Sadece Sen!

Duru

"Ben Mete.Su otursana,keyfine bak.Nasıl olsa senin evin sayılır."

Napmaya çalışıyor bu çocuk.Bir türlü anlamıyorum. Ayrıca bu çocuk beni nereden tanıyor?

"Su neden konuşuyorsun?"

Üstüme yürümeye başlamıştı.Korkuyordum ama her ne kadar belli etmemeye çalışsam da sanırım başaramıyordum.

Bir de her nekadar korkmam da ne kaçıyorum, ne bağırıyorum.Deliyi ya ben.Oturduğum yerde oturuyorum.

"Abi! Neredesin?"

"Ne var Duru!!"

"Abi beni neden alışveriş merkezinde bıraktığını sorabilir miyim?"

"İşim var be güzelim.Sonra konuşalım."

Açıkçası kız çok güzeldi.Fiziği,yüzü..Çok güzel.Kıskandım.

"Merhaba! Ben Duru."

Demişti küçüktü ama abisini hakimiyeti altına almayı biliyordu.

"Abi bak tanıştık bana artık cevap veririz misin?"

"Ama sen kaşınıyorsun!"

Deyip Mete Duru'yu gıdıklayan başladı.

"Hop peki bu kız kim abi??"

"O benim nişanlım."

"Bana sormadan nasıl yaparsın! Abi konuşmuştuk bana haber vermeden nasıl evlenme teklifi edersin!"

Kızdığı belli gibiydi ama sora bana geliyordu sanırım.

"Peki ya sen, kabul ettin mi?"

"Hayır, daha kabul etmedim."

"Tamam bu bana yeter.Bak sakin kabul etme burnu sürtsün."

Kıza gülmemek için kendimi zor tutyordum.Abisine döndü ve.

"Bana sormadan ha? Sen görürsün abi."