingi ako ng onting oras para makapag usap kami ng maayos at masisinsinan. Umupo kami sa sala.

Alam ko wala tayo sa maayos na kondisyon ngayon. Pero simula ng mag away tayo, hindi mo ako bingyan ng pag kakataon para mag paliwanag. Aminado ako sa pag kakamali ko. At handa ko gawin lahat ng gusto mo para mabalik lang ang tiwala mo sa akin. Wala na akong kailangan pa kundi ikaw lang. Wala na kong hihilingin pa kundi ikaw lang din. Bigyan mo pa ako ng isa pang pag kakataon, hinding hindi ko na sasayangin pa yon. - Pag mamakaawa ko kay Veronica

Alam ko na inaako mo ang pag kakamali mo. Kung gusto mo bigyan kita ng isa pang chance. Ipakita mo na worth it ka para sa akin. Na hindi mo na ako lolokohin. At ako lang wala ng iba. - Pag sasagot ni Veronica


Bago pa ang lahat. May gusto din ako aminin sayo. Gusto ko kilala mo ang pag katao ko. - Sunod ko pa kay Veronica

Ano yon? Bakit sino ka ba talaga? - Tanong nya

Huwag mo ko pag tawanan. Baka mamaya isipin mo na nababaliw ako. Isa akong time traveler. Nakakapunta ako sa Future Life ko.  Nakikita ko kung ano mangyari 2months from now. 1 year, 2 years at kahit ilang years pa. Naalala mo ba yung natumba at napahiga tayo sa daan? Nakita ko yon sa future. Nakita ko na maakasidente ka at masasagasaan, na mag cacause ng pag kamatay mo. Sinubukan ko ibahin ang nakasaad don. At nabago ko. Nabago ko sya. At binago ko para sa iyo. - Sunod sunod na salita ko

Ha? Teka, hindi kita maintindihan. Nakakapunta at nasasaksihan mo ang nangyayari sa future. Sa tingin mo Jonathan mapapapaniwala mo ako? - Pag tatanong ni Dave

Handa ko ipaliwanag sayo lahat para maniwala ka. Kung gusto mo ngayon pa lang pumunta tayo sa bahay ni Dave. Madami akong evidence don. - Pag sasagot ko kay Veronica

Okay sige. Punta tayo. Hintayin mo ako. Mag bibihis na ako - Sagot ni Veronica

Pag punta namin kay Dave ay pumasok na kami agad. Dahil na itext na namin sya, bago pa kami umalis. Pag pasok namin ay nakita agad ni Veronica ang mga kakaiva ngang gamit. Yung iba nabili ko sa future ng 2030, 2028 and so on. Nag aalinlangan pa din sya pero andun pa din ang paniniwala nya. Tinanong nya din si Dave kung nag sisinungaling lang ba ako. Pero dun nya na laman na totoo talaga amg lahat.  Nag request ba si Veronica na, gusto nya ma witness ang pag punta ko. Kaya naman kinabukasan, sinama ko sya sa madaluyong. Nakakapunta ako sa future tuwing tatawid ako sa crossing star mall, hindi pa man din ako nakakatawid sa kabilang daan ay nag lalaho na ako. Sabay kami nag lakad ni Veronica para tumawid. Pero kalahati pa lang ay nakita na nya ako na naglaho. Pag ka punta ko sa future ay bumalik din ako agad. Katulad ng pagpunta, ganon din ang pag balik ko. Pag balik ko nakita ko sya na maghihintay sa harap na tawidan.
After nya masaksihan ang pangyayari na yon, naniwala sya sa lahat ng sinabi ko pti ni Dave. Pero hindi ibig sabihin non na okay na kami. Bumalil ang tiwala nya. Pero hindi pa din ang matamis na OO nya.

Lumipas ang 5 buwan bago bumalik sa dati ang lahat. Ngayon, mag kasama na kami sa iisang bubong. Sa bahay ko na sya pinatira.
October 2021 na. May mahala daw sasabihin sakin si Veronica. Ang mahalaga pala nyang sasabihin ay mag bubukas na ang sarili nyang art gallery in 4months. Bale February 2022. At yun din ang nakasaad sa larawan. Naalala ko yung una akong pumunta sa gallery nya. Nagulat sya ng makita ako at sinabi nya don sa tapos na kami. Pero alam ko ngayon pa lang ay hindi naangyayari amh nangyari sa Future.

4 MONTHS AGOOOO...

Araw na mag bubukas na ang art gellery nya. Exactly 12pm ng mag open ito. Sobrang dami tao ang pumunta, at halos lahat sila natuwa at nagandahan sa mga nakikitamg larawan at sining. Natapos ang araw ng maging successful ang first day ng Art Gellery ni Veronica. Pauwi na kami ngayon at pinag kwekwentuhan ang mga nangyari samin sa buhay. Masaya man o Hindi.

Sa huli napag tanto namin na, hanggat kaya may pag asa talaga. Huwag mong susukuan ang taong mahal mo, kung kaya mo, lumaban ka.

Gusto ko lang sabihin sa inyo na maraming salamat sa pag subaybay ng pag mamahalan namin ni Veronica.

Ngayon pala ang araw ng kasala namin..

*Maaari mo ng halikan ang iyong kabihak*

THE END!