Silinen göz yaşlarının yerine yenileri gelirken sıkıca sarıldılar bu sarılmanın anlamı ise
Yanındayım.
Demekti sarılırken kendilerini geriye doğru bıraktılar sevgilisi ruggero'nun kolları arasındaydı.
Onun kollarının altında olması ve duymak istediği tek ses ise nefesine çarpan nefesiydi. şuan tek ihtiyacı olan şeydi bunlar ruggero'nun.
Yalnız olmadığını tekrar tekrar anlıyordu kollarında yatan kadın onun bu hayattaki tek şeyi aynı zamanda herşeyiydi.
Biri sorsa hayatında kaç insan var
Cevabı bir.
Çok yalnızmışsın derse ise cevap o benim herşeyim yalnız değilim olacaktı.
Ailesi aklına gelmeye devam ettikçe daha sıkı satılıyordu karol'a
Sabah olmuştu karol gözünü açtı ancak kıpırdayamıyordu neredeyse sevgilisi onu kollarıyla sarmalamıştı. Karol ellerini ruggero'nun pürüzsüz yüzüne uzattı ve yumuşacık yanağını okşadı.
Sonra elini bayıldığı kıvırcık saçlarına uzattı ve bebekler gibi uyuyan sevgilisinin saçlarıyla oynamaya başladı.onun bu masumluğuna gülümseyerek bakarken içi huzurla doluyordu.
Ruggero gözlerini açtığında sıkı sıkı sarmaladığı sevgilisine baktı. Daha sonra ise saçlarının arasındaki eli farketti.
O eli alıp dudaklarına uzaklaştırdı ve defalarca öptü. Sonra elinin arasına aldı eli elinde kayboluyordu.
Hafifçe doğrulup yüzüne öpücükler kondurdu sevgilisinin.
Gece o yanında olmasaydı her zaman yaptığı gibi kendine kıymaya çalışacaktı, sinir krizleri geçirecekti defalarca ama yanında sevdiği kadın vardı onun sayesinde sadece ağlayarak atlatmıştı geceyi.
Ruggero bir kez daha şükretti o güne.
Jorge'nin onu zorla psikoloğa getirdiği güne.
O gün darmadağın bir halde istemeye istemeye girdiği odaya defalarca girmek isteyeceğini bilemezdi.
Akıl hastanesine kapanacağını düşünürken deli muamelesi görmeyi beklerken biri normal yaklaşmıştı ruggero'ya
İlk kez böyle oluyordu
Hayatı değişmişti o gün
Ruggero hayat demeyi tercih etmezdi ailesine olanlardan sonra, kendi yaşadıklarından sonra ama sonra
Hayat diyebileceği bir hayatı vardı artık.
Karol gözlerini açtığında ruggero ona bakıyordu ikiside birbirine gülümseyerek baktı.
Sabah uyudukları için hava kararmıştı.
İkisininde uzun zamandır böyle bir uykuya ihtiyaç duydukları aşikardı.
Hayat onları çok yıpratmış, yormuştu, kırmıştı ve paramparça etmişti
Ama tüm bu yaptıklarına rağmen
İkisini birbirine kavuşturan da yine hayattı...
