Sadece Sen!

Deli

Yine bir okul yılı daha başlıyor.Lise sona kadar nasıl dayandım ben de bilmiyorum ya.O kadar ödeve,çalışmalara nasıl dayandım anlamıyorum.Zengin bir ailenin kızıyım ama mutlu değilim.Çünkü hayatımı onları hep gururlandırmakla,abimin yaptıklarını örterek itibarımızın zedelenmesini önlemekle geçirmiştim.İnanamıyorum bu zamana kadar ne çocukluğumu yaşayabilmiştim,ne de gençliğimi..

Abim hayatını yaşayabiliyorken benimkini zindan ediyorlar.Ayrıca da mesleğimi onlar seçiyor.Ben mimar olmak istemiyorum.

Sanırım sınıfa en son gelen yine ben olmuştum.Bütün kızlar toplanmış birikmiş olan dedikodularını birbirlerine anlatıyorlardı.Her şey normal gibiydi.Sınıfa yeni birileri gelmemiş miydi?

Beklediğim cevabı alacağımı biliyordum.Sınıfa bir erkek daha gelmişti.

Yaz tatilnden sonra okula alışmak hiç kolay olmuyor,herzamanki gibi uykum vardı.Tam uyumaya yeltelendiğimde bacağımda bir el hissettim.Yne kim uykumla arama girmek istiyordu.Sağıma döndüğümde yeni çocuk bana bakıyordu."Sen ne yaptığını sanıyorsun sapık!"diye eline vurdum ama ne fayda ne konuşuyor,nede bir tepki veriyor bu çocuk."Bıraksana bacağımı."diye çocuğa resmen kukremiştim ama işe yaramıyordu sanki.Yüzüme öylece bakıyordu.En sonunda onu sarsmak zorunda kaldım.Hala öylece bakıyordu.Transa mı geçti bu?!Ne yapmam gerekiyordu bunu da bilmiyorum ama çok garipbir çocuğa çattım."Kahretsin,çattık!"dediğimde ani bir hareketle ellerini boğazıma getirmiş,sıkıyordu.Daha ne olduğunu anlamadan kalakalmıştım.Yavaşça nefesim kesiliyordu.Gözlerim kararmaya başladığında uğultu şeklinde arkadaşlarımın çığlıklarını duyuyordum.

Gözlerimi açtığımda revirde olduğumu farkettim.Ama o çocuk neredeydi??

Arkadaşlerım "Uyandı!"diye başıma üşüşürken ben hala uyku sersemiydim.Buna uyku sersemi mi denir bilmiyorum ya.İlk sorduğum şey o çocuktu.En yakın arkadasım Irmak  hemen dedikodu anlatır gibi başladı olaya"O çocuk geçen haberlere çıkan akıl hastanesinden kaçan çocukmuş."dedi."Ayy!Çok şaşırdım!Zaten ben bir tek deliler buluyor."dediğimde hepsi gülmeye başladı.Sanki çok komik,yarısından fazlası aklıyla değil hormonlarıyla düşünüyor.

Birden abimi görünce şoka uğradım.O benim hangi okulda olduğumu biliyor muydu?"Su.Birtanem iyi misin?"dediğinde afallamıştım.Abim bana mı soruyordu bunları?"Evet"dediğimde"İyi o zaman yarına yetişmesi gereken bir ödevim var da bir el atsan diyorum."Tahmin etmeliydim.Vaktim varken hayır diyebilmeliydim.Ama çok geç kalmıştım.Buradan sonrada abime 'hayır'dersem bana gıdılama canavarını taklit edip bu sefer de gülmekten bayıltacaktı.BAşka seçeneğim varmış gibi bir de soruyor."Tamam.Yaparım bu akşam."dediğimde "Sadece emin olmak istedim."dedi.Heyoo burada biz ölüyor olabilirdik değil mi??