Deniz'in Kalbindeki Ateş

Bölüm 1:Cehennemden Kurtulan Melek

Medya:Demi Lovato-Warrior

*İstemeden canımı yakan adamı canım mı yaptım?*

Başımı annemin gülümseyen resimlerin-
in olduğu siyah duvardan yatağımın
Başındaki saate çevirdim. 7.21
Kucağımdaki günlüğün sayfasını açıp, yazmaya başladım.

Tam on yıl önce bu saatler de o kadar ümitliydim ki. O güzeller güzeli annemin elini tutup, kokusundan nefret ettiğim hastaneden çıkacağımıza.
Ama o yaşımda nerden bilebilirdim ki tam iki saat, beş dakika sonra doktorun benim o güldüğünde gamzeleri ortaya çıkan annemin gamzelerini bir daha göremeyeceğimi, yasemin kokusunu içime çekemeyeceğimi söyleyeceğini nasıl bilebilirdim?
O gözlerinin yeşilinde koybolmak istediğim annemin yanımda hiç olmayacağını söylediği ânın 9.26 olacağını ben nereden bilebilirdim?

Eğer tanrı seninle vedalaşmam için bir dakika verseydi anne.
O yeşilini sevdiğim gözlerine bakar, gamzelerinden öperdim seni.

Sonra da bana baharı anımsatan kokunu içime çeker bir daha koklayamayacak oluşumun verdiği hüzünle seni kollarımın arasına alıp,
Azrail seni ellerimden alıncaya dek sarılırdım...

Sence bu âdil miydi? Aynı gün içersinde nasıl oluyorda seninle birlikte kalan tüm doğrularım gidiyor anne?
On yaşındaki bir çocuk için bu olanlar sence ne kadar âdildi?
Senin bizi burada bırakmanla kalıcı hasarlar oluşan kalbimi, babamın da benden vazgeçmesi ile senin altında yattığın toprağa gömeli tam on yıl oldu.

Ben on yıl önce her şeyimi seninle birlikte toprağa vererek kaybettim.
Çocukluğumu, babamı, seni, yaşanmamış anılarımızı, yaşayamayacağımız gülüşmeleri kaybet-
im ben.Ama merak etme. Şu ana kadar yaşadığımız ve bir daha yaşayamayacağımız tüm güzel anılarımıza sahip çıktım.

Hatırladıkça bana zarar vermesine rağmen sahip çıktım anne. Bunu sadece senin için yaptım.

Yaralarımı deşmesine rağmen yaptım.
Beni bu dünya da koşulsuz, şartsız seven tek kişi için yaptım, ben bunu meleğim için yaptım...

Küçükken inandığım hayali dünyanın gerçek yüzünü bana gösterdiğin için teşekkür ederim...
Huzur içinde uyu 32 yaşında cehennemden kurtulan meleğim...

Günlüğümü kapatmamla telefonumun çalması bir oldu. Bu tarihte beni genelde kimse aramazdı. Merak edip, telefona baktım.

Telefonun ekranında 'Gönlümün Efendisi Arıyor' yazıyordu.

Arayan benim biricik zeki(!) kankam ve aynı zamanda takım arkadaşım Adaydı. Kendisini telefonuma böyle kaydetmişti. Her ne kadar açmak istemesem de telefonun ısrarla çalması neden aradığını merak etmemi sağladı. Telefonu açmamla Ada'nın konuşmaya başlamasıyla onu dinlemeye başladım.