Ben onu izlerken o tatlı tatlı gülümsedi ve
Karol : günaydın daha iyi misin
Ruggero : günaydın sen olmasaydın iyi olamazdım geldiğin için teşekkür ederim seni jorge aramış.
Karol : evet jorge aradı senin için çok endişelendim anlatmak istermisin bugün?
Ruggero : bak sana bunu nasıl anlatırım bilmiyorum ama anlatacağım sana güvenebilir miyim
Karol : tabiki de güvenebilirsin beni psikoloğun olarak görme bir arkadaşınmışım gibi gör.
Çünkü hastalarımı hastam olarak değilde arkadaşım gibi görürüm sende benim arkadaşımsın bana güvenebilirsin
Ruggero : (içinden) yıllar sonra başka bir arkadaşım oldu çünkü ilk defa insanmışım gibi davranılıyor genelde kadınlar benimle başka şeyler için ilgilenirler ama karol bana annemden aldığım yarım kalan şefkati tamamlıyor belkide bu sefer herşeyi akışına bırakmak en iyisi olur çünkü içimde bir yerler karola güvenmelisin diyor. Ve ona güveneceğim.
Karol üstün kan olmuş.
Karol : ruggero söyleyince fark ettim dün ruggero nun yaralarını sararken bulaşmış olmalı benim hastaneye gitmem lazım böyle gidemem
Ruggero : karol üstündeki ni çıkar makineye atalım hemen kurur
Dolabıma yönelip siyah tişörtümü karola uzatıp odadan çıktım
Karol : ruggero nun tişörtü tabiki de büyük geldi o yüzden kotumun içine soktum bir omuzumuda düşürdüm
Sonra odadan çıkıp kanlı gömleğimi ruggero ya verdim alıp makineye attı ve geri dönüp
Ruggero : çok yakışmış
Karol : teşekkür ederim bu arada saat kaç? Hemen saate baktı ve
Ruggero : 7. 30
Karol : ne 7.30 mu benim kliniğe yetişmem lazım
Ruggero : sakin ol ben seni yetiştiririm ama aç değil misin sen?
Karol : aslında açım ama yetişmem gerekiyor gömleğim daha kurumadı
Ruggero : sorun değil benim tişörtümle gidebilirsin gömleğini seansa gelince getiririm
Karol : biranda ruggero ya sarıldım ve içim şefkatle doldu başta şaşırdı ama sonra oda sarıldı ayrıldık ve evden çıkıp ruggero nun arabasına bindik.
Ruggero : karol biranda bana sarılınca şaşırdım sonra bende ona sarıldım ve içim huzurla doldu sonra arabaya bindik ve karolun aç gitmesi içime hiç sinmediği için biryerde durdum ve 2 tane sandviç ve 2 tane kahve alıp geri döndüm
Karol : ruggero biranda arabayı durdurdu ve indi nereye diye bağırdım ama cevap vermedi 5 dk sonra elinde bir poşetle döndü
Ruggero : al bakalım aç gitmen hiç hoşuma gitmedi afiyet olsun
Karol : teşekkür ederim
Sonra sandiviçi yiyordum ki ruggero arabayı kullandığı için yiyemiyordu hemen onun sandiviçini alıp uzattım ısırdı ve
Ruggero : teşekkür ederim (ağzı doluyken homurdanarak konuştu)
Karol : ağzındakini bitirde öyle konuş!
Ruggero : karol böyle deyince gözlerim yaşardı çünkü küçükken de böyle yapardım ve annemde ağzındakini bitirde öyle konuş derdi
Karol neden anneme benziyordu her hareketi bana annemi hatırlatıyordu sanki annemi tanıyormuş gibi hissediyordum.
Karol : ruggero ben seni üzücek bişey mi dedim dediysem çok özür dilerim
Ruggero : önemli değil senin suçun değil sadece bir anım aklıma geldi o yüzden
Karol: ruggero bir daha yol boyunca konuşmadı ve kliniğe geldik kemeri mi açıp indim ve
Geç kalma!
Ruggero : tamam kalmam merat etme
Karol : görüşürüz
Ruggero : görüşürüz
Eve dönerken karol ve annemin benzerliklerini düşünmeye başladım ve karol belkide benim hayatımı düzene sokacak olan kişidir diye düşündüm çünkü hiç kimse tek başına yaşayamaz herkes birbirine muhtaçtır kimsesizler bile eğer tek başımıza yaşayabilseydik birbirimize ihtiyacımız olmasaydı
Allah sadece ya ademi yada sadece Havva yı yaratırdı ama o ikisinide yarattı çünkü birbirlerine ihtiyaçları vardı birbirlerine muhtaçtılar...
Sınır
19 oy
30 yorum
