MELODİ

2

           Konuştuktan yaklaşık yarım saat sonra babam gelmişti. Annem yoktu. Babam her şeyi teker teker anlatmaya başladı.

-oğlum biliyorsun ki annen neredeyse bir aydır hastaneye gidip geliyor. Çektirdiği ultrasonda karnında bir kitle olduğunu tespit ettiler. Kitle çok büyük değilmiş ama anneni zaman içinde rahatsız etmeye başlayınca tekrar doktora gittik ve kitlenin büyümüş olduğunu gördüler. Annen dün biraz rahatsızlanınca tekrar hastaneye götürdüm. Kitle yani bir çeşit tümör  büyümeye devam ediyor. İlaçla tedavi edilebilecek kadar bir boyutta değil. Bu yüzden annenin ameliyat olması gerekiyor.

-Ameliyat mı!

-Evet ama riskli bir ameliyat değil annen eğer ameliyat olmazsa bir süre sonra daha büyük sıkıntılar yaşayabilir.

-ppp eee ki ne zaman?

-Bu bir hafta içinde gerekli tetkikler yapılıp ameliyata almayı planlıyorlar.

O an bütün sinirim hüzne dönmüştü bir anda. Saklamakta haklıydılar biraz, üzülmemi istemiyorlardı.

Babam evden birkaç kıyafet alıp çıktı. Bana da bir liste verdi. Bunları alıp akşam hastaneye gelmemi istiyordu. Tamam dedim. Evi toparladıktan sonra  bende çıkacaktım. Malum evde bir kadın olmayınca bütün ev birbirine giriyordu. Etrafı olabildiğince düzelttikten sonra bir siyah kot üstüne de beyaz bir tişört giyip çıktım.

    Hastaneye gidene kadar aklıma bir sürü şey geliyordu.Korkuyordum. Ameliyat her ne kadar riski az olsada annemin güçsüz bedeni  bunu kaldırır mıydı? bilemiyorum . sonuçta bıçak altına yatmayacak mıydı? Bir taraftan kendime bu düşündüklerimi doktorlarında düşünebileceklerini söylüyordum ama bu beni tatmin etmiyordu.

 Hastane üniversitenin içindeydi orada yürürken etrafı her zaman büyük bir zevkle izlerdim ama bu defa kafamda sadece annem vardı.