Sadece Sen!

Utanç

Her şey iki dakikada eski haline dönmüştü.Bu kadar mı önemsizim?

...

Eve geldiğimde okuldaki olaydan annemlerin haberinin olmadığını anlayınca sadece sustum.Yemek masasının önünde kocaman televizyonumuzda haberlerde yine o çocuk vardı.Bulunduğunu söylüyorlardı.

Ilk gün heyecanlı geçmişti fakat bu heyecan diğer günlerde yoktu.Ya yeni bir spora başlayacaktım yada yeni hobilere.

...

Irmak yine bizim erkeklerle tartışıyordu.İnanmıyorum sürekli ittirmekten, dürtmekten ve sürekli saç çekmek için uğraşmaları falan..Gıcıklar işte.

Murat yine saçımı çekmişti.Bunu adet haline getirmesi beni deli ediyordu.Her gün bu yapılır mı ya?!

Tabi her bunu yaptığında sınıfta bir koşuşturmacası başlıyordu."Ya yeter bıkmadın mı?"diye ortalıkta oluştururken bağırıyorduk birbirimize.

"Hayır, hatta en büyük eğlencem."dediğinde aniden durmuştuk fakat ben dengemi sağlayamayıp üzerine düşmüştüm.

Herkes bize şaşkın şaşkın bakarken biz göz göze bakıyorduk.İki üç dakika öylece bakmıştık.Sınıfta da sadece iki kişi vardı.Bir anda sınıfa Doruk girdi "Ooo Su Hanım kilodunuzdaki pembe kalpler çok tatlıymış.Takım olarak mı giyiyorsun? Sutyeninde de aynı desen mi var?"dediğinde utancından kıpkırmızı olmuştum.Onu biliyordum ama neden hâlâ yerde Murat'ın üstünde yazıyordum.