Εκείνο το αγόρι

6

Μετά από αυτό που συνέβη σε εκείνο το διάλειμμα δεν τόλμησε να με ενοχλήσει ξανά αν και αυτό δεν εμπόδισε τα μάτια μου από το να ταξιδεύουν επάνω του. Πιστεύω πως θα δεχόμουν να κάνω την εργασία μαζί του εάν δεν συνέχιζε προσπαθώντας να με φοβίσει για να μην έχω άλλη επιλογή από το να τον λυπηθώ. Φτάνοντας στο σπίτι άνοιξα την εξώπορτα της πολυκατοικίας με το κλειδί μου και ανέβηκα με τις σκάλες μέχρι το διαμέρισμά μας. Φτάνοντας έξω από το σπίτι συνάντησα τις αδερφές μου να έχουν καθίσει στο χαλάκι της εξώπορτας και αντέγραφε η μία την εργασία την άλλης. Με το που με είδαν με έλουσαν με ένα δολοφονικό βλέμμα χωρίς να τους ξεφύγει λέξη. Πέρασαν αρκετά λεπτά μέχρι να καταλάβω ότι σχόλασαν πιο νωρίς από εμένα και ίσος κάποιος να είχε πάρει μαζί του δύο ζευγάρια κλειδιά και να είχε ξεχάσει να τα δώσει στις αδερφές του. Για καλή μου τύχη είχαν τελειώσει τα μαθήματά τους και το μόνο που μου έμενε ήταν να τις εξετάσω, να μαγειρέψω, να διαβάσω, να πλύνω τα πιάτα, να πάω τις αδερφές μου το απόγευμα μέχρι την σχολή χορού, όσο θα κάνουν αυτές χορό εγώ να πάω στο σούπερ μάρκετ,μετά πρέπει να τις πάρω από την σχολή και εγώ τώρα κουράστηκα και μόνο στην ιδέα όλων αυτών. Άνοιξα το σπίτι και μπήκαν πρώτες οι αδερφές μου έχοντας και οι δύο ένα θυμωμένο ύφος. Πήγα στην κουζίνα και ακολούθησαν και αυτές, άπλωσαν τα βιβλία τους στο τραπέζι της κουζίνας και άρχισαν να μου αριθμούν επιδεικτικάτα μαθήματα στα οποία χρειαζόντουσαν βοήθεια ή έλεγχο. Ήθελα να βάλω τα κλάματα, όμως αποφάσισα να φανώ ψύχραιμος. Παράτησα την μαγειρική και άρχισα να κάνω την δουλεία που δεν κάνουν οι δάσκαλοι τους στο σχολείο, οι οποίοι πληρώνονται, να το τονίσω αυτό. Πέρασαν περίπου δύο ώρες ώσπου να ξεμπερδέψουμε με τα μαθήματά τους η ώρα είχε φτάσει πλέον τέσσερεις και μισή και σε μισή ώρα τα κορίτσια έπρεπε να βρίσκονται στη σχολή χορού. Ετοιμάστηκαν σε λιγότερο από δέκα λεπτά προς εκπλήξεώς μου και τρέξαμε μέχρι τη σχολή. Η σχολή βρισκόταν αρκετά μακριά και το θέαμα δύο μικρών ίδιων κοριτσιών να τρέχουν στους δρόμους φορώντας τα κορμάκια μπαλέτου τους και μόνο, ενώ η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσετους πέντε βαθμούς θα έπρεπε τουλάχιστον να στερήσει την επιμέλεια τους απότους γονείς μας. Ας μην σχολιαστεί καλύτερα το δικό μου θέαμα, τι πιο φυσιολογικό από έναν δεκαεπτάχρονο που σέρνει δύο κατσαρίδες με ροζ κορμάκια και φουστίτσες από τούλι στη μέση του δρόμου; Ναι όταν λέω κατσαρίδες εννοώ τις αδερφές μου διότι είμαι απόλυτα σίγουρος πως είναι ικανές να επιβιώσουν καιμετά από πυρηνική καταστροφή. Φτάσαμε επιτέλους στη σχολή χορού και μπήκανε μέσα, σε μια ώρα ακριβώς πρέπει να έχω επιστρέψει για να τις παραλάβω, όμως μέχρι τότε πρέπει να πάω στο σούπερ μάρκετ. Τολμώ να πω ότι μου αρέσει αρκετά να πηγαίνω στο σουπερ μάρκετ ειδικά όταν γνωρίζω και που υπάρχει ένα, διότι είναι η πρώτη φορά που μου ανέθεσαν να πάω για ψώνια από την στιγμή που ήρθαμε στην Ελλάδα. Σκέφτηκα πως το ιδανικό που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να το ψάξω στο ιντερνετ όμως λόγο του ότι η τύχη ποτέ δεν ήταν με το μέρος μου, μουτελείωσαν τα δεδομένα. Η επόμενη μου σκέψη ήταν να ρωτήσω κάποιον άλλον πουίσος να ξέρει και το