နွလံုးေသြးနက္နက္ 《နှလုံး​သွေနက်နက်》

အခန္း - ၁၂

Zawgyi

မု႐ုလန္ဟာေမာ့ခ်ီရန္ထြက္သြားၿပီး​​ေနာက္ခန္းဆီးကိုမတင္လ်က္သူ၏​ေက်ာျပင္ကိုစိုက္ၾကည့္​ေနလိုက္၏။
သူမႏႈတ္ခမ္း​ေထာင့္​ေလး​ေကြးၫြတ္လ်က္​ေပါ့။
သူမခန္းဆီးကိုခ်လိဳက္ၿပီးဆိုဖာနားကိုသြားကာသူမ၏အနက္​ေရာင္အိတ္ကိုယူလ်က္ဇစ္ဖြင့္လိုက္သည္။
သူမအိတ္ထဲကိုလက္ထည့္ကာ ဂြမ္းလုံးထည့္ထား​ေသာအိတ္ႏွင့္​ေဖာ္မလင္ပုလင္းကို ​ေလာ္လီ​ေပါ့​ေခ်ာင္း​ေလးမ်ားထုတ္ယူခဲ့​ေသာ​ေနရာမွပင္ထုတ္ယူလိုက္သည္။

သူမ​ေလွကားကိုတစ္ထစ္ခ်င္း​ေျဖး​​ေျဖးခ်င္းတက္၏။
သူမ​​စိတ္​ေပ်ာ္​ေနသည္။
သူမသံစဥ္​ေလး​ေတြညဥ္း​ေနမိသည္။
သူမ၏သံစဥ္မ်ားမွာ​ေတာင္စဥ္​ေရမရျဖစ္​ေပသိ​နားဝင္ခ်ိဳလွသည္။

တတိယထပ္၏အတြင္းအက်ဆဳံးအခန္းဆီမွအသံမ်ားထပ္ထြက္မလာ​ေတာ့​ေပ။
​ေလာင္စာကုန္ခမ္းသြားသည္ထင္ရ၏။
မု႐ုလန္ မီးဖြင့္လိုက္​ေသာအခါ​ေရွး​ေဟာင္​ေတာ္ဝင္မိသားစုတို႔အသုံးျပဳခဲ့ၾက​ေသာအနီရင့္​ေရာင္ဘီရိုႀကီးမွာမီး​ေရာင္​ေအာက္တြင္တခန္းတနားတည္ရွိ​ေနသည္။

သူမဘီရိုႀကီး၏အလည္တံခါးကိုဖြင့္​ေနတုန္းမွာပင္ဖုန္းဝင္လာသည္။
သူမဘီရိုႀကီးအား​ေက်ာေပးလ်က္ပင္ဖုန္းကို​ေျဖလိုက္၏။
တစ္ဖက္လူမွာ မု႐ုစန္းပင္။

သူတစ္​ေယာက္စိတ္​ေလာ​ေနသည့္ႏွယ္။

"မမ! မမဘယ္မွာလဲ? ဘာလို႔အိမ္မွာမရွိတာလဲ?"

မု႐ုလန္ ၿပဳံးလိုက္သည္။
သူမအၿပဳံးက​ေန​ေရာင္လို​ေႏြး၏။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ရဲ​ေတြ ကြၽန္​ေတာ္တို႔အိမ္​ေရာက္လာတယ္..
သူတို႔ လင္း ကို က်င္းမိုလီ ​ေပ်ာက္တဲ့ကိစၥမွာသံသယရွိတယ္တဲ့..
​ေဒါသ​ေတြထြက္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ!"

မု႐ုလန္ ဖုန္း​ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္သူမ​​​ေနာက္​ေက်ာဆီမွတံခါး​ေပါက္မွာပြင့္လာခဲ့၏။
ဘီရို ထဲတြင္​ေတာ့မိန္းက​ေလးတစ္​ေယာက္။
သူမ ​ေခါင္းမွာငိုက္စိုက္က်လ်က္ သူမ၏​ေ႐ႊဝါ​ေရာင္ဆံပင္မ်ားမွာရႉပ္ပြ​ေန၍မ်က္ႏွာကိုပင္ဖုံးကြယ္​​​ေနသည္။
သူမ၏လက္ႏွစ္ဘက္အားသူမပုခုံးႏွင့္တစ္တန္းတည္းျဖစ္​ေအာင္ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။
သူမ ၉၀ ဒီဂရီ ​ေထာင့္က်ိဳးကာငိုက္စိုက္က်​​ေန၏။
သူမ၏​ေျခ​ေထာက္မ်ား၌ဖန္​ေရစိမ္ႀကိဳးဆီမွ ရွရာမ်ားပင္ရွိ​​ေန၍သူမအား႐ုပ္​ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္သဖြယ္ျမင္​​ေတြ႕ရသည္။