Εκείνο το αγόρι

2

Η συμπεριφορά του με εκνεύρισε, όμως ο μόνος τρόπος με βάση τα λεγόμενα του να το πάρω πίσω,αυτό το βιβλίο, ήταν να το κερδίσω. Δεν κάθισα να ασχοληθώ και προχώρησα προς την τάξη κουβαλώντας τα υπόλοιπα βιβλία μου. Άνοιξα την πόρτα αφού χτύπησα πρώτα τρείς φορές. Το μάθημα διακόπηκε και αφού ζήτησα συγγνώμη κάθισα ξανά στην θέση μου. Το μάθημα τελείωσε μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά και πριν βγω από την τάξη μάζεψα ελάχιστα τα βιβλία μου. Οι τάξεις δεν κλειδώνουν στα διαλλείματα και έτσι βρήκε την ευκαιρία και εισέβαλε κάπως βίαια μέσα στην τάξη. Άφησε τη πόρτα να χτυπήσει στον τοίχο ανοίγοντας την και με το που μπήκε με κάρφωσε στα μάτια. Το μόνο που δήλωσε την δυσαρέσκεια του ήταν το δολοφονικό βλέμμα με το οποίο με έλουσε και μετά παράτησε την τσάντα του στην καρέκλα δίπλα μου.

«Νομίζω πως θα ήταν καλό να ηρεμίσεις ούτε εγώ ήθελα να κάθομαι δίπλα σου.»

Ο μαθητής με κάρφωσε στα μάτια με ένα ξαφνιασμένο και ξεκάθαρα ενοχλημένο βλέμμα. Ίσος να μην έπρεπε να το αυτό, όμως δεν μπορώ να καταλάβω την αντίδρασή του, αφού και αυτός μου φέρετε έτσι.

«Βγάζεις συμπεράσματα πολύ γρήγορα, πολλές φορές το νόημα κρύβεται πίσω από τις λέξεις!»

Τώρα το ξαφνιασμένο ύφος εμφανίστηκε στο δικό μου πρόσωπο. Ο μαθητής έφυγε και πάλι, όμως αυτή την φορά πρόλαβε να πετάξει μια από τις βόμβες του. Και τι εννοεί με το ότι το νόημα κρύβετε πίσω από τις λέξεις; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν εννοεί 'Γεια σου χάρηκα πολύ για την γνωριμία'. Βγήκα από την τάξη όμως εκείνη ακριβώς την στιγμή χτύπησε το κουδούνι και κάνοντας αναστροφή βρέθηκα ξανά μέσα στην τάξη. Περπάτησα αργά μέχρι το θρανίο μου και κάθισα ξανά στην καρέκλα μου. Η τάξη δεν άργησε να γεμίσει και ένα από τα κορίτσια την τάξης σηκώθηκε από την θέση, στην οποία είχε καθίσει και στάθηκε μπροστά από το θρανίο μου. Μου συστήθηκε και το όνομά της ήταν Ναταλία. Η κοπέλα ήταν σχετικά ψηλή με ωραίο σώμα και μακριά, καστανά μαλλιά τα οποία κάλυπταν αρκετά το πρόσωπό της. Εκείνη ήξερε το όνομά μου ήδη, από την ώρα που παρουσιάστηκα στην τάξη. Η έκφραση του προσώπου της ήταν αρκετά χαρούμενη και ο τόνος της φωνής της χάιδευε τα αυτιά μου. Μου πρότεινε στο επόμενο διάλειμμα να μου δείξει το σχολείο μιας και δεν το είχα δει ακόμα. Συμφώνησα χωρίς δεύτερη σκέψη, όμως την στιγμή που συμφωνούσα ο μαθητής που κάθεται δίπλα έτρεξε προς το μέρος μας και τράβηξε την κοπέλα μακριά. Πήγαν έως το θρανίο της κοπέλας και άρχισαν να μιλάνε. Η Ναταλία δεν φαινόταν να τον φοβάται, αντιθέτως η συζήτηση κυμαίνονταν με ήπιους τόνους. Ο καθηγητής αργούσε να έρθει και ο μαθητής άφησε την Ναταλία και στάθηκε εκείνος μπροστά από την μεριά μου στο θρανίο. Πριν πει το οτιδήποτε μου χαμογέλασε σατανικά και μετά άρχισε να μιλάει.

«Άκουσα πως θέλεις να σε ξεναγήσει η Ναταλία στο σχολείο. Δυστυχώς δεν θα μπορέσει να το κάνει λόγο κάποιας δουλείας που της έτυχε. Δεν πιστεύω να σε πειράζει να γίνω εγώ ο ξεναγός σου. Εκτός βέβαια αν συνέβη κάτι άλλο με την Ναταλία και θέλεις οπωσδήποτε αυτή για ξεναγό σου.»

Δεν απάντησα αμέσως, η ερώτηση ήταν παγίδα. Ήταν ξεκάθαρο το ότι δεν ήθελα αυτός να με ξεναγήσει, όμως εάν το έλεγα θα πίστευε πως βλέπω την Ναταλία με άλλο μάτι, πράγμα που προς θεού δεν συμβαίνει. Το επόμενο μάθημα ήταν χημεία και όταν αυτό τελείωσε βγήκα από την τάξη με τη συνοδεία του. Ήθελα να τον παρατήσω και να φύγω αλλά δεν είχα ιδέα για τις αντιδράσεις που θα προκαλέσω. Μου παρουσίασε όλους τους χώρους έναν προς ένανμε πολλές λεπτομέρειες για τον κάθε έναν. Δεν μπορώ όμως να πω ότι τον άκουγα προσεκτικά. Κατά την ώρα της ξενάγησης κυρίως τον παρατηρούσα. Είναι ελάχιστα πιο κοντός από εμένα και αδύνατος όπως και εγώ. Δεν μπορούσα να καταλάβω εάν είναι γυμνασμένος, γιατί τα ρούχα που φορούσε ήταν φαρδιά και δεν μου επέτρεπαν να το καταλάβω. Φορούσε επίσης ένα μαύρο αρκετά φαρδύ, σε όλο το μήκος του ποδιού, τζίν και ένα εξίσου φαρδύ φούτερ το οποίο από πίσω είχε τυπωμένους κάποιους χαρακτήρες από ένα άνιμε. Ξαφνιάστηκα αρκετά όχι ότι περιμένω να τους ξέρει, πουλάνε σε διάφορα μαγαζιά τέτοια φούτερ, μπορεί να το πήρε γιατί του άρεσε το σχέδιο. Το τζιν ήταν διπλωμένο λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο και έτσι επέτρεπε να φανεί η άσπρη αθλητική κάλτσα του. Τα παπούτσια του ήταν και αυτά αθλητικά, άσπρα με ψηλό και περίτεχνο πάτο, ο οποίος ήταν ζωγραφισμένος με διάφορα χρώματα. Το σχέδιο ήταν εκπληκτικό και είμαι σίγουρος πως ήταν πολύ σπάνιο να βρεις τόσο όμορφα παπούτσια. Τόση ώρα έβλεπα την πλάτη του χάνοντας την θέα των λεπτών χαρακτηριστικών του προσώπου του. Τα μαλλιά του είναι κατάξανθα και τα μάτια του στο χρώμα του πάγου,σίγουρα η παλέτα των φυσικών του χρωμάτων διέφερε αρκετά από την δική μου, η οποία είναι καφέ, καφέ και σκούρο καφέ.