Sweetest Pleasure

Chapter 13

He rushed to his parents house after watching the video. He's furious and wants to know what the heck is going on!

"Oh anak! wala kang pasok?"

"Where's Lucian and Faith Mom?" He knows that his mother can see that he is mad, She hugged him and started to asking his to calm down.

"Nasa taas kauuwi lang nila ni Faith kani kanina lang. Why? Manang, please call Lucian and Faith" utos nito sa katulong habang sya ay pinapakalma nito

"Yow! What's going on bro?"

"Wag mo kong na Bro! Bro!" sabi nya dito at sinugod ng suntok ang kakambal at ibinato sa Fiancé nito ang envelope na binigay nang Manager ng condo ni Aurum.

"Ipaliwanag nyo yan sakin! Bakit may ganyang litrato at video kayong binigay kay Aurum! Lucian! Bakit!? Alam mo naman na yong lagay ni Aurum!" Galit na galit syang ibinato sa kakambal ang cellphone ni Aurum buti nalang at nasalo nito iyon. Kinuha naman iyon ng ina niya at binuksan

"Ohhh God! Faster honey! Aughhh" ingay na namutawi sa buong kusina

"Anong ibig sabihin nito? Bakit nagpadqla kayo ng gantong video kay Aurum?"

"No. Hindi po, tita." sabi ni Faith

"Ma wala kaming kinalaman jaan sa binibintang ni kuya! Kuya Luke ano ba to!"

"Open the envelope!" sigaw niya. Nang hindi sumunod si Lucian ay ang una nila ang nagbukas niyon

"What is this?!" Galit na tanong ng ina nya sa kakambal

"Yon na nga Mommy eh! At yang mga picture na yan ni Lucian at Faith ay ipinadala sa kay Rum! Ngayon hindi ko na naman sya mahanap, Ma!"

"You two! Explain the video!" Galit na sigaw ulit ng ina nila

"Explain the video Faith! Lucian!"
And now she was starting to cry.

"Babe please wag ka na magalit please, I lost my phone, that video is from my phone." umiiyak nitong sabi

"At ano? Yong nakakuha ang nagsend kay Aurum? Why did you need to film that in the first place!?"

"Hindi Babe! You know na ikaw lang, kung sasabihin ko man yon ay alam kong mapapansin mo! Bakit ko pa gagawin?"

"Pero bakit ganyan!?" sigaw niya

"Hindi ko alam, babe. Maniwala ka" malakas na sampal ang dumapo sa mukha ng mag kasintahan

"How dare you two! Kahit ano pa ang ipaliwanag nyo hindi tama ang ginawa nyo! Bakit kelangan nyo pang magvideo! Para kayong mga bata!"

"Tita sorry, hindi po namin intensyong gawin yon tita. We're just drunk kaya kami nagvideo, pero kahit lasing ako ay hindi ko kaylan man iuungol ang pangalan nang kapatid ng kasintaham ko"

"Leave! We'll talk later" sigaw ni Mommy

"Babe?" sabi ni Faith

"Just please leave. Go to our room "

"Tita, I'm sorry." Sabi ng dalaga

"Leave! Magpapalig lang ako, we'll talk some other time." Nang hindi parin ito kumilos ay inalalayan na ito ni Lucian

"Kuya, I'm sorry. Hindi ko talaga sinasadyang walain yong phone ko"

"Enough Faith, i-akyat mo na  sya" sabi ko ni Lucian sa mayordoma

"Kuya-"

"Umakyat ka na Faith, mag-usap nalang tayo sa susunod"

Nang makaalis na ang dalaga ay niyakap siya ng kapatid

"Kuya! Ma! Sorry, sorry talaga"

"Shhh tahan na Lucian, Baby. Learn from your mistakes. I'm not mad, I was just shock that you two do things and recorded it. Shhh tahan na" his brother is busy crying on their moms shoulder, para itong batang nadapa at nasugatan.

"Kuya sorry! Yong pictures prenup photo namin yon. The video was taken year ago. Hindi ako ang nagsend kuya, hindi kami" umiiyak na sabi nito. Oo nga at matipuno at lalaking lalaki ang dating ng kapatid pero malambot at mabait ito "Family comes first" ang motto nito.

"Hindi ko naman alam kung sino ang may gustong gumawa non sa inyo ni ate Aurum eh. Tyaka alam ko naman yong hirap mo para hanapin si Ate eh, simula nong araw na yon sabi ko tutulungan kita pero tingnan mo naman, ako pa naging dahilan para lang masira yong bagong sinimulan mo. Sorry Kuya!"

"Tumahan ka na jaan at nagmumukha ka ng bakla! Mabuti pa ay tulungan mo kong hanapin si Ate Rum mo. That thing can make it up to me"

"Sige kuya!" sabi ng kakambal nya while still sobbing

Yep you guess it right, medyo isip bata si Lucian minsan. Sabi ng Psychiatrist okay lang naman daw ito at walang pagkukulang sa isip. Sa bilang na mga tao lang naman din daw ito ganon at lalo'ng lalo na sa mga taong komportable lamang sya. Halos lahat ng bagay ay pareho sila, pero hindi sa bagay na yon.

Lucian's emotion has no filter when it comes to their family, pili lang din ang kaibigan nito at madalang lang makipag socialize. Pero pagdating sa paghawak ng business nila ay mapagkakatiwalaan ito, dahil sa akin nitong katalinohan. Kayang kaya nito gumawa ng plano at paraan para malutas ang isang problema, he can also send him and successfully make a deal to their investors easily. Kahit na makulit ito minsan at isip bata. His advantage is his weakness also, vice versa. Pero kahit ganon ay mahal nya ang mga kapatid nya lalo na ang kambal nya at may tiwala sya dito.

"Bat ka pa umiiyak?" tanong nya

"Ang sakit ng suntok mo eh. Alam mo naman na hindi ko yon magagawa eh pero sinuntok mo parin ako" umiiyak parin ito

"Sorry na galit lang ang Kuya"

"forgiven, pero bat mo ko sinampal Mommy?" Ikinatawa naman nila ang reaksyon ng kanilang ina.

"Aba't! Syempre nagulat din ako! Tumayo ka na jaan at hanapin nyo na si Rum, baka kung saan na yon pumunta" sabay hampas nito sa braso ng kakambal nya

"Tara na kuya"

"Actually I need a favor. Go to the office because I have a lot things to do there please. Asikasuhin mo rin si Faith."

"Sure ka? Ikaw nalang maghahanap Kuya?"

"Yes, I'll let you know, if I really need your help. But for the meantime I need your help in the office, both office."

"Okay Sir, I'm on it!"

After that drama on his parent's house, he went to see Aurum's parents. But no luck. They also assume that Aurum was with him, and he's taking good care of her.

"Dapat talaga sinama nalang kita! Hindi sana to nangyayari ngayon! Pero paano!? Makikita mo si Lucian!" He shouted in so much frustration and anger.

Napasabunot sya sa sariling buhok at tinawagan si Jhonson, kaibigang matalik ng dalaga noon. Isa itong NBI ngunit iniwan na ang propesyon dahil sa asawa't anak, ngayon ay may roon na rin itong sariling negosyo at isa sa business partner nya, pero hindi parin nito nabitawan ng tuluyan ang mga kuneksyong meron ito, kaya naman, maaasahan parin ito sa gano'ng bagay.

"Jhonson!"