TUTSAK KALPLER

'Karar!..'

Selam canlar 😉

Nasılsınız bakalım?

Uzun bir aradan sonra yepyeni ve heyecan dolu bir bölümle karşınızdayım 😍 'Ohh be sonunda bölüm geldi!' diyenleri duyar gibiyim😅  İnanın elimde olmayan sebeplerden dolayı bölümler gecikmeli olarak geliyor. Ama şunu da bilin ki, bulduğum en ufak zamanları fırsata çevirip yazmaya çalışıyorum 😊

Bu arada hepinizin ramazan ayı mübarek olsun 🌸 Ve bulunduğumuz bu kritik dönemde Rabbim hepimizi esirgesin 🌸 Bir an evvel bu günlerin geçmesi için elimizden geleni hem yapalım, hem de bol bol dualar edelim 🌸

Bu bölümü, sayfamı takip eden, 'tutsak kalpler ' ailesinden olan, oylama ve yorum yapan tüm okuyucularıma ithaf ediyorum❤ İyiki varsınız canlarım ❤

Başlama tarihi ve saati yazarsanız sevinirim 😊

Bölüm şarkısını belirlemiyorum. Onu sizlerin zevkine bıraktım. Herkes için aşkı anlatan şarkı farklıdır sonuçta. Eğer beğendiğiniz aşk şarkıları varsa benimle de paylaşmanızı isterim.

Farkettim de sanki biraz çenem düşmüş 🤭 Lafı daha fazla uzatmadan sizleri yeni bölümle başbaşa bırakıyorum millet 😉

Umarım beğenerek okursunuz canlar 😊

Bölüm sonunda oylama yapmayı ve yorum atmayı unutmayın 😊

"Gelecekse beklenen,
Beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen,
Özlemek güzeldir.
Sevecekse sevilen,
İşte o herşeye bedeldir..."

              Özdemir ASAF

KEYİFLİ OKUMALAR

*****

Bir yaprağın altına saklanmış kozaydı belki de yüreği!.. Günü gelince kozasından çıkıp acemice kanat çırpacaktı belki de hayata!..
Kanatlarında kısa ömrüne yetecek kadar gökkuşağının renkleriyle karışacaktı gökyüzüne... Kalbi tıpkı o kelebek gibi kanat çırpıyordu işte...
Artık kozasında değildi.Uçsuz bucaksız gökyüzüne de kanat çırpmıyordu. Belki kanatlarında gökkuşağının renklerini barındırıyordu ama halen nereye konması gerektiğini bilmiyordu... Oysa ki o masmavi gökyüzüne uçmak yerine karanlık kuyuları tercih etmişti... Bir çift gece karası gözlerin fırtınasına tutulmuş, kara kuyuların girdabına doğru kanat çırpıyordu... Sonunda ya mahkum olurdu o karanlığa! Yada firar ederdi o dipsiz kuyulardan!.. En kötüsü de bile bile uçmaktı!.. Bile bile yanmaktı belki de!.. Pervane'nin Şem'e uçması gibi!.. Kanatlarının yanacağını bile bile ateşe uçması gibiydi...
Genç kız artık bir karar vermişti. Sonuçları iyi yada kötü farketmezdi artık. Sadece bir kez aklıyla yada mantığıyla değil kalbiyle ve duygularıyla hareket edecekti. Canı yanar mıydı bilmiyordu? Yada ne kadar yanardı? Onu da bilmiyordu! Sadece artık omuzlarındaki yükü hafiflemiş gibi hissediyordu. Yüreğinin ilk kez böyle kanat çırptığına şahit oluyordu. İlk kez bilmediği bir yolda yürümeye karar vermişti. Belki ayakları taşlara takılıp, dikenler batacaktı. Belki önüne aşılmaz engeller çıkacaktı. Belki bilinmezliğe doğru yürüyüp çıkmaz sokaklara sapacaktı. Ama birşeyden emindi. Tüm çıkmaz sokakları artık bir yere çıkıyordu.
'Melih'e!..'