MELODİ

1

      Annem bütün hafta boyunca hastaneye gidip gelmişti. Nedenini bilmiyorum. Her soruşumda konu birden dağılıp gidiyordu. Babam ise vakti geldiğinde söyleriz deyip geçiştiriyordu. Okullar yeni kapanmıştı. Tatilin ilk haftalarıydı. Çok güzel planlarım vardı ama anlaşılan annemin bir sağlık problemi vardı ve bu bütün planlarımızı etkileyecekti. Okullar kapandığı için mutluydum çünkü okulu pek sevdiğim söylenemez. En büyük pişmanlığım,ortaokulda biraz daha çalışsaydım daha iyi bir yere gidebilirdim. Okulda kafama göre bir insan yoktu. Tamam sohbet falan ediyordum ama doğruyu söylemek gerekirse insanların samimiyetine pek inanmamıştım. Lisede önümüze daha ağır konular gelmişti. Notlarımı yüksek tutup okul değiştirmeyi planlamıştım ama sınavlarım bunun hayalini bile kurdurmadı.

     Sabah uyandığımda evde kimse yoktu. Saat daha 8 olmamıştı. Normalde bu saatte annem ve babamda evde olurdu. komodinin üstünden telefonuma uzandım. Babamı aradım. Telefon uzun bir süre çaldı ama açılmadı. Kalkıp mutfağa gittim. Babam masanın üstüne bir not bırakmıştı. Notta; 

Özgür biz annenle hastaneye gidiyoruz. Önemli bir şey yok. Fırsatını bulunca arayacağım sen kahvaltını yap. kulağın telefonunda olsun.  

Artık yetmişti her ne saklıyorlarsa eninde sonunda öğrenecektim, en büyük korkum anneme bir şey olmasıydı. Madem önemli bir şey yoktu hafta sonu sabahım erken saatlerinde neden hastaneye gidiyorlardı ve bana neden açıklama yapılmıyordu.

       Öğlene doğru babam aradı.

-Özgür ne yaptın kahvaltı yaptın mı ?

-Evet, nerdesiniz

-Eve geliyorum şimdi. Biraz konuşmalıyız.

-Bu kadar zaman sonra mı!

-Oğlum evet haklısın sana daha önce söylememiz gereken şeyler vardı ama etkilenmeni istemedik. Durum o kadar da önemli değildi.

-Tamam, bekliyorum.

   Ne yani durum şimdi