Εκείνο το αγόρι

4

«Χίλια συγγνώμη!»

Είπα και σήκωσα το βλέμμα μου για να δω το άτομο που βρισκόταν από κάτω μου. Το άτομο δεν ήταν κάποιος άγνωστος μαθητής όπως ευχόμουν, αλλά ο μαθητής που κάθεται στην διπλανή μου θέση στην τάξη. Σηκώθηκα από επάνω του αμέσως καθώς ήμουν σίγουρος ότι μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα θα αρχίσει να μου φωνάζει ή θα πει κάτι προσβλητικό προς εμένα. Σε αντίθεση με τις σκέψεις μου εκείνος άπλωσε το χέρι του προς το μέρος μου κάνοντας μου νόημα να τον βοηθήσω να σηκωθεί. Σάστισα, δηλαδή μου ζητάει να πιάσω το χέρι του; Σκέφτηκα πως ίσος οι έλληνες το συνηθίζουν και τον βοήθησα να σηκωθεί.

« Ελπίζω να μην το είδε κανείς, διότι έτσι μου χαλάσεις το όνομα έχεις πεθάνει!»

Δεν μπόρεσα να καταλάβω με την πρώτη αυτό που μου είπε έτσι επανέλαβα από μέσα μου τα λόγια του και τότε ξαφνιάστηκα περισσότερο από ότι περίμενε. Τα μάτια μου άνοιξαν αρκετά και σηκώθηκαν τα φρύδια μου, όπως κάθε φορά που ξαφνιάζομαι. Σε αυτόν το θέαμα μου φάνηκε αστείο και του ξέφυγε ένα γελάκι πριν μου γυρίσει την πλάτη και φύγει. Δεν μπορώ να τον καταλάβω και αυτό με εκνευρίζει χειρότερα. Από την μία μου δίνει το χέρι του και από την άλλη με απειλεί. Μπήκα μέσα στο σχολείο όπως είχε κάνει και αυτός και χτύπησε το κουδούνι. Μετά από έναν λόγο που έβγαλε ένας μαθητής μπροστά σε όλο το σχολείο, μιλώντας για τον θεό, μπήκαμε όλοι στις τάξεις μας. Ήρθε και κάθισε διπλά μου η Ναταλία προτείνοντας μου και σήμερα να περάσω τα διαλλείματα μαζί της με την διαφορά ότι σήμερα θα είναι μαζί και η παρέα της. Δεν αρνήθηκα, εάν δεν έχουν αυτοί πρόβλημα μαζί μου εγώ είμαι σύμφωνος, προτιμάω να κάθομαι μαζί με αυτούς παρά να είμαι μαζί του. Εκεί που μιλούσαμε με την Ναταλία ήλθε και την έδιωξε για να καθίσει αυτός στην θέση του. Εκείνη τον άκουσε και έφυγε χαρίζοντας μου ένα πλατύ χαμόγελο. Το διάλειμμα δεν άργησε να έρθει και η Ναταλία και εγώ βγήκαμε από την τάξη και βγήκαμε στο προαύλιο με σκοπό αν συναντήσουμε και την υπόλοιπη παρέα η οποία αποτελούνταν από δύο ακόμα αγόρια και άλλα τέσσερα κορίτσια.

«Πού είναι ο Άλεξ;»

Ρώτησε η μία και κατάλαβα ότι υπήρχε ακόμα ένα μέλος στην παρέα. Αφού γνωριστήκαμε και έμαθαν λίγα πράγματα για εμένα ήρθε αυτός που κάθετε δίπλα μου και μας χαιρέτησε. Αφού αντάλλαξε χειραψίες με τα αρσενικά μέλη και αγκάλιασε τα θηλυκά μου έκλεισε το μάτι και ένοιωσα το αίμα μου να παγώνει. Τι δουλειά έχει αυτός εδώ; Για ποιο λόγο με ακολουθεί παντού;

«Άλεξ, που ήσουνα;»

