When I Close My Eyes || •Ironstrange•

Terapist

Azıcık yeni şeyler olsun, ekşın olsun ya. Fikir verin bana ilhamım kaçtı iyice.

Tony, Peter ve Strange'in buluşması üzerinden 2 hafta geçmişti. Bu geçen 2 haftada Strange ve Tony birbirinden pek haber alamamışlardı.

İkisi işlerine ve eski hayatlarına geri dönmüşlerdi. Tony eskisi gibi Avengers ile görevlere gidiyordu, görev bittiği gibi kendini laboratuvarına kapatıyordu.

Avengers'tan bazı kişileri affetmişti tabi affettikleriyle de eskisi gibi sayılırdı. Her şey normaldi, huzurluydu. Ta ki Tony'nin kabusları tekrar artmaya başlayıncaya kadar.

Kabuslarını kimseye anlatmıyordu, sorunlarını kimseye belli etmiyordu ve bu da sürekli sorunlarıyla yalnız yüzleşmesine sebep oluyordu.

Yalnızlık onu daha da kötüleştiriyordu ama o sanki iyileşmek istemiyormuş gibiydi. Sanki başına gelen her şeyi hak etmiş olduğunu düşünüyordu.

Strange ise eskisi gibi mabedi koruyordu. Çoğunlukla Wong ile takılıyor arada ona Tony'den bahsediyordu.

Wong onun Tony'i anlatırken ki yüz ifadelerine bayılıyordu. Arkadaşının sonunda mutlu olduğunu gördüğü için kendisi de mutluydu. Bu mutluluklarının bozulmaması için içinden dua edip duruyordu.

◇

Natasha, Tony'nin kötü göründüğünü fark etmiş ve ona neler olduğunu sormak için ilerlemeye başlamıştı.

"Hey, Tony!"

Tony duyduğu sesle irkilip odağını sesin sahibine çevirmişti.

"Hey, Nat?"
"Pek iyi görünmüyorsun ben de neler olduğunu sormak istedim."
"Bir sorun yok, iyiyim."
"Hadi ama ben bir ajanım yalan söylediğini anlayabiliyorum."

Tony kafasını eğip bir süre düşündü.

"Sadece yine kabus görmeye başladım o kadar. Önemli değil."
"Bu halde olmana sebep onlarsa önemli Tony."
"Pekala Natasha ne yapmamı istiyorsun?"
"Belki de bir terapiste gitmelisin Tony?"

Tony kaşlarını çatıp karşısındaki kızıla baktı bir süre. Ardından birilerinin odaya girdiğini görünce aceleyle konuştu.

"Bunu düşünürüm şimdi lütfen başka bir şey konuşalım ve lütfen diğerlerine hiçbir şey söyleme."

Natasha ona anlayışla gülümsemişti.

"Ee senin büyücüden haber yok mu?"

Tony Clint'e göz devirmişti.

"Onun bir adı var Clint. Stephen Strange."
"Kimse umursamıyor" diyerek araya girmişti Steve.

Tony ona ölümcül bakışlar attı, başını olumsuzca sallayıp işine geri döndü.

"Hadi ama dostum iki dakika düzgünce onunla konuşamıyoruz zaten ve sen yine konuşurken içine ettin konuşmamızın. Anladım kavgalısınız ama senin yüzünden bizimle de konuşmuyor." Clint belli bir şekilde sitem edip dolaba doğru sinirle gitmişti.

Diğerleri de omuz silkip oradan uzaklaşmışlardı.

Tony sonunda yalnız kaldığında Stephen'dan hiç haber almadığını hatırladığı için hemen ona mesaj atmıştı.

Tony: Hey, Strange! Hayattasın değil mi dostum?

Birkaç saat sonra mesaja cevap vermişti Strange. İçinden 'dostum mu?' diye geçirmeden edememişti.

Tuhaf büyücü: Hayattayım Stark, merak etme.

Tony: İyi o halde sevindim. Neler yapıyorsun bakalım? Yani gerçekliğimizi korumak dışında¿

Tuhaf büyücü: Yemek yiyorum, uyuyorum, tuvalete falan gidiyorum?

Tony: Voav çok iç açıcı bir hayatım varmış dostum...

Tuhaf büyücü: Tony... Agamotton'un gözü aşkına 'dostum' deme. Çok garip hissettiriyor.

Tony hafifçe gülümsemiş ve cevap vermişti.

Tony: Pekalaaa... Sana bir şey sorabilir miyim?

Tuhaf büyücü: Tabiki sorabilirsin.

Tony: Hani sen büyücü olmadan önce doktordun ve bir hastanede çalışıyordun ya...

Tuhaf büyücü: Evet?

Tony: Hmmmm yani demek istediğim şu ki belki tanıdığın iyi bir psikolog ya da terapist her neyse işte vardır ve öneri yapabilirsin?

Tuhaf büyücü: Hey sen iyi misin? Neden böyle bir şey istedin?

Tony: Arkadaşım sormuştu ben de sana sorayım dedim. Arkadaşım için.

Tuhaf büyücü: Bu numaralar eskidi... Cidden Tony neyin var? Buluşup konuşalım? İstersen seninle kalabilirim bir süre yani yanlız kalmak yorucu oluyordur diye dedim...

Tony: Teşekkür ederim... Sanırım buluşma ve bende kalma teklifini kabul edeceğim yakışıklı ;)

Tuhaf büyücü: Tanrı aşkına! Seni komik adam... Hiç değişmiyorsun. Neyse yarın görüşürüz o halde?

Tony: Tamam!!

Ya vallaha bıktım! Bu aileye düşmek için geçmiş hayatımda ne yapmış olabilirim acaba?..
Uzun süredir bölüm atmadığımı fark ettim. Öyle gelişi güzel yazdım bir şeyler...

Üzgünüm gençler kusuruma bakmayın.

Buraları okuyor musunuz bilmiyorum zaten önemli de değil. Yani ne bileyim. Bu aralar kafayı yemiş gibi hissediyorum.

İçimde beni yiyip bitiren bir şey var nasıl onu yok ederim bilmiyorum. Kendime olan nefretim isleri daha da kötü hale getiriyor...
Umarım kötü şeyler yapmam.

Neyse hepinizi seviyorum... Bugün RDJ'in doğum günü olduğu için size böyle bir jest yapayım dedim.

Doğum günün kutlu olsun RDJ!!