MELODİ

4

(özgür)

Aradan bir hafta geçti. Ankara yaşayan teyzem gelmişti babamın işe gittiği süreçlerde annemin yanında kalıyordu. ve beklenen ameliyat günü geldi annemi kapıdan çıkarırlarken teyzemin titrediğini fark ettim onun da içinde iyi şeyler hissetmediğinin farkındaydım. Teyzemin eşi genç yaşta hayatını kaybetmişti o an galiba aklına eşini kaybettiği gün gelmişti .

- Teyze gel şuraya oturalım iyi misin ?

- İyiyim tamam oturalım hiç bir sıkıntı olmayacak bak göreceksin . Doktorlar 2 saate ameliyatın biteceğini  söylüyorlar. 2 haftaya kalmaz taburcuda oluruz inşallah.

Gülümsedim inşallah dedim. Annemi beklemeye başladık.Babamda koştura koştura geldi. Tam da toplantısı olduğu güne denk gelmişti ameliyat. Babam baya üzülmüştü annemin onu görmeden ameliyata girmesine. Şu andan itibaren tek yapabileceğim şey dua etmekti. Bir haftadır gözüme uyku girdiği söylenemezdi. Sürekli annem hakkında kabuslar görüyordum. 

Koridorda başka hasta yakınları da vardı. Herkes çıtını çıkarmadan hastalarının çıkmalarını bekliyordu.

Neredeyse 2 saat olmuştu biz annemin çıkmasını beklerken hiç bir doktorun çıkmaması bizi endişelendirmişti. Babam her ne kadar endişeli görünmese de içi içini yiyordu. 

Sonra bir hemşire dışarı çıktı. Babam yanına gitti. Annemi sordu.

- Hastamızın ameliyatı devam ediyor size dediğimiz süre biraz daha uzayabilir merak etmeyin gayet her şey yolunda gidiyor.

*5 saat sonra*

Kafayı yiyecektim annem hala ameliyattaydı babam ağlamak üzereydi az kalsın tartışma çıkaracaktı . Artık soğukkanlılığını yitiren babam ve titreyen teyzemle beraber iyi düşünmeye çalışan sadece ben kalmıştım.

- Baba doktorlar çıktı bak her şey yolunda. 

Babamın gözleri parladı.Doktorların yanına gittik annemin gayet iyi olduğunu kısa bir süre sonra odaya çıkarılacağını söylediler.

Hepimiz bir oh çektik. Ben su almaya gittim. Geçtiğim koridorlar bana acı veriyordu her yerde kimi ümitli kimi ümitsiz bir sürü insan görmek herkesin kaldırabileceği bir psikoloji değildi.

Suyu aldıktan sonra biraz koridorda oturdum gözlerimden yaşlar dökülüyordu. kendimi tutamıyordum 5 saat beklemek kolay değildi. Galiba benimde o an sabrım tükenmişti.

Ama ağlama sebebimin başka olacak şeyler olacağını çok sonradan anlayacaktım ya da ona yoracaktım.