εφάρμοσα. Ρώτησα μία κυρία η οποία πιθανόν πήγαινε να αφήσει και αυτή το παιδί της στην σχολή. Με βάση τα λεγόμενά της το κοντινότερο σούπερ μάρκετ βρίσκεται κοντά σε ένα κομμωτήριο το οποίο βρίσκεται κοντά στο λύκειο, με λίγα λόγια για να φτάσω εκεί με τα πόδια τα κορίτσια θα πρέπει να κάνουν μάθημα για το υπόλοιπο της ζωής τους. Υπολόγισα πως η διαδρομή κυμαίνεται στα τρία χιλιόμετρα για να φτάσεις και άλλα τρία για να έρθεις, οπότεεάν θέλω να προλάβω να γυρίσω πριν τελειώσουν οι αδερφές μου καλό θα ήταν να βιαστώ. Τώρα θα ήταν καλό να τρέξω διότι μετά θα μου είναι δύσκολο με τιςσακούλες. Έβγαλα λοιπόν από την τσέπη του τζιν μου ένα ζευγάρι ακουστικά, τατοποθέτησα στα αφτιά μου και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μου επέτρεπαν ταπόδια μου. Έφτασα στο λύκειο πιο γρήγορα από ότι περίμενα και όντως το σούπερμάρκετ φαινόταν από εκεί ακόμα και αν δεν το είχα παρατηρήσει. Με το που μπήκαστο σούπερ μάρκετ έβγαλα την λίστα που έγραφε όλο το χτεσινό βράδυ η μητέρα μου. Με την καθοδήγηση μιας υπαλλήλου συγκέντρωσα όλα τα ψώνια σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα μου. Έχοντας συμπληρώσει εφτά λεπτά μέσα στο σούπερ μάρκετέφτασα στα ταμεία τα οποία για καλή μου τύχη ήταν εντελώς έρημα. Βγήκα από τοσούπερ μάρκετ σε δώδεκα λεπτά κουβαλώντας δύο από τις τεράστιες τσάντες που μου φόρτωσε η μητέρα μου πείθοντας με πως είναι πιο φιλικές για το περιβάλλον. Μουείχε απομείνει κάτι λιγότερο από μισή ώρα. Έφτασα στη σχολή δύο λεπτά πριν τελειώσει το μάθημα και περίμενα τις αδερφές μου να βγουν από το κτήριο αφήνοντας τις τσάντες στο πεζοδρόμιο. Η πόρτα άνοιξε και οι κατσαρίδες με τα κορμάκια βγήκαν από το κτήριο γελώντας και μιλώντας με κάποια άλλα κορίτσια. Με το πουμε είδανε έτρεξαν κατενθουσιασμένες προς το μέρος μου μαζί με άλλες δύο φίλες τους. Τα δύο αυτά κορίτσια διέφεραν αρκετά μεταξύ τους και άλλο τόσο από τις αδερφές μου. Εάν κατάλαβα καλά το ένα κορίτσι το λένε Κωνσταντίνα και το άλλο Έλενα. Μπορεί βέβαια να διέφεραν αρκετά εξωτερικά από τις αδερφές μου αλλά είχαν ακριβώς το ίδιο επίπεδο ενέργειας, μπορεί να έκαναν μία ολόκληρη ώρα μπαλέτο αλλά ακόμα είχαν ενέργεια να χοροπηδούν σαν ελατήρια προκαλώντας μου ναυτία. Μου ζήτησαν να μείνω μαζί τους μέχρι να έρθουν οι γονείς τους και δεν μπόρεσα να αρνηθώ γιατί δεν θα ήταν καθόλου υπεύθυνο να αφήσω δύο μικρά κοριτσάκια μόνα τους μέσα στο κρύο μέχρι να αποφασίσουν οι γονείς τους να έρθουν να τα μαζέψουν. Από την άλλη μεριά όμως φρόνιμο θα ήταν να μην μιλάω εγώ για υπευθυνότητα μιας και οι αδερφές μου παραμένουν να περιφέρονται σαν κατσαρίδες με κορμάκια σε θερμοκρασία για σκι. Οι γονείς της Έλενας δεν άργησαν να φτάσουν και δεν δίστασαν να με ευχαριστήσουν που πρόσεχα την κόρη τους έστω και αυτά τα πέντε λεπτά. Οι γονείς της Κωνσταντίνας παρέμεναν άφαντοι, πράγμα που με έκανε να αναθεωρήσω για τους έλληνες γονείς. Είκοσι λεπτά αφού το μάθημα μπαλέτου είχε τελειώσει πήρα την πρωτοβουλία να ρωτήσω την Κωνσταντίνα εάν γνωρίζει κάποιο από τα τηλέφωνα της οικογένειας της. Η απάντησή της με ξάφνιασε, ένα κοριτσάκι εφτά χρονών, όπως μου εκμυστηρεύτηκε η μία από τις δύο κατσαρίδες, γνώριζε το κινητό τηλέφωνο του αδερφού της, ο οποίος μάλλον την είχε ξεχάσει.