hotel de amor •Taelice

0.11

Süprayz madıfakır diye bildiriminize düşüyorum saat olmuş aha 5

Medya cok guzeellllll

Biliyorum geç oldu ama güzel oldu bence ve uzun oldu en önemlisi. Bölüm sonu süprayzlar var hadi okuyun yorumlarınızı bekliyorum

Bu arada düzenleyemedim daha fazla bekletmemek icin hatalarım varsa affola

■

Ortamdaki herkes gibi benimde kalbim hiddetle çarpıyordu. Onlardan çok daha kısa süre içinde burada bulunsamda en az evim gibi sahiplenmiştim burayı. Bu durumda Taehyung'un üzerimdeki etkisi de bir hayli fazlaydı. Ben bile böyle hissediyorken onların yaşadığı durum tahmin edilemeyecek bir trajediydi.

Yuqi'yi bilmiyordum ama Taehyung anlattığı kadarıyla 18 yaşından beri bu oteldeydi. Annesinin başından savmak için bıraktığı bu çukuru o kimsesiz ve çaresiz haliyle evi haline getirmişti. Şimdi ondan ikinci kez yuvası koparılıyordu, bu denli öfkeden yerinde duramaması normaldi. Asıl normal olmayan, benim aklıma takılan ve gerçek olmasını asla istemediğim eğer gerçekse Taehyung'u tamamen kaybetmeme sebep olacak olan şüphelerdi.

Birden bire neden ve kim şehir merkezinden uzak, izbe bir yerde açılmış ve fazla müşterisi olmayan bu oteli satın almak istemişti? Aklıma gelen isim uzun süredir sessizliğini koruduğundan doğruluk ihtimalinin yükselmesinden bile korkarak bu düşünceleri öteye iteledim.

Şayet bahsi geçen adam babamsa yanımdaki ve hayatımdaki en değerli insanlardan birini kaybedecek gibi görünüyordum. Kendi fitneci fısıltılarımın sesini duymamaya çalışırken Taehyung'un sert sesiyle irkilerek dış dünyaya döndüm.

"Bunu nasıl yaparsınız?!" Taehyung dişlerini sıkarak sesini yükseltmemeye çalışırken karşımızda gudubet bir suratla oturan Bayan Kim oralı bile olmamıştı.

"Devlete bile kafa tuttunuz bu otel için. Yıkmaya geldiklerinde bizimle birlikte buna engel olan siz değil miydiniz ne değişti şimdi?" Yuqi titreyen sesiyle konuşurken içimin ezildiğini hissettim. Kimsesi yok gibiydi, burayı öyle sahiplenmişti ki, bu durumda onun bu sümüklü haliyle bile dalga geçemeyecek hale gelmiştim.

"Artık bakmam gereken bir hayatım olduğunu anladım. Daha fazla buraya tıkılıp kalmak istemiyorum ve bunun  için de size hesap vermeyeceğim. Şimdi yaptığınız bu terbiyesizliği unutuyorum. Çıkın odamdan!"

Bayan Kim son noktayı koyarcasına eliyle masaya vurduğunda Taehyung hiddetle yürümek üzereyken koluna asılıp onu durdurdum. "Gidelim Taehyung," diye mırıldanırken Bayan Kim bakışlarını asla Taehyung'a çevirmiyordu, onun yerine odanın en uç nokatalarıyla derin bir bağ kurmuştu. Suçlu olduğunu biliyordu, yüz ifadesinden tutun oturuşundaki katılığa kadar o gergin havayı sonuna kadar yansıtıyordu.

Taehyung'u zorlukla Bayan Kim'in odasından çıkarırken tam içeri girmek üzere olan Jin ile çarpışmamıza sebep olmuştum. İkiside birbirine değer değmez elektrik çarpmış gibi birbirlerini ittirerek gerilediğinde gözlerimi devirdim.

Taehyung'un kolundan asıldığımda biraz daha sakinleşmiş olduğunu görünce elimi dirseğinden yavaşça kaydırdım. Bileğinin biraz üstünde tüy kadar baskısı olan elimin içi cayır cayır yanmaya başlamıştı. Jin ise her zamanki laubaliliğini es geçmeyerek içeri girmeden önce benimle göz göze gelirken küçük bir öpücük atmayı ihmal etmemişti. Onu asla ciddiye almasamda ortamın tekrardan gerilmesinden korkarak Bayan Kim'in odasının önünden iyice uzaklaştık. Yuqi ve odaya girmeyi reddetip kapıda bizi bekleyen Jimin de peşimizden geliyordu.