Deniz'in Kalbindeki Ateş

Bölüm 2: Ömürlük Yenilgi

*Unutmak istemiyorum ben.
Unutarak mutlu olmak istemiyorum.
Aldığım her bir darbeyi hatırlayarak devam etmek istiyorum.
Ve emin ol bunu başaracağım.*

Geceleri herkes uyurken ağladım ben. Kimse canımın yandığını bilmedi, kimse benim her gece öldüğümü görmedi. Çünkü kimsenin güçsüz olduğumu düşünmesini istemedim.

Ağladığım her gecenin sabahında gözyaşlarımı sildim, yüzüme gerçek olmayan bir tebessüm yerleştirdim. Ve soranlara iyi olduğumu söyledim. Her gün yalan söyledim. Aslında her gün acı çekerek ölüyorumdum...

Aklımda arabada dinlediğim şarkının sözleri yankılanıyordu.

'Beni asla tekrar incitemeyeceksin...'

Güçlü olmalı ve beni bir daha incitmesine izin vermemeliydim. Arkamı döndüm ve ne vardı dercesine başımı salladım. Bana doğru birkaç adım attı ve söze girdi.

"Biraz konuşalım."

"İstemiyorum."

"Sana istiyor musun? Dediğimi zannetmiyorum Deniz." Dedi.

"Farkındayım. On yıl öncede sormamıştın ama artık sormana ihtiyacım yok. Konuşmak istemiyorum."Cevap vermeyince konuşmaya devam ettim.

"Umarım bir daha görüşmeyiz baba." Dedim baba kelimesini vurgulayarak. Arkamı dönüp tam gidiyordum ki bir adım bile atamadan kolumu tuttu. Bedenimi ona çevirdim. Kaşları çatılmıştı.

"On yıl önce seni kendim için dedene bırakmadım Deniz. Her şeyin bir sebebi vardı. Velâyetetini dedene senin iyiliğin için bıraktım. Bi-" sözünü bitirmesine izin vermeden devam ettim.

" Benim iyiliğim için öyle mi? Bu kararı verirken aklından nelerin geçtiğini bilmek istiyorum! Ne zannediyordun beni dedeme verdikten sonra mutlu olacağımı mı? Bu kadar mı basitti benden vazgeçmen! küçükken geceleri korktuğumda yanıma gelip, korkmamamı herzaman yanımda olduğunu söyleyen adamdan bu kadar kolay mı vazgeçtin? Cevap ver bana! Bana her şeyi anlamam için bir neden söyle!" Dedim sonlara doğru sesimi artırarak.

"Ben senden hiçbir zaman vazgeçmedim Deniz! Şimdilik sadece bunu bil yeter. Nedenini zamanı gelince öğreneceksin." Dedi ve kolumu bıraktı.

"Hâlâ benim yerime karar veriyorsun! Yapma! Anlıyor musun beni? Yapma! Senin verdiğin her karar benim bir doğrumu götürüyor! Bana daha fazla bunu yapma."

"Anlıyorum kızım ama yapamam. Senin iyiliğin için yapamam. Üzgünüm ama bu konuda daha fazla bir şey söyleyemem." Cidden kafayı yemek üzereyim.

" Bana benim iyiliğim için yaptığını, söyleyip durma artık! Sen benim iyiliğimi falan düşünmüyorsun! Sen sadece kendi iyiliğini düşünüyorsun!" Dedim işaret parmağımı ona doğru sallayarak.

"Zamanı geldiğinde unutacaksın Deniz. Biz yine eski günlerde ki gibi olacağız. Mutlu olacağız."

"Hayır, biz bir daha eskisi gibi olmayacağız. Unutmak istemiyorum.
Unutarak iyi olmak istemiyorum ben. Aldığım her bir darbeyi hatırlayarak devam etmek istiyorum. Ve emin ol bunu başaracağım. Ama sen beraber geçirdiğimiz mutlu zamanları unutma. Çünkü ben de bana nasıl acı çektirdiğini, senin yüzünden ağladığım geceleri unutmayacağım. Ben bana yaşatıklarını unutmayacağım baba."