This Guy is Inlove with you PARE

Chapter 12

"Anong ginagawa ng isang babae sa isang all boys university?"

GULP

GULP

GULP

So this is the end of me?

Hinabol ko siya sa desk niya dahil he hold up the phone at pinindot niya ang telephone number. He look seriously at talagang pang-Halloween ang theme ng peys niya.

Siguro I need to explain myself," Uhm Sir. . . .I need to explain this" halos pabulong kong sabi.

"Oh you should really need to explain MISS CRUZ before magsalita ako sa offic-- Oh yes this is Mr. Gomez may I speak to Mr. President? Okay" siguro finorward yung call nung operator sa President's Office.

"Sir please wag niyo na po ako isumbong. I need to this for my brother. He got an accident and a month pa bago siya gumaling that's why he's not here. This is the only way kaya ko ginawa to. I need to help him. For his dream" not even a breath inexplain ko sa kanya.

I am hoping na sana matanggap niya ang reasons ko but I knew my reason is reasonable enough. Silence ang meron sa atmosphere naming dalawa.

He sigh,"Bakit mo ginagawa to? Hindi mo ba alam ang magiging consequences nito kapag nahuli ka? Hindi ko alam kung paano mo napeke ang mga medical records mo"

"I'm sorry po pero I need to do this. Luluhod po ako sa harapan ninyo ngayon para po alam niyo po na sincere ako. I am not joking nor pranking. I am just helping. Hindi din po ako magtatagal, aalis din po ako dito at ang kapatid ko po ang papalit sakin. Parang awa niyo na po" I plead as my sign of sincerity sana pumayag naman siya.

"Hay alright palalagpasin ko to pero ngayon lan-"

"OPO!! OPO!" out of hapinness kong sagot.

"But promise me na aalis ka dito in a month. Alam mo ang rules dito. I will ignore it this time. Act like a man at kung may kailangan ka don't hesitate to come to me. Don't throw me a trouble" tumango lang ako at binigyan ko siya ng isang matamis na smile. Para akong nabunutan ng tinik. Grabe!

"Sorry Mr. President tatanungin ko lang po kung ano ano po yung mga kailangan para sa dorm competition? Sige po" then he hung up the phone.

"Mr. Gomez maraming salamat po talaga. I owe you a much at promise po hindi ako mag-cacause ng troubles dito sa SLA"

"Sige. Palalagpasin ko muna to at iisiping walang ganitong issue" tumango lang ako at ningitian lang siya

Pagkatapos namin mag-usap ni Mr. Gomez ay lumabas na ako sa kwarto niya.

"Ay kabayong tapa!" Nagulat ako dahil sa taong nakatayo ngayon sa harapang ng pintuan.

"K-kanina ka pa dito?" Nagulat din siya nung nakita ako. Alam kong maganda ako pero di na kagulat gulat yun.

"H-hindi naman, kakarating ko lang. Balita ko na naman yung kamalasan mo" then he change his face expression niya. Poker face, that's normal.

Imbes na mainis ako eh mukhang concern lang naman siya at dinadaan ako sa kasupladuhan niya, "Ayos na ako, Andrei. No worries kaya ko pa" I form I smile on my lips kasi kahit papaano may concern tong mokong na to.

Hindi lang siya expressive.

"I don't care. Umalis ka nga sa dinadaanan ko ang laki mong harang" hinawi niya ako at pumasok siya sa loob ng clinic. Bakit kaya siya papasok dun? May masakit ba sa kanya?

Paika ika pa din akong maglakad papunta sa dorm namin. Kailangan ko na din kasi magpahinga. Bukod sa pagod ako, ang sakit pa din ng paa ko.

"KM! KM!"

"Oh Collins tapos na ba ang practice game ninyo?" mukhang kakatapos lang nila maglaro kasi pawis na pawis siya pero super cool pa din sa looks niya.

He smiled, "Yeah. I'm tired and hungry. Kumai  ka na ba?" umiling ako bilang sagot ko.

"Great! Tutal hindi ka pa kumakain, sabay ka na din sakin. Treat na kita" then ginulo niya yung buhok ko.

Pumila kami sa buffet style cafe para kumuha ng pagkain. Actually canteen lang siya pero cafe ang tawag nila cause it has a class. Nakakasira ng diet ang mga food dito. Bukas na lang ang diet gutom na gutom ako ngayon.

Umupo kami sa may bandang bintana para makita na din ang scenery ng SLA.

"Collins bakit ang dami mong kinuha hindi ka naman gutom niyan" sinubo niya ang overloaded pagkain niya.

"I told you I'm dead hungry at susulitin ko ang 450 pesos kong pagkain" di ba may ginto ang pagkain sa amin pero okay lang naman dahil siguradong masarap dahil mga chef mula sa iba't ibang 5 star hotels ang nagluluto ng pagkain namin.

Habang kumakain, may nakita akong pamilyar na mukha. Sila Dr. Gomez at si Andrei na kasama niyang kukuha ng pagkain.

Bigla akong yumuko baka makita pa niya ako tapos maalala niya tapos isumbong pa ako kay Andrei tapos ipagkalat ni Andrei tapos mapapatalsik ako dito tapos . . tapos . . . .

"Uy Cruz nagutom ka bigla? Konti na lang pati plato kainin mo dahil nakasubsob na ang mukha mo diyan" hindi ko na lang namalayan konti na lang talaga mahahalikan ko na ang plato sa harapan ko at punong puno na yung bibig ko ng pagkain.

Mukha tuloy akong patay gutom. At parang isang criminal na nagtatago sa batas.

Yumuko muna ako baka kasi mahuli pa ako eh iba ng nag-iingat, "Ahehehe oo bigla na lang nagutom" palusot ko at tinignan ko naman yung taong tinataguan ko pero wala na pala sila dun. I sighed in relief pero nagulat ako sa taong tumabi sakin sa upuan.

"Ay kabayong may lip gloss" sabi ko sa sobrang gulat ko kay Richard.

"WHAT DID YOU JUST CALLED ME? KABAYO? And oh buhay ka pa pala I thought asdfghjkl" hindi ko maintindihan yung huli niyang sinabi dahil tinatamad ako makipagusap sa kanya.

Saka alam ko kung sino ang pakay niya dito, "Try this. Ang sarap nito" Isusubo niya sana yung pagkain kay Collins pero, "KM tikman mo to wala ka kasing kinuhang ganito" tapos sinubo niya sa akin yung chocolate mousse. HEAVEN.

Tinignan ko naman yung mukha ni Richard at mukhang dismaya naman dahil dinedma siya ni Collins. Para konting pahiya lang, sinubo niya yung leche flan niya at tinarayan pa ako. Hindi ko naman type si Collins eh we're just friends. I win. Bleeehhh. Gay biatch!