Karol seni çok seviyorum. Bana yeniden mutlu olmayı öğrettin. Beni yıllar önce bırakıp giden mutluluğumu geri verdin. İyi ki girdin hayatıma. Dedikten sonra aramızdaki mesafeyi sıfırlamıştı. Şuan o kadar yakındık ki sıcak nefesi boynuma, çarparken ürperdim. Daha sonra bir elini bel boşluğuma yerleşti diğer eliylede yanağımı okşuyor du. Gözlerimi kapatıp kendimi ona bıraktım. Sonra dudaklarımın üstündeki sıcaklığı hissettim. Çok narin sanki kırılabilecekmişim gibi yumuşak öpüyor du. Bende ona karşılık verdim. Ayrıldığımızda ellerini yüzüme yerleştirip başımı yukarıya kaldırdı. Alnını benim alnıma yaslayıp gözlerimin içine baktı. O öyle güzel bakıyordu ki adeta nutkum tutuldu. Konuşmayı unuttum. Tepki veremiyordum. Daha sonra sımsıkı sarıldı bende ona sımsıkı sarıldım. Kafamı boynuna gömdüm. Şuan o kadar huzurluyum ki içimde solmuş olan çiçekler yeniden açtı yıllar dır kara ve ölü olan kelebeklerim renklendi ve uçuşmaya başladı. Şuanki huzurumu ve hissettiklerimi tarif edemeyeceğim kadar güzeldi.
Sonunda duygularıma yenik düştüm ve itiraf ettim. Onun beni sadece arkadaş olarak gördüğünü düşünüyordum. Onu öpünce karşılık vermesi en son beklediğim şeydi.
Ayrıldıktan sonra başını hafifçe yukarı kaldırıp alnımı alnına yasladım. Sonra sımsıkı sarıldım ona. Hayatıma devam edebilmek için tek tutunduğum dalım. Gökyüzünde milyonlarca yıldızdan en parlak olanı oydu benim için. O kadın bana yeniden yaşamayı öğreten yeniden mutluluk veren kadındı. Mis gibi kokuyor du onun o güzel kokusunu içime çekince huzuru buluyordum. Uzun zaman önce kaybettiğim huzurumu. Onun kalbi benim kalbim. O benim yuvam. Huzur bulduğum tek yer onun kolları.
Hayımda ilk kez deli olmadığımı hissediyorum. Sanki o karanlık, iğrenç geçmiş benim değilmiş gibi. Benim hayatım yalnızca bu günden bu andan ibaretti.
Kaybettiğim huzurumu bana bu adam veriyordu. Onu kendimden daha çok seviyorum. Yıllardır herkesin deli gözüyle baktığı o adamın içini gördüm ben. Aslında onun içinde olan sadece şefkat ve sevgi bekleyen ruhunu kimse görmüyordu. O benim için kusursuz. Diğer herkes için deli ruh hastasının tekiydi. Kimse onu gerçekten tanımadığı için yargılıyordu.
O üzülünce bende üzülüyorum o gülünce bende gülüyorum. Onun kalbi atmaya devam ettiği sürece benimkide atacaktı. Dünyada o kadar gereksiz insanlar var bir o kadarda kalpsiz insanlar ama onlara bile sevgi ve şefkat gösteren insanlar vardı. Ama kimse bir karıncayı bile incitemeyek olan bu muhteşem adamı kimse görmüyordu ne sevgi nede şefkat görmüştü.onun yıllardır alamadığı sevgi ve şefkati ona ben verecektim.
geçmişi karanlık sırlarla dolu sevgi ve şefkat ne demektir bilmeyen kimsenin sevmediği bu iki özel insan birbirlerini bulmuşlardı onlar birbirlerinin kayıp parçalarıydı...