Ρώτησε ξανά η ίδια κοπέλα και σε εκείνο το σημείο άρχισα να νοιώθω πως έχω παραισθήσεις. Για καλή μου τύχη χτύπησε ξανά το κουδούνι και βρήκα την ευκαιρία να αποχωρήσω. Ανέβηκα σχεδόν τρέχοντας τις σκάλες και μπήκα στην τάξη μου στην οποία υπήρχε ακόμα μια μαθήτρια. Η μαθήτρια με κοιτούσε επίμονα μέχρι μου βρήκε το θάρρος να έρθει να μου μιλήσει. Μου έκανε μια ερώτηση η οποία μου φάνηκε αρκετά άστοχη. Με ρώτησε εάν ήξερα ένα πασίγνωστο κορεάτικο γκρουπ και αν μου αρέσει η μουσική τους. Η απάντησή μου ήταν αρνητική λόγο του ότι δεν μου αρέσει η μουσική τους και επίσης με εκνευρίζει όταν δεν σέβονται την διαφορά των κορεατών μεταξύ των ιαπώνων. Μετά από λίγο η τάξη γέμισε ξανά και ο Άλεξ κάθισε ξανά δίπλα μου χωρίς αυτή την φορά να πει το οτιδήποτε. Η μόνη του κίνηση ήταν να βγάλει ένα κόμικ από την τσάντα του και να αρχίσει να το διαβάζει. Το κόμικ επρόκειτο για μανγκα (Ιαπωνικό κόμικ). Ξαφνιάστηκα ακόμα περισσότερο και το κατάλαβε λόγο του ότι κάθε φορά που μένω έκπληκτος από κάτι τα μάτια μου μετατρέπονται σε πιατάκια του γλυκού, χωρίς καμία υπερβολή.

«Το ξέρεις; Είναι η αγαπημένη μου σειρά από ιαπωνικά κόμικς, είμαι μεγάλος φαν.»

Έτσι νόμιζα ότι είπε όμως όταν γύρισα το κεφάλι μουπρος το μέρος του τον είδα να διαβάζει το μανκγα ανενόχλητος. Κούνησα αριστεράκαι δεξιά το κεφάλι μου πολλές φορές και τον άκουσα που γέλασε, αυτό όχι μόνοτο άκουσα αλλά το είδα. Όντως γέλασε! Διάβασε άλλες δύο σελίδες και μπήκε μέσαο καθηγητής. Την επόμενη ώρα έχω αρχαία και μετά δεν θυμάμαι.. Μπορώ μεσιγουριά να πω πως πέρασα πολύ ευχάριστατην ώρα των θρησκευτικών, λόγο του ότι δεν καταλάβαινα τίποτα και το μάθημαγινόταν όλο και πιο βαρετό όσο περνούσε η ώρα. Για καλή μου τύχη όμως το μάθηματελείωσε και βγήκαμε από την τάξη. Κατεβήκαμε με την Ναταλία τις σκάλες και πήγαμεξανά πίσω από το σχολείο όπου εκεί είναι το στέκι τους. Μου είπε πως πάλεψανπολύ ώστε να το κατακτήσουν από μία παρέα αγοριών, οι οποίοι τους απειλούσαν. Φτάσαμεπρώτοι και επικράτησε μια γενική αμηχανία η οποία έσπασε με δική μουπρωτοβουλία. Την ρώτησα για τα ενδιαφέροντα της παρέας και πριν προλάβει νααπαντήσει ήρθαν και οι υπόλοιποι μαζί με τον Άλεξ. Και μόνο στην ιδέα ότι θαπεράσω το διάλειμμα μαζί του αγανάκτησα τόσο πολύ που άθελά μου ξεγλίστρησεένας αναστεναγμός από τα χείλη μου, ο οποίο τράβηξε αν όχι όλα τα περισσότεραβλέμματα. Βέβαια το μόνο σίγουρο ήταν ότι το βλέμμα του θα έμενε καρφωμένοεπάνω μου καθ' όλη την διάρκεια του διαλείμματος.