MELODİ

3

             Hastanenin girişinde babamı aradım. Babam odayı tarif etti. Asansöre binip 3. kata çıkacaktım ama ondan önce hastanenin içindeki marketten annemin moralini yükseltmek için çiçek almayı düşündüm. İçeri girip bakınmaya başladım ordan bir çalışan:

-Nasıl yardım edebilirim? dedi.

-Ben çiçek alacaktımda...

-Canlı mı, yapay mı? 

-Yapay olsun lütfen.

Orada içim kan ağladı. Annemin gerçek çiçek sevdiğini bilirdim hatta evde ço güzel bitkiler vardı. Ama annemin hastayken alacağım çiçeğe özen gösteremeyeceğinin farkındaydım. çiçeği alıp 3. kata çıktım . Koridorda serumlarla yakınlarından tutunup yürümeye çalışan birçok kadın gördüm. Üzülmüştüm o yürüyenler için bu durum çok zor olmalıydı. Kapıyı tıklatıp içeri gidim. Kendime söz vermiştim annemin yanında hep gülecektim.

Annem çiçeği görünce mutlu oldu. Yanında bir kadın daha yatıyordu kadına dönerek:

-bak bu benim ilk  ve tek göz ağrım dedi.

Kadına selam verdim. Kadının yanında kimse yoktu. Görünüşe bakılırsa ameliyat olmuştu neyse deyip anneme döndüm. Annemin karnı biraz şişmişti. Hamile gibi gözüküyordu. Genelde bol kıyafetler giydiğinden karnı ilk defa dikkatimi çekmişti.

O akşam bayağı sohbet ettim annemle, annemi her ne kadar öyle görmek içimi acıtsada kendime verdiğim sözü tuttum sadece güldüm. Saat 9 a yaklaşırken babam:

-hadi sen git yat artık yarın gelirsin. dedi.

Gitmek istemiyordum ama annemde gitmemi isteyince hastaneden çıkıp eve yürümeye koyuldum. 

Ev ile hastane arası 40 dakikalık yürüme mesafesindeydi. Kendimi çok kötü hissediyordum.

İçimden bir ses annemin eskisi kadar sağlıklı göremeyeceğimi söylüyordu. Cebimden kulaklığımı çıkardım ve  karşıma çıkan ilk şarkıyı dinlemeye başladım.