Beğn Beğş Ayğda İkiğyüğz Kitağp Oğkuduğm

Atakanmen

Yatağıma girdim ve elime Devletçilik adlı kitabı alıp okumaya başladım. Saatin henüz erken olmasına rağmen canım sıkılıyordu. Uyumaya çalışıyordum ama olmuyordu. Yataktan çıktım ve sessizce aşağı indim. Evimizin 93939 katlı olduğunu söylemiştim ehe. Annemler -3. Katta oturuyorlardı. Reyyan'lar hala bizim evdeydi.

Sessiz bir şekilde dışarı çıktım. Canım sıkılıyor be! Kitap kitap nereye kadar anacım.

Yolda yürürken bir kaç bağırış dikkatimi çekti. Ama... ama bu... ama.... lâkin.... fakat.... amma velakin...... bu....aman Allahım... ah.....bu.....

Bu.... Bu Zehra'ydı. Kolunu bir çocuk tutmuştu. Ne oluyordu orada?

"YİA METE BIRAK KOLUMU ACITIYORSUN!"

"BANA NE BANA NE BIRAKMAM!"

Kaşlarımı çattım. Her zaman yaptığım gibi gözlerimi kıstım. Kim bu jojuk Zehra'yı rahatsız ediyor!

"BIRAK ULEEEN KIIIZIII!"

Sinirle çocuğun yanına gittim ve yumruğumu geçirdim. Çocuk vurmanın şiddetiyle yere düştü.

"Gel Zehra, kaçalım!"

Zehra'yı kolundan tuttum ve koşmaya başladım. En sonunda uzaklaşmıştık.

"Atakan sen gerizekalı mısın?"

"Ne?!"

"Diyorum ki; sen salak mısın? Biz oyun oynuyorduk. Beni yakaladı ve yandığım için beni oyundan çıkarmaya çalışıyordu."

"nE?!"

"Of aman neyse boş ver. Beni kurtardın. Kahraaamaanım!"

''Eheheh evet."

Sonra Zehra'yla aristodan, montequden bahsettik. Çok eğlendim eheheheh.