"Gözlerimi kapattığım her an orada, evrenin yarısını yok eden adam. Kısa süre yanımda olmuş olsa bile beni kendisine hayran bırakan büyücüyü ve benden oğlum gibi gördüğüm Peter'ı alan adam."
Tony, Strange ile mesajlaşmalarından sonra işlerini hızlı bir şekilde bitirip eve gitmişti. Kendini yatağa atıp Strange ve olan onca şeyi düşünmeye başladı.
Çok geçmeden kapısı çalınmıştı. Tony yavaşça oturduğu yerden doğrularak kapıya ilerledi. Beklediği gibi sonunda Stephen gelmişti. Ama onun hala neden büyü kullanmadan geldiğini anlamaya çalışıyordu.
Alaylı bir şekilde ona bunu sordu.
"Bay Doktor? Acaba neden büyünüzü kullanıp gelmediniz hızlıca?"
Stephen gülümseyerek Tony'nin sorusuna cevap verdi.
"Büyü yapmayı biliyorum diye her şeyi büyü ile halledip tembelleşmek istemiyorum Bay Stark."
Tony buna gülüp onu içeriye geçirmişti. Birkaç saat boş boş sohbet ettikten sonra Stephen merak etti şeyi sormaya fırsat bulmuştu.
"Neden terapist istemiştin Tony?"
Tony bir anda gelen soruyla önce afalladı sonra da gülerek cevap verdi.
"Arkadaşım istiyor demiştim."
"Ben de buna inanmamıştım."
"Pff peki peki. Kabuslarım artmaya başladı ve Nat da benim bir terapiste gitmemi söyledi. İlk başta saçma bulsam da sonra belki yardımcı olabileceğini düşündüm..."
Stephen, Tony'nin gözlerinin içine baktı bir süre. Ardından yanıtladı.
"Pekala sana birini bulabilirim. Ama sırf terapiste gideceksin diye beni evden kovamazsın. Yalnız kalmanı istemediğim için seninle kalacağım. Şu sıralar hiçbir sorun olmadığı için Wong halledebileceğini söyledi. Yani önemli bir şey olup o beni çağırana kadar seninle kalacağım."
Tony bu habere gerçekten çok sevinmişti. Stephen'ın söyledi her kelimeyi gülümseyerek dinlemiş ve kafasını anladığını belli eder şekilde sallamıştı.
"Seninle kalacağım için cok şanslıyım yakışıklı seni kovmayı düşünmüyorum." Cümlesinin sonunda göz kırparak Stephen'a baktı Tony.
Stephen onu bu flörtöz haline gülerek onun oyununa dahil oldu.
"Ben de sizin gibi karizmatik bir adamı yalnız başına bırakmayı düşünmüyordum zaten Bay Stark."
İkisi de kahkalarla gülerken bu sefer bu anlarını kimse bozmamıştı.
Tony ve Stephen saat iyice ilerleyince uyumaya karar vermişlerdi. Tony, büyücüsüne kalacağı odayı gösterip iyi geceler dilemiş ve odasına gitmişti.
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
Sabah Tony mutfaktan gelen seslere uyanmış ve uykusundan uyanmış olmanın siniriyle burnundan soluyarak aşağı inmişti.
Tam ağzını açmış bağırmaya hazırlanıyordu ki Stephen'ın ona "günaydın" dediğini duydu.
Sonra dün gece onun gelmiş olduğunu hatırlayıp sakince ona günaydın deyip gülümsedi.
Stephen, Tony'e masayı işaret edip konuştu.
"Ee oturmayacak mısın?"
Tony yarı uykulu, saçı başı dağınık bir şekildeydi. Elini ensesine atıp utangaç bir şekilde güldü.
"Ben aslında kahvaltı etmem. Sadece kahve içerim ama..."
"O zaman yeni alışkanlık edinme zamanı. Artık kahvaltı edeceksin. En azından ben burada kaldığım sürece et?"
Tony kafasını olumluca sallayıp masaya oturmuştu.
"Yani yeni uyanmış Tony Stark böyle görünüyor."
Tony gözlerini kocaman açarak karşısındaki büyücüye baktı.
"Nasıl görünüyorum?"
"Merak etme hala çekicisin Stark. Ama daha bir tatlı duruyorsun."
"Yani çekici olduğumu düşünüyorsun?" diyerek güldü Tony.
"Kim düşünmüyor ki?" dedi gülerek Stephen.
Sohbet etmeye devam ederek kahvaltılarını ettiler.
Tony, Avengers'ın yanına gitmek için hazırlanmış çıkıyordu ki Stephen'ın da çıktığını fark etti.
"Hani bu sıralar işin yoktu Strange?"
"Zaten yok Tony sana uygun birkaç terapistle konuşmaya gidiyorum."
"Vay be menajerimmişsin gibi hissettim." diyerek güldü Tony. Ardından birbirlerine iyi günler dileyerek evden ayrıldılar.
İkisi de mutluydu. Ve biliyorlardı ki eve geri döndüklerinde biri her zaman diğerini bekliyor olacaktı.
Evet merhaba! İki haftadırbölüm atmıyormuşum. Bu yüzdenkısa da olsa bir bölümyazayım dedim. Beni affedin 🥺
Umarımbeğenirsiniz 💕 Hepinizi çok seviyorum kendinize dikkat edin çocuklar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
