Εκείνο το αγόρι

10

Σκέφτηκα αρκετά για το στοίχημα όμως οι περισσότερες ιδέες μου ήταν αρκετά σκληρές. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να τον αναγκάσω να βγάλει τα ρούχα του, δε νομίζω όμως πως είναι πρέπον, ίσος αυτό να του προκαλέσει ανασφάλειες. Μετά σκέφτηκα να τον αναγκάσω να μου λύσει τις ασκήσεις αλλά δεν τον εμπιστεύομαι. Η Τρίτη σκέψη μου ήταν να του φορτώσω τις αδερφές μου το Σάββατο, πράγμα που θα διόγκωνε το μίσος του για εμένα. Επέστρεψα στις σχολικές μου εργασίες και μετά από πολλή ώρα τις τελείωσα. Βγήκα από το δωμάτιο και είδα τη μία από τις δύο κατσαρίδες να περιμένει έξω από την πόρτα μου. Γέμισα τα πνευμονία μου με αέρα και της απεύθυνα τον λόγο.

« Toshiro, ο Άλεξ μας πρότεινε την Παρασκευή μετά τις πέντε να πάμε στο σπίτι του να παίξουμε με την Κωνσταντίνα. Θα μας αφήσεις; Είπε πως εάν πιστεύεις πως είναι αρκετά έμπιστος να πας και εσύ. Σε παρακαλούμε...»

Μετά από λίγο ξετρύπωσε και η άλλη έχοντας το ίδιο ακριβώς αίτημα. Αφού τους το πρότεινε ας τις λουστεί, τους ανακοίνωσα ότι εγκρίνω να πάνε στο σπίτι του εάν με διευκολύνουν με τη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια της ευδομάδας. Η ώρα βέβαια είχε περάσει και η μητέρα μας έφτασε στο σπίτι, εξουθενωμένη από τη δουλειά. Οι αδερφές μου πήγαν για μπάνιο και εγώ μαζί της κάθισα στο τραπέζι της κουζίνας σερβίροντας της λίγο από το φαγητό που είχα φτιάξει το μεσημέρι.

« Λοιπόν οι κατσαρίδες θέλουν να πάνε στο σπίτι μιας φίλης τους από το σχολείο. Ο αδερφός την είναι συμμαθητής μου και ειδικότερα διπλανός μου. Έτυχε βέβαια να χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι το σπίτι του γιατί μου ζήτησε να συνοδέψω την αδερφή του μέχρι εκεί. Είναι ακριβώς δίπλα από τη σχολή μπαλέτου που πηγαίνουν τα κορίτσια.»

Η μητέρα μου αναστέναξε και μου έδωσε την άδεια να τις πάω στο σπίτι του και να τις παραλάβω πριν τις οχτώ. Βέβαια δεν θα μπορούσε να μην σχολιάσει αυστηρά το ότι αποκάλεσα τις κόρες της κατσαρίδες, ενώ με έχουν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση, την οποία πραγματικά δεν έχω ιδέα που την παρατήρησε. Η μόνη εκτίμηση που μου δείχνουν οι αδερφές μου είναι όποτε αποφασίσουν να φάνε το φαγητό μου και μόνο αυτό. Η μέρα πέρασε και το επόμενο πρωί αν και άργησαν λίγο να ξυπνήσουν οι μικρές, έφτασα στο σχολείο στην ώρα μου. Έξω από το σχολείο φαινόταν να περίμενε ο Άλεξ ακούγοντας μουσική από τα συνηθισμένα ακουστικά του. Με το που με είδε έκλεισε τη μουσική και πέρασε τα ακουστικά γύρο από τον λαιμό του ερχόμενος προς το μέρος μου. Στάθηκε δίπλα μου χαιρετώντας με και εγώ ανταπέδωσα. Η επόμενή του φράση αναφερόταν στο χθεσινό στοίχημα και με έκανε να σαστίσω μιας και το μόνο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να του παρουσιάσω το αίτημά μου χωρίς να κομπλάρω πράγμα αδύνατον. Του είπα τελικά την πρώτη μου σκέψη όμως δεν αντέδρασε όπως το περίμενα. Φαινόταν πολύ ψύχραιμος και με το που το άκουσε σχηματίστηκε ένα διαβολικό χαμόγελο στα χείλη του.

«Εντάξει, έλα τότε την Παρασκευή μαζί με τις αδερφές σου. Να περάσουμε όλοι καλά.»

Μου έκλεισε το μάτι και γελάσαμε και οι δύο, βέβαιαήταν διαφορετικό το δικό μου γέλιο. Είχα πλέον τρομάξει αρκετά. Το κουδούνιχτύπησε και πήγαμε μαζί στην τάξη. Σήμερα ήταν πιο εντυπωσιακά ντυμένος.Φορούσε πάλι το στενό του μαύρο τζιν με τις τρύπες στα γόνατα μια φαρδιά άσπρημπλούζα ή οποία ήταν αρκετά ανοιχτή στον λαιμό και τόνιζε τέλεια τις γωνίεςτου. Τα χρυσά του μαλλιά στόλιζε ένας μαύρος σκούφος και στα πόδια του φορούσεένα ζευγάρι καφέ μποτάκια, τα οποία τον έκαναν και φαίνεται ψηλότερος. Είναιτόσο κομψός σε αντίθεση με εμένα που κυκλοφορώ με φαρδιές φόρμες, μακριέςκάλτσες και αθλητικά, όπου και εάν πάω. Καθίσαμε στο θρανίο μας και μετά απόλίγο μπήκε και ο καθηγητής. Έχω αρχίσει να νοιώθω εντελώς άβολα. Δεν μπορώ νασταματήσω να τον κοιτάζω αλλά δεν ξέρω εάν είναι αυτό σωστό. Φαίνεται πολύόμορφος, πιο όμορφος από κοπέλα. Ένοιωθα έτοιμος να βάλω τα κλάματα δεν άντεχανα έχω τέτοιες σκέψεις, άρχισα να τον σκέφτομαι ίσος όχι όπως θα έπρεπε.Χιλιάδες τέτοιες σκέψεις τριγύριζαν το μυαλό μου κάνοντας με να νοιώθωπερίεργα. Άρχισα να νοιώθω ακόμα και ότιδεν μπορώ να αναπνεύσω, ο χώρος την τάξης μου προκαλούσε δυσφορία και μετά όλαάρχιζαν να γίνονται θολά, το ίδιο και οι ήχοι. Τον κοίταξα και δεν μπορούσα νατον δω, τι μου συμβαίνει, γιατί έχω τρομάξει τόσο πολύ που δεν τον βλέπω, γιατίδεν τον βλέπω